W przedmiotowej sprawie nie można dopatrzyć się chłopskiego pochodzenia kandydata. Cała jego rodzina mieszka w L., tutaj uczęszczał do szkoły średniej. Ojciec jego jest pracownikiem umysłowym, podobnie jak matka inżynier-rolnik. Fakt posiadania przez nią gospodarstwa rolnego i uzyskiwania wysokich dochodów nie przesądza o chłopskim pochodzeniu syna i nie kwalifikuje go do przyznania punktów.
Nie jest dopuszczalna skarga dotycząca sposobu wykonania decyzji. Zagadnienia dotyczące postępowania egzekucyjnego zostały wyłączone spod kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.
1. Wprawdzie zameldowanie nie jest uzależnione od uprawnień do lokalu, lecz stanowi jedynie dowód miejsca pobytu danej osoby /art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. nr 14 poz. 85/, jednak organ powinien uznać zasadność zameldowania na pobyt stały osoby, która nawet stale w nim nie przebywa, ale wiąże z nim trwale interesy życiowe jako właściciel
Nie przeprowadzenie w sposób należyty postępowania wyjaśniającego, w szczególności nie rozważenie charakteru pobytu osoby zainteresowanej w miejscowości, z której dojeżdża ona do pracy i nie przeprowadzenie w sposób szczegółowy i wszechstronny postępowania dowodowego stanowi naruszenie art. 7 i art. 8 Kpa, a także art. 77 par. 1 Kpa. Organy administracji są bowiem zobowiązane do podejmowania wszelkich
1. Odpowiedź organu administracji państwowej wyższego stopnia, udzielona stronie na jej zażalenie złożone w sposób przewidziany w art. 37 par. 1 Kpa stwierdzająca niesłuszność merytoryczną jej żądania, jest decyzją administracyjną. 2. Od takiej decyzji, jako wydanej w pierwszej instancji choćby z naruszeniem właściwości instancyjnej, stronie przysługuje odwołanie do organu wyższego stopnia a nie skarga
1. Art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa reguluje kwestie możliwości zawieszenia toczącego się postępowania. 2. Niedopuszczalne jest zawieszenie postępowania, które już zostało zakończone ostateczną decyzją.
Gdy sprawa została rozstrzygnięta decyzją ostateczną, a organ administracji państwowej I stopnia bez rozważenia kwestii czy istnieją podstawy do wznowienia postępowania, wydał w tej samej sprawie inną decyzję, natomiast organ II instancji decyzję tę utrzymał w mocy, zachodzą przesłanki do stwierdzenia nieważności przez Naczelny Sąd Administracyjny zgodnie z dyspozycją art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa.
