W świetle § 16 statutu spółdzielni mieszkaniowej lokatorsko-własnościowej członkowi, który uzyskał spółdzielcze prawo do lokalu typu lokatorskiego i który wpłacił odpowiednią kwotę na uzupełnienie wkładu, przysługuje roszczenie o przydzielenie mu zajmowanego mieszkania na warunkach spółdzielczego prawa do lokalu typu własnościowego. Uprawnienia tego nie ogranicza u-chwała nr 33 Zarządu CZSBM z dnia
Dodatek specjalny /na pokrycie kosztów opieki pielęgniarskiej/ w wysokości 500 zł. otrzymywany z tytułu przekroczenia 80-tego roku życia jest zaliczany do renty i stanowi wraz z nią integralną całość będącą podstawą do wydania decyzji o udzieleniu pomocy finansowej na częściowe pokrycie czynszu za pokoje stanowiące nadwyżkę powierzchni mieszkalnej w oparciu o par. 1 zarządzenia Ministra Administracji
Odpowiedzialność na zasadzie ryzyka (art. 436 w związku z art. 435 k.c.) nit może iść tak daleko, by można było ją wiązać z każdym ruchem pojazdu mechanicznego przy pominięciu przyczynowości w rozumieniu art. 361 k.c. Odpowiedzialność ta nie wchodzi zatem w grę wówczas, gdy rowerzysta na skutek niewłaściwego stanu jezdni upadając zostanie wyrzucony pod nadjeżdżający z przeciwka samochód, którego kierowcy
Organ administracji państwowej nie może wydać decyzji wzywającej stronę do rozbiórki obiektu budowlanego i uporządkowania terenu z powołaniem się na art. 47 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, jeżeli nie dopełnił obowiązku wynikającego z par. 36 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru
Rozwiązanie stosunku przysposobienia sprawia, że z chwilą rozwiązania ustają jego skutki (art. 126 k.r.o.), ustaje więc więź rodzinna nie tylko między przysposabiającymi a przysposobionym, lecz także między przysposabiającym a dziećmi przysposobionego. Jeżeli więc przysposobiony ma małoletnie dzieci, okoliczność, że również one byłyby dotknięte skutkami rozwiązania. przysposobienia, przemawia za bardziej
Z zestawienia przepisów art. 127 i art. 126 dekretu z dnia 24 grudnia 1952 r. o przewozie przesyłek i osób kolejami (DKP Dz. U. z 1953 r. Nr 4, poz. 7) wynika, iż w razie zaniedbania przez kolej niezwłocznego po otrzymaniu od odbiorcy przekazanej mu przesyłki zawiadomienia o częściowym zaginięciu lub uszkodzeniu tej przesyłki sporządzenia stosownego protokołu odbiorca jest uprawniony do wykazania wynikłej
W sprawach z powództwa zakładu pracy o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego (art. 840 k.p.c.) określającego obowiązek powoda świadczenia renty uzupełniającej na rzecz osoby pobierającej rentę inwalidzką albo rodzinną z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej podwyższoną w myśl art. 2 ustawy z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych przepisów
1. Zgodnie z par. 3 ust. 1 zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie kierowania kandydatów na kierowców i kierowców pojazdów samochodowych na badania lekarskie i psychologiczne /M.P. nr 56 poz. 322/ jedynym dokumentem stwierdzającym stan zdrowia jest świadectwo lekarskie właściwego zakładu służby zdrowia. 2. Odstępstwo od powyższej zasady, wyrażone w par. 3 ust. 3 zarządzenia
Przeznaczenie terenu na cele rolnicze, choćby nawet było przewidziane miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego mającym moc powszechnie obowiązującą, nie uzasadnia odmowy udzielenia przez organ administracji pozwolenia na budowę obiektów gospodarczych, w tym również zagrodowych, z powołaniem się na art. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./,
Ani nadbudowa, ani wykończenie budynku nie stanowi wzniesienia budowli w rozumieniu art. 231 k.c., jednakże jako budowla w rozumieniu art. 231 k.c. może być potraktowana nadbudowa lub przebudowa, jeśli jest tak daleko idąca, że doprowadza do powstania całkowicie nowego, nieporównanie droższego obiektu aniżeli obiekt dotychczasowy. Unormowania art. 231 k.c. służą usuwaniu konfliktów, jakie występują
Piwnica objęta decyzją o przydziale lokalu mieszkalnego nie jest lokalem użytkowym w rozumieniu art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, lecz przynależy do lokalu mieszkalnego, w związku z czym organ administracji nie może nią dysponować w czasie trwania najmu lokalu mieszkalnego, powołując się na przepisy ustawy dotyczące lokali użytkowych.
Przejęcie nieruchomości rolnej na rzecz Państwa w drodze wywłaszczenia po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych /Dz.U. nr 27 poz. 250/ nie uzasadnia odmowy wydania aktu własności ziemi, jeżeli strona spełniała w dniu wejścia w życie tej ustawy warunki określone w art. 1, to znaczy była samoistnym posiadaczem tej nieruchomości przez czas
1. Skoro zaskarżone decyzje zostały wydane w oparciu o przepisy już nieobowiązującego zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 22 stycznia 1974 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 7 poz. 54/ i przepisy, które w ogóle nigdy nie obowiązywały z powodu ich nie ogłoszenia - zarządzenie Naczelnika byłego Powiatu w (...), należało dojść do wniosku, że przy
Jeżeli decyzja ostateczna organu administracji nie rozstrzygnęła sprawy w całości i przewidywała wydanie odrębnej decyzji dla części nie rozstrzygniętej, to żądanie strony w tym zakresie jest wnioskiem o wydanie zapowiedzianej decyzji uzupełniającej, a nie wnioskiem o wznowienie postępowania. Wydana w tych warunkach decyzja odmawiająca wznowienia postępowania podlega stwierdzeniu nieważności z mocy
Zaniechanie przez organ administracji wyjaśnienia w toku postępowania o przekazanie gospodarstwa rolnego następcy w zamian za emeryturę, czy zbyta przez rolnika oddzielna nieruchomość stanowiła lub mogła stanowić z przekazywanym gospodarstwem zorganizowaną całość w rozumieniu par. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych
1. Należności i stałe opłaty roczne przewidziane w art. 10 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249 ze zm./ mają charakter interwencyjno-stymulacyjny, a nie fiskalny. Są to środki ekonomiczne, które mają ograniczać - niezależnie od środków administracyjnych - przejmowanie gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze
1. Zgodnie z par. 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 1981 r. w sprawie zasad i trybu przydziału lokali mieszkalnych /Dz.U. nr 9 poz. 37/ przydział lokalu mieszkalnego w drodze zamiany z urzędu /art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 14 poz. 84/ może nastąpić tylko na rzecz osoby, która pozostawia do dyspozycji organu administracji lokal
1. Pomieszczenie zastępcze powinno odpowiadać również warunkom wymienionym w par. 119 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/. 2. Jeżeli strona zgłasza zarzuty co do stanu technicznego wskazanego jej pomieszczenia zastępczego, rozstrzygnięcie organu
1. Treść opinii czynnika społecznego przy ustalaniu kandydata na nabywcę gruntów z Państwowego Funduszu Ziemi, wymagana art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz o uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /Dz.U. nr 17 poz. 71 ze zm./ i par. 13 ust. 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Rolnictwa z
1. Zamiar zamieszkiwania we własnym lokalu mieszkalnym należy do kategorii "względów życiowych", wymienionych w par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4 ze zm./, jako przesłanka udzielenia zezwolenia na pobyt stały w m.st. Warszawie. 2. Rozpatrując
1. Uchylenie przez organ administracji decyzji ostatecznej bez zgody strony, która na mocy decyzji nabyła prawo, a zatem wbrew zasadzie art. 155 Kpa, stanowi rażące naruszenie prawa i skutkuje stwierdzenie nieważności takiej decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. 2. Artykuł 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości
Wydanie decyzji przez organ administracji bez przeprowadzenia rozprawy w sytuacji, gdy wymaga tego wyraźnie przepis ustawy /art. 54 ust. 2 prawa lokalowego/ stanowi rażące naruszenie prawa, gdyż wyłącza jeden z podstawowych warunków umożliwiających obiektywne wypowiedzenie się organu administracji w spornej sprawie.
Podpisanie przez pracownika deklaracji o przyjęciu odpowiedziałalności za wyliczenie się z mienia nie ma znaczenia konstytutywnego i nie stwarza samo przez się obowiązku zwrotu lub wyliczenia się; ma natomiast znaczenie jedynie dowodowe.
1. Zasada zabudowy planowej, wyrażona w art. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nie oznacza niedopuszczalności budownictwa na terenach nie przeznaczonych na cele budowlane, budownictwo takie nie może jedynie zmienić przeznaczenia terenu, wyrażonego w planie zagospodarowania przestrzennego, a zatem na terenie o odmiennym przeznaczeniu budownictwo
