Art. 141 p.z.p. nie reguluje kwestii solidarnej odpowiedzialności konsorcjantów wobec podwykonawców za bezpodstawnie uzyskaną korzyść majątkową, a odpowiedzialność taka nie może być wywiedziona z samej ustawy o zamówieniach publicznych, gdyż przepisy kodeksu cywilnego regulujące bezpodstawne wzbogacenie wymagają precyzyjnego ustalenia stanu faktycznego oraz podjęcia przez sąd dokładnych rozważań dotyczących
1. Możliwość żądania kary umownej, o której mowa w art. 143d ust. 1 pkt 7a p.z.p., zastrzeżonej na rzecz inwestora w umowie o roboty budowlane zawartej w trybie ustawy Prawo zamówień publicznych jest niezależna od prawa podwykonawcy żądania od wykonawcy odsetek za opóźnienie lub zwłokę w terminowej zapłacie wynagrodzenia. 2. Uprawnionemu, na rzecz którego w umowie zastrzeżono karę umowną na podstawie
Wykonawcy zamówienia publicznego nie wolno obciążać kosztami wykonania dodatkowych prac, niewymienionych w umowie ani dokumentacji technicznej zamówienia, jeżeli z tejże umowy lub dokumentacji nie wynikało, że muszą one być zrealizowane.
Nie można podzielić poglądu, jakoby zawarcie umowy konsorcjum, a następnie wyłonienie tego konsorcjum jako wykonawcy zamówienia publicznego, gdy zamawiający nie skorzystał z możliwości określenia szczegółowych wymagań wobec każdego z uczestników konsorcjum (art. 7 ust. 6 i 7 p.z.p.), mogło być postrzegane jako czynność, której celem była zmiana wierzyciela w rozumieniu art. 54 ust. 5 u.d.l.
Sankcja przewidziana w art. 46 ust. 4a p.z.p. nie dotyczy tych wypadków, gdy wykonawca złoży kompletną ofertę, mimo że faktycznie nie spełniał warunków udziału w postępowaniu przetargowym.
Pojęcie "przyczyn technicznych" w rozumieniu przepisu art. 67 ust. 1 pkt 1 lit. a u.z.p. nie należy ograniczać tylko do zastosowania określonej technologii. Względy techniczne uzasadniające udzielenie zamówienia z wolnej ręki określonemu wykonawcy bez przeprowadzenia procedury konkurencyjnej muszą mieć jednak zasadniczy charakter, tak aby można było wykazać, że wykonanie zamówienia przez innego wykonawcę
1. Stosowanie przepisów kodeksu cywilnego dotyczących umowy o roboty budowlane, w tym dyrektywy interpretacyjnej z art. 649 k.c., może dotyczyć tylko takiej umowy zawartej w następstwie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, której przedmiotowy zakres świadczenia wykonawcy pokrywa się z art. 647 k.c. 2. Nie zwrócenie się przez wykonawcę do zamawiającego w razie uzasadnionych wątpliwości
Z przepisów zawartych w Prawie zamówień publicznych nie wynika zakaz wspólnego przeprowadzenia postępowania i udzielenia zamówienia publicznego przez podmioty o niejednorodnym statusie, tj. posiadające status zamawiającego w rozumieniu art. 2 pkt. 12 i art. 3 ust. 1 tej ustawy łącznie z innymi podmiotami, które, co do zasady, tego statusu nie posiadają. W szczególności, zakazu takiego niepodobna wywieść
Niezwrócenie się przez wykonawcę do zamawiającego - w razie uzasadnionych wątpliwości - o wyjaśnienie treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia (art. 38 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych, jedn. tekst: Dz. U. z 2013 r., poz. 907 ze zm., w związku z art. 354 § 2 k.c.) może uzasadniać zarzut niedochowania należytej staranności zawodowej (art. 355 § 2 k.c.).
Wykładnia art. 46 ust. 4a) w zw. z art. 26 ust. 3 p.z.p. nie może bowiem sprowadzać się do przyjęcia, że każde uchybienie wykonawcy w ścisłej realizacji wezwania zamawiającego skutkuje powstaniem obowiązku zatrzymania wadium, będącym przecież wyjątkiem od zasady zwrotu wadium wszystkim wykonawcom. Zamawiający nie może nadużywać swojego prawa czyniąc z praktyki zatrzymania wadium wykonawców niejako
Prawo zamówień publicznych w art. 23 dopuszcza możliwość wspólnego ubiegania się przez wykonawców o udzielenie zamówienia (ust. 1); są oni wówczas zobligowani do ustanowienia pełnomocnika do reprezentowania ich w postępowaniu o udzielnie zamówienia albo reprezentowania w postępowaniu i zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego (ust. 2), a przepisy dotyczące wykonawcy stosuje się odpowiednio do
