Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 1989 r., sygn. IV SA 1203/88

1. Wadliwe ustalenie stanu faktycznego co do przekroczenia limitu adwokatów, ustalonego dla danej Izby Adwokackiej w planie rozmieszczenia,jest równoznaczne z naruszeniem art. 77 par. 1 Kpa, mającym wpływ na treść decyzji w przedmiocie wpisu na listę adwokatów osób nie objętych wpisem obligatoryjnym.

2. Możliwość wykonywania zawodu adwokata indywidualnie jest również uzależniona od danych wynikających z planu rozmieszczenia.

uchyla zaskarżoną decyzję w przedmiocie odmowy wpisu na listę adwokatów.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 2 sierpnia 1988 r. Minister Sprawiedliwości nie uwzględnił odwołania Janusza Ś. od uchwały Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 4 maja 1988 r. pozostawiającej bez uwzględnienia odwołania uchwały Okręgowej Rady Adwokackiej w K. z dnia 4 marca 1988 r. odmawiającej wpisu na listę adwokatów Izby K.. Z uzasadnienia tej decyzji wynika, że ORA w K. nie uwzględniła wniosku Janusza Ś. o wpis na listę adwokatów z uwagi na brak wolnych miejsc w zespołach adwokackich Izby K. Stanowisko to podzieliło Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej pozostawiając odwołanie zainteresowanego bez uwzględnienia. Zainteresowany odwołał się do Ministra Sprawiedliwości. Zdaniem Ministra Sprawiedliwości zainteresowany jako radca prawny nie należy do kategorii osób określonych w art. 67 prawa o adwokaturze. W tym przypadku przeto podstawą do przekroczenia planu rozmieszczenia adwokatów mogłoby być jedynie zapotrzebowanie ludności K. i jej okolic na zwiększoną pomoc prawną, czego według danych Ministerstwa Sprawiedliwości nie notuje się.