Postanowienie właściwego organu architektoniczno-budowlanego o udzieleniu bądź odmowie zgody na odstępstwo od warunków technicznych /art. 9 ustawy - Prawo budowlane/, jest postanowieniem samodzielnie niezaskarżalnym, a kwestionowanie go jest możliwe dopiero w decyzji kończącej postępowanie w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę. Zatem jest oczywiste, że wdrożenie procedury umożliwiającej zastosowanie
Przy ocenie wzajemnych powiązań między budżetem a powiatowym funduszem gospodarki zasobem geodezyjnym i kartograficznym należy mieć na uwadze to, że z mocy ustawy środkami takiego funduszu dysponuje starosta /art. 41 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne - t.j. Dz.U. 2000 nr 100 poz. 1086 ze zm./, że są one prowadzone na wyodrębnionym rachunku bankowym /art.
1. Decyzja o pozwoleniu na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego może być wydana jedynie przed podjęciem innego niż dotychczas sposobu użytkowania /wykorzystania/ pomieszczeń obiektu. 2. Bezprzedmiotowości postępowania w sprawie zgody na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego w sytuacji, gdy faktycznie zmieniono już sposób użytkowania tego obiektu, nie wyłącza brak potrzeby wykonania
1. Wszelkiego rodzaju zbiorniki wodne są budowlami, jeżeli są efektem robót budowlanych. Utworzony przez człowieka zbiornik wodny niezależnie od tego czy będzie służył celom hodowlanym, a tym samym będzie ziemnym stawem rybnym tj. urządzeniem melioracji wodnych szczegółowych, czy też będzie służył wyłącznie celom rekreacyjno-wypoczynkowym, to jako powstały w sztucznie pogłębionym przez człowieka obniżeniu
Jeżeli inwestorowi przysługuje prawo dysponowania nieruchomością /pasem drogowym/ na cele budowy inwestycji, może on położyć linię kablową po każdej wybranej przez siebie stronie drogi.
Odbudowa obiektu, zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ jest jedną z postaci "budowy". Skoro zatem chodnik został odbudowany bez wymaganego pozwolenia, to została popełniona samowola budowlana, której skutki powinien ocenić organ nadzoru budowlanego w świetle przepisów art. 50 i art. 51 Prawa budowlanego.
Skoro zbiornik na gnojowicę jest zbiornikiem usytuowanym w części budynku inwentarskiego to nie może być uznany za budowlę rolniczą w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie /Dz.U. nr 132 poz. 877/.
Ocena techniczna wykonanych robót budowlanych, sporządzona na prywatne zlecenie strony, po zobowiązaniu przez organ do jej przedłożenia, staje się z momentem dołączenia do akt sprawy, dowodem w prowadzonym postępowaniu, z którym ma prawo zapoznać się druga /drugie/ strona postępowania. Jednocześnie staje się dokumentem urzędowym, który stosownie do treści art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r.
Szczególnie ostrożnie należy korzystać z uprawnienia do wydania decyzji kasacyjnej w sytuacji powtórnej kontroli decyzji organu I instancji, wydanej już po wypełnieniu zaleceń zawartych we wcześniejszej decyzji kasacyjnej organu odwoławczego, gdzie strona jest zainteresowana jak najszybszym merytorycznym załatwieniem sprawy, a każde przesunięcie w czasie rozstrzygnięcia o swoich prawach /lub obowiązkach
Odsyłanie osób trzecich, których uzasadniony interes chroniony prawem budowlanym został naruszony w następstwie samowolnych robót budowlanych, na drogę postępowania cywilnego, jest działaniem naruszającym ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. Osoba dotknięta skutkami samowoli budowlanej, a będąca stroną postępowania administracyjnego dotyczącej tej
Żądanie przedstawienia inwentaryzacji powykonawczej nie może stanowić oceny merytorycznej stanu sprawy, a jedynie jej ocenę formalną. Dopiero inwentaryzacja będzie podstawą do oceny merytorycznej stanu prawnego sprawy.
Na etapie postępowania o udzielenie pozwolenia na użytkowanie w oparciu o art. 55 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm. tj. po nałożeniu przez nadzór budowlany obowiązku dokonania określonych czynności w trybie procedury legalizacyjnej/, organ architektoniczno-budowlany może dokonać jedynie sprawdzenia zgodności wykonanych robót z dokumentacją
W świetle art. 144 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ organ nie może dowolnie wybierać jednego ze współwłaścicieli nieruchomości i obciążać go w całości opłatą adiacencką. Organ powinien obciążyć opłatą adiacencką wszystkich właścicieli w częściach stosownych do ich udziałów. Także wszyscy właściciele nieruchomości powinni być stronami postępowania
Sankcja rozbiórki z art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ winna być orzekana, w sytuacji pełnej jasności co do braku możliwości doprowadzenia wymienionych robót do stanu zgodnego z prawem.
Szlaban elektroniczny nie jest obiektem budowlanym w rozumieniu art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie wprowadzają zakazu remontu tymczasowych obiektów budowlanych.
Kwestia reprezentacji wspólnoty mieszkaniowej w postępowaniu dotyczącym usytuowania obiektu na sąsiedniej nieruchomości powinna być zakwalifikowana jako czynność przekraczająca zwykły zarząd, dlatego też o toczącym się postępowaniu powinni zostać poinformowani wszyscy właściciele lokali. Art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /t.j. Dz.U. 2000 nr 80 poz. 903 ze zm./ nie wyklucza
Zgodnie art. 58 i art. 60 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 115 poz. 1229 ze zm./ do ustanowienia stref ochronnych oraz obszarów ochronnych kompetentny jest dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej. Jednakże ustalenie odszkodowania za szkody określone w art. 61 powołanej ustawy następuje w drodze decyzji wojewody. Decyzja ta jest niezaskarżalna /art. 186 ust. 3 ustawy/,
Zmiana zagospodarowania terenu polega nie tylko na zmianie fizycznego ukształtowania terenu ale także na zmianie dotychczasowych funkcji terenu.
Pozwolenie na budowę nie stanowi dowodu własności obiektu budowlanego. Nabycie własności następuje wyłącznie w jeden ze sposobów wskazanych w dziale III Kc lub na podstawie przepisów szczególnych. Pozwolenie na budowę nie zalicza się do żadnego ze wskazanych sposobów nabycia własności. Daje ono inwestorowi wyłącznie uprawnienie do rozpoczęcia i wykonania robót budowlanych objętych decyzją.
Taras nie jest pomieszczeniem przeznaczonym na pobyt ludzi w rozumieniu par. 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./.
Ogólnodostępność dróg tzw. wewnętrznych /w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych - Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ nadaje im charakter miejsc publicznych, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, wzniesienie ogrodzenia od strony których to miejsc - w świetle zapisu art. 30 ust. 1 pkt
Jeżeli właściciel jednej nieruchomości zachowuje prawem przewidziane odległości usytuowania obiektu budowlanego w stosunku do granicy, a właściciel nieruchomości sąsiedniej ma także możliwość zachowania takich odległości przy lokalizacji obiektu budowlanego na swojej działce, to zasada równego traktowania stron przemawia przeciwko akceptacji sytuowania przy granicy, zwłaszcza, gdy zostanie wykazane
1. Przepisy prawa przewidują dwa odrębne powody sprzeciwu. Pierwszym, zgodnie z art. 30 ust. 1 lit. "a" ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 105 poz. 1126 ze zm./ jest niedopełnienie przez inwestora we właściwym terminie obowiązku uzupełnienia brakujących dokumentów, mimo wezwania go do tego przez organ postanowieniem. Drugim rodzajem sprzeciwu, znajdującym oparcie w art.
