Nie jest dopuszczalne prowadzenie przez radcę prawnego indywidualnej kancelarii, nie będącej spółką ani spółdzielnią o jakich mowa w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ świadczącej pomoc prawną /obsługę prawną/ podmiotom gospodarczym w zakresie ich działalności gospodarczej.
Plan rozmieszczenia aplikantów bez względu na walory osobiste i zawodowe kandydata oraz stopień zapotrzebowania na pomoc prawną na danym terenie stanowi przeszkodę nie do usunięcia w sprawie wpisu na listę aplikantów adwokackich.
Korporacja samorządowa jaką jest adwokatura ma prawo a nawet obowiązek wymagać od swoich członków znajomości zasad działania tej korporacji oraz praw i obowiązków wynikających z przystąpienia do niej, skoro ma obowiązek dbać o należyte wykonywanie zadań adwokatury. Korporacja nie może natomiast, poprzez negatywną ocenę wyników rozmowy kwalifikacyjnej pozbawiać osoby, której ex lege przysługuje wpis
Przepisy ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ nie przewidują pierwszeństwa dla aplikantów adwokackich w przyjęciu do zespołu adwokackiego przed adwokatem, któremu wyznaczono siedzibę w danej miejscowości.
Naczelna Rada Adwokacka, uchylając odmowną uchwałę okręgowej rady adwokackiej, może podjąć uchwałę o wystąpieniu do Ministra Sprawiedliwości z wnioskiem o wyrażenie zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem, a taka uchwała Naczelnej Rady Adwokackiej stanowi wystarczającą podstawę wszczęcia przez Ministra Sprawiedliwości postępowania określonego w art. 4
W zakresie określonym art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ Minister Sprawiedliwości wykonuje nie tylko nadzór prawny lecz także merytoryczny. Oznacza to w szczególności, że Minister może dokonywać również ustaleń faktycznych jeżeli uzna, że materiał dowodowy zebrany w sprawie nie jest dostateczny dla wydania orzeczenia.
Uchwała organu samorządu adwokackiego o wpisie na listę adwokatów i wyznaczeniu siedziby niezgodnie z wnioskiem zainteresowanego, stanowi decyzję odmowną w rozumieniu art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./. Uwzględniając odwołanie zainteresowanego od takiej decyzji, Minister Sprawiedliwości zarządza wpis na listę adwokatów z równoczesnym wyznaczeniem
Ani osiągnięcie określonego wieku, ani kilkuletnia nawet przerwa w wykonywaniu zawodu adwokata nie stanowią samoistnej przeszkody w podjęciu wykonywania przez adwokata tego zawodu indywidualnie. Odmowa wyrażenia zgody na takie wykonywanie zawodu z powyższych przyczyn mogłaby nastąpić tylko w razie ustalenia, że spowodowały one utratę kwalifikacji lub możliwości pełnienia obowiązków adwokata.
Wniosek okręgowej rady adwokackiej przewidziany w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ jest niezbędnym warunkiem wszczęcia postępowania w sprawie o wyrażenie zgody przez Ministra Sprawiedliwości na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem.
Wysokość wynagrodzenia za obroną z urzędu w postępowaniu karnym powinna być określona na podstawie przepisów dotyczących zasad stosowania stawek wysokości tegoż wynagrodzenia, a więc z uwzględnieniem charakteru i stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy.
Stosowanie przepisu art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145/, zwalniającego z wymogu odbycia aplikacji radcowskiej określonego w jej art. 24 ust. 1 pkt 6, nie może podlegać ograniczeniom innym niż wynikającym z wiodącego przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1-5 i ust. 2 tej ustawy.
1. Sąd orzekający w sprawie nie jest uprawniony do zmiany kwoty wynagrodzenia za czynności adwokackie określonej umową między klientem a kierownikiem zespołu na zasadach wyszczególnionych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 lipca 1988 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości (Dz.U. nr 25, poz. 180). 2. Określenie sprawy będące
1. Wadliwe ustalenie stanu faktycznego co do przekroczenia limitu adwokatów, ustalonego dla danej Izby Adwokackiej w planie rozmieszczenia,jest równoznaczne z naruszeniem art. 77 par. 1 Kpa, mającym wpływ na treść decyzji w przedmiocie wpisu na listę adwokatów osób nie objętych wpisem obligatoryjnym. 2. Możliwość wykonywania zawodu adwokata indywidualnie jest również uzależniona od danych wynikających
Żaden przepis prawa nie gwarantuje kandydatowi na radcę prawnego prawa do powtarzania egzaminu radcowskiego aż do pozytywnego wyniku. Wykładnia par. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 września 1983 r. w sprawie aplikacji radcowskiej /Dz.U. nr 56 poz. 251/ prowadzi do wniosku, że kandydatowi, który uzyskał negatywną ocenę z egzaminu w pierwszym terminie, można wyznaczyć tylko jeden
Przy ocenie przesłanek wpisu na listę radców prawnych w ramach art. 78 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145/, niedopuszczalne jest zastąpienie wymogu z par. 6 pkt 3 uchwały nr 533 Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 1961 r. w sprawie obsługi prawnej przedsiębiorstw państwowych, zjednoczeń oraz banków państwowych /M.P. nr 96 poz. 406/ odbycia aplikacji sądowej lub arbitrażowej
