Obowiązki informacyjne organizacji korzystających z 1% podatku
Jesteśmy stowarzyszeniem. Mamy kilka tysięcy członków i spore obroty. Czy nas też obejmują przepisy dotyczące jednolitego pliku kontrolnego?
Utrata mocy obowiązującej Konkordatu z 1925 r. na płaszczyźnie międzynarodowej wywarła natychmiastowy skutek również na poziomie wewnętrznego porządku prawnego. Wynika to z nierozdzielność obowiązywania Konkordatu z 1925 r. jako umowy międzynarodowej i obowiązywania jego przepisów jako norm transformowanych do wewnętrznego porządku prawnego przez jego ratyfikację za zgodą Sejmu i promulgację w Dzienniku
Konstrukcja art. 26 ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. wprost wskazuje, iż musi to być dowód zewnętrzny od umowy darowizny, czy oświadczenia którejkolwiek ze stron takiej umowy. W praktyce oznacza to, że musi być to faktura lub rachunek zakupu określonych przedmiotów. Do jego posiadania zobowiązany jest zaś podatnik, który darowiznę poczynił i skorzystał z odliczenia od podstawy obliczenia podatku. Jednakowoż
Konstrukcja art. 26 ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. wprost wskazuje, iż musi to być dowód zewnętrzny od umowy darowizny, czy oświadczenia którejkolwiek ze stron takiej umowy. W praktyce oznacza to, że musi być to faktura lub rachunek zakupu określonych przedmiotów. Do jego posiadania zobowiązany jest zaś podatnik, który darowiznę poczynił i skorzystał z odliczenia od podstawy obliczenia podatku. Jednakowoż
Pomiędzy normami wynikającymi z art. 26 ust. 6d u.p.d.o.f. i z art. 55 ust. 7 u.s.p.d.k.k. nie zachodzi rzeczywista sprzeczność czy też konkurencja wymagająca zastosowania dyrektyw kolizyjnych wykładni, takich jak choćby lex posterior, lex superior, lex specialis. Błędne jest zatem stanowisko utożsamiające pojedynczy przepis z normą i do tego szczególną do podstawowego aktu prawnego dotyczącego opodatkowania
Pomiędzy normami wynikającymi z art. 26 ust. 6d u.p.d.o.f. i z art. 55 ust. 7 u.s.p.d.k.k. nie zachodzi rzeczywista sprzeczność czy też konkurencja wymagająca zastosowania dyrektyw kolizyjnych wykładni, takich jak choćby lex posterior, lex superior, lex specialis. Błędne jest zatem stanowisko utożsamiające pojedynczy przepis z normą i do tego szczególną do podstawowego aktu prawnego dotyczącego opodatkowania
Osoba prawna Kościoła Katolickiego nie może skutecznie rozszerzyć zakresu roszczenia regulacyjnego po przekazaniu jego do rozpoznania z postępowania przed Komisją Majątkową na drogę sądową.
1. Sprawozdanie finansowe komitetu wyborczego partii politycznej nie jest prawidłowe i podlega odrzuceniu gdy podaje nieprawdę, że przychody komitetu pochodziły z funduszu wyborczego partii, choć komitet uzyskał niemałą kwotę z rachunku bieżącego partii i wydatkował ją na wybory. 2. Komitet wyborczy partii politycznej nie może wydać na wybory pieniędzy, które nie pochodziły z funduszu wyborczego tej
Przepisy ustawy - Prawo o stowarzyszeniach (PrSt) dopuszczają istnienie dwóch rodzajów stowarzyszeń - rejestrowanych (rejestrowych) oraz zwykłych. Przepisy uległy jednak znacznym zmianom, obowiązującym (w przeważającej części) od 20 maja 2016 r. w związku z ich nowelizacją dokonaną na podstawie ustawy z 25 września 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o stowarzyszeniach oraz niektórych innych ustaw (ustawa
Ulga podatkowa uregulowana w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w RP (Dz. U. z 1989 r. nr 29, poz. 154 ze zm.) ma charakter warunkowy, co oznacza, że uprawnienie podatnika do skorzystania z niej, uzależnione jest również od rzeczywistego przeznaczenia darowizny przez obdarowanego na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, zgodnie z przedstawionym
Przyjęcie, że od wskazanych w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. podmiotów można żądać innych informacji, niż z zakresu wykonywania zadań władzy publicznej czy gospodarowania mieniem publicznym – byłoby nadmierną ingerencją w sferę informacyjną tych podmiotów, wykraczającą poza standard konstytucyjny.
Nabycie przez Skarb Państwa na podstawie art. 34 ust. 1 dekretu z dnia 8 marca 1946 r. o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz.U. Nr 13, poz. 87 ze zm.) nieruchomości stanowiącej w dniu 1 września 1939 r. własność gminy żydowskiej nie wyłącza możliwości uznania tej nieruchomości za przejętą przez Państwo w rozumieniu art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych