Treść art. 65 w zw. z art. 75 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ prowadzi do wniosku, że dopuszczalne jest stosowanie przez organy adwokatury dalszego postępowania kwalifikacyjnego względem kandydatów na aplikantów adwokackich, spełniających wymagania określone w art. 65 pkt 1-3 cyt. ustawy, w tym także dokonywanego w formie sprawdzianu wiedzy w celu wyłonienia
Jednostka organizacyjna kierująca pracownika na aplikację radcowską nie ma obowiązku zwracania mu kosztów podróży i diet związanych z wyjazdami na zajęcia szkoleniowe odbywane w ramach tej aplikacji.
Nie zajęcie przez organy samorządu adwokackiego stanowiska co do żądania zainteresowanego o udzielenie zgody na wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie, bądź wyrażenie przez te organy negatywnego stanowiska w sprawie tego żądania, nie stanowi przeszkody do rozpoznania sprawy przez Ministra Sprawiedliwości i wydania decyzji /art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - Dz.U.
Okręgowa rada adwokacka uprawniona jest do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Sprawiedliwości podjętą na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/.
1. Nazwanie środka prawnego od ostatecznej decyzji organów adwokatury odwołaniem oznacza przyznanie Ministrowi Sprawiedliwości uprawnienia do dokonywania merytorycznej oceny ostatecznej decyzji organów samorządu adwokackiego w przedmiocie wpisu na listę adwokatów i aplikantów adwokackich, a zatem uprawnienia Ministra do przeprowadzenia dodatkowego postępowania wyjaśniającego i oparcia swej decyzji
Jedynym kryterium decydującym o wyrażeniu zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie jest istnienie uzasadnionych wypadków. Bez znaczenia jest przeto istnienie innych okoliczności i to nawet takich, które są zawarte w wewnętrznych przepisach ustalonych przez organy adwokatury.
Stanowisko Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrażone w uchwale z dnia 30 września 1988 r. /III PZP 53/87/ przyjmujące, że Minister Sprawiedliwości zarządzając wpis na listę adwokatów jest uprawniony do wyznaczenia siedziby, odnosi się również do decyzji podejmowanych przez Ministra Sprawiedliwości na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze
Ocena, czy kandydat daje rękojmię należytego wykonywania zawodu adwokata /art. 65 pkt 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ wiąże się z jego dotychczasowym zachowaniem, a nie posiadaną wiedzą prawniczą. Jeżeli zatem nie zostanie ustalone, iż brak umiejętności stosowania prawa i wiedzy prawniczej wiąże się z określonym zachowaniem kandydata, np. wadliwym
1. Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie zawierają zakazu wszczęcia przez organ administracji, w toku postępowania odwoławczego, postępowania o stwierdzenie nieważności innej decyzji, dotyczącej strony wnoszącej odwołanie, i wydanie decyzji w przedmiocie stwierdzenia jej nieważności. Nie ma też zakazu łączenia takich postępowań. 2. Zgodnie z art. 79 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r
1. W postępowaniu dotyczącym przyjęcia adwokata do zespołu adwokackiego - w sprawach nie uregulowanych w ustawie z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ - stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Od uchwały okręgowej rady adwokackiej nie uwzględniającej odwołania adwokata od uchwały zebrania zespołu odmawiającej przyjęcia do zespołu adwokackiego
Uwzględniając odwołanie od decyzji określonej art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ Minister Sprawiedliwości zarządzając wpis na listę adwokatów, jest uprawniony do wyznaczenia siedziby.
1. Przepis art. 60 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ nie uprawnia Naczelnej Rady Adwokackiej do uchylenia uchwały okręgowej rady adwokackiej o wpisie na listę aplikantów adwokackich. 2. Przepis art. 14 ust. 1 wyżej powołanej ustawy nie uprawnia Ministra Sprawiedliwości do zaskarżenia uchwały Naczelnej Rady Adwokackiej uchylającej uchwałę okręgowej rady
1. O wykonywanie zawodu adwokata indywidualnie /art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze - Dz.U. nr 16 poz. 124/ może ubiegać się każdy, kto jest wpisany na listę adwokatów, z zastrzeżeniem art. 19 prawa o adwokaturze. 2. Wyrażenie zgody na indywidualne wykonywanie zawodu adwokata nie jest uwarunkowane uprzednim wyznaczeniem siedziby. 3. Przepis art. 4 ust. 3 prawa o adwokaturze
1. Zachowanie procedury obowiązującej w myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ wymaga umożliwienia okręgowej radzie adwokackiej wypowiedzenie się co do słuszności żądania zainteresowanego. 2. Stanowisko okręgowej rady adwokackiej jest jedną z okoliczności pozwalającą na ocenę, czy występują "uzasadnione wypadki" w rozumieniu art. 4 ust. 3 prawa
W świetle art. 19 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ adwokat spokrewniony do drugiego stopnia lub spowinowacony w pierwszym stopniu z osobą pełniącą funkcję sędziego Sądu Najwyższego lub prokuratora Prokuratury Generalnej może być członkiem zespołu adwokackiego w okręgu Izby Adwokackiej w Warszawie.
Wykonywanie zawodu radcy prawnego przez okres uprawniający do powołania na stanowisko sędziego /art. 54 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych - Dz.U. nr 31 poz. 137/ nie jest równoznaczne z nabyciem kwalifikacji sędziowskich, o których mowa w art. 66 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/.
1. Decyzjami administracyjnymi w sprawach uprawnień do wykonywania określonych czynności i zajęć /art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa/ są wszystkie decyzje administracyjne, których wydanie w toku dochodzenia do nabycia określonych uprawnień przewidują przepisy prawa materialnego. Kognicji sądu administracyjnego podlegają więc nie tylko decyzje w sprawie wpisów na listę radców prawnych, lecz także w sprawie
Wierzycielowi zastępowanemu w postępowaniu klauzuli wykonalności przez radcę prawnego przysługuje zwrot kosztów zastępstwa w granicach przewidzianych w § 17 pkt 10 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 10 października 1985 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w postępowaniu przed organami wymiaru sprawiedliwości (Dz.U. nr 51, poz. 266)1).
1. Zespół adwokacki nie jest uprawniony do wniesienia skargi na decyzję Ministra Sprawiedliwości wydaną w trybie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ o wyrażenie zgody na wykonywanie przez adwokata zawodu indywidualnie lub wspólnie z innym adwokatem. 2. Wszczęcie postępowania, określonego w art. 4 ust. 3 prawa o adwokaturze, wystarczające jest przesłanie
