Wyrok NSA z dnia 8 grudnia 1981 r., sygn. SA/Kr 45/81

1. Należności i stałe opłaty roczne przewidziane w art. 10 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249 ze zm./ mają charakter interwencyjno-stymulacyjny, a nie fiskalny. Są to środki ekonomiczne, które mają ograniczać - niezależnie od środków administracyjnych - przejmowanie gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, jak też przeciwdziałać przedwczesnemu wyłączeniu takich gruntów z produkcji rolniczej i leśnej. Takiemu celowi mają służyć przede wszystkim podwyższone o 300 procent stawki opłat rocznych /art. 22 ust. 2/.

2. W świetle celów tej ustawy nie można jednak uznać za uzasadnione podwyższenia o 300 procent stałej opłaty rocznej za nabycie gruntów rolnych na cele nierolnicze z tytułu niezgodnego z przeznaczeniem ich użytkowania, jeżeli z uzasadnionych powodów nie zostały one wprawdzie wykorzystane na cel, na jaki zostały nabyte, ale nie zostały też wyłączone z dotychczasowej produkcji rolniczej, lub też zostały one po przerwie ponownie do tej produkcji włączone. Byłoby bowiem sprzeczne z celem tej ustawy jednakowe traktowanie w takich wypadkach gruntów leżących odłogiem i gruntów zagospodarowanych rolniczo.