Przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ ani inne przepisy prawa nie przewidują wydania decyzji administracyjnej w sprawie zwrotu nienależnej opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych. Ochrona interesów podmiotu spełniającego nienależne świadczenie publicznoprawne polega na możliwości żądania
Brak jest podstaw prawnych do wniesienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi na orzeczenie organu pierwszej instancji, nawet jeżeli strona "nie wyczerpała" toku instancji w sensie merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, a to wskutek niedotrzymania terminu do wniesienia odwołania od tego orzeczenia.
Stronie uprawnionej z mocy art. 28 i art. 61 par. 1 Kpa do wszczęcia postępowania administracyjnego zmierzającego do ustalenia lub stwierdzenia w drodze decyzji określonego obowiązku przez inny podmiot tego postępowania, nie służy po wydaniu ostatecznej decyzji w tej sprawie legitymacja do żądania wszczęcia postępowania egzekucyjnego w celu wymuszenia wykonania powyższego obowiązku. Obowiązek wszczęcia
1. Należne opłaty i podatki przywozowe lub wywozowe, za które stowarzyszenie poręczające ponosi odpowiedzialność określoną w art. 8 Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR /Konwencja TIR/, sporządzonej w Genewie dnia 14 listopada 1975 r. /załącznik do Dz.U. 1984 nr 17 poz. 76/, nie mogą być dochodzone bezpośrednio w trybie egzekucji administracyjnej
umorzyć postępowanie w przedmiocie wyjaśnienia przedstawionej wątpliwości prawnej.
Skarżący wnoszą skargę na odmowę udostępnienia do wglądu dokumentów urzędowych sporządzonych przez Najwyższą Izbę Kontroli to jest protokołu kontroli i wystąpienia pokontrolnego dotyczących wyników kontroli przeprowadzonej przez wyżej wymieniony organ w Politechnice Wrocławskiej w 1997 r. Żądanie ochrony sądowoadministracyjnej przedstawione w skardze nie mieści się w zakresie kognicji Naczelnego Sądu
Wybór osoby do zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego z mieszkaniowego zasobu gminy nie jest aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
Opinie przewidziane w art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./ nie są zaskarżalne do sądu administracyjnego.
Na podstawie art. 10 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie /Dz.U. nr 22 poz. 91 ze zm./ nie jest możliwe powołanie sędziego na stanowisko notariusza i wyznaczenie siedziby jego kancelarii, chyba że sędzia - stosownie do art. 59 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych /Dz.U. 1994 nr 7 poz. 25 z późn. zm./ - zrzekł się stanowiska.
Warunkiem wniesienia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność naczelnego organu administracji państwowej /art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest uprzednie złożenie zażalenia w trybie art. 37 Kpa. Niezłożenie takiego zażalenia stanowi brak formalny skargi, skutkujący jej odrzucenie.
Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.
Wniesienie skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienie organu odwoławczego o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania nie jest uzależnione od wcześniejszego wezwania do usunięcia naruszenia prawa na podstawie art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Wniosek sędziego o przeniesienie go do innego sądu na to samo stanowisko rozstrzygany jest przez Ministra Sprawiedliwości w formie zarządzenia /art. 61 par. 1 i par. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych - Dz.U. 1994 nr 7 poz. 25 ze zm./, a nie w drodze decyzji administracyjnej. Na zarządzenie to nie służy skarga do sądu administracyjnego. Przeniesienie sędziego na
Kasacja od postanowienia dotyczącego zastosowania kary porządkowej w trybie art. 44 § 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25) jest niedopuszczalna.
1. Kasacyjne orzeczenie sądu administracyjnego, zawierające wiążącą ocenę prawną /art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie może być zaskarżone rewizją nadzwyczajną wniesioną po upływie przewidzianego prawem terminu. 2. W postępowaniu przed Krajową Radą Sądownictwa w sprawie o wyrażenie zgody na zajmowanie stanowiska przez sędziego,
Sąd Najwyższy podejmuje uchwały mające na celu wyjaśnienie przepisów prawnych wyłącznie na wniosek organów określonych w art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sadzie Najwyższym (Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48 ze zm.), odmawia zatem podjęcia uchwały na wniosek Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego.
Członek spółdzielni, w tym także właściciele spółdzielczych lokali mieszkalnych mogą swoje żądania w zakresie zagospodarowania osiedla przedstawiać właściwym organom spółdzielczym. Uprawnienie to jako wynikające ze stosunku członkostwa może być jednak realizowane wyłącznie w stosunkach wewnątrzspółdzielczych, nie może natomiast uzasadniać bezpośredniego uczestnictwa tych członków, w postępowaniu administracyjnym
Art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ reguluje zakres dopuszczalności wznowienia postępowania stanowiąc, iż dopuszczalne jest wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym orzeczeniem. Pod pojęciem orzeczenia należy rozumieć wyroki i postanowienia /art. 54 ust. 1 w związku z art. 53 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
1. Niedopuszczalne jest żądanie wznowienia postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w sytuacji, gdy kwestionowane jest wyłącznie uzasadnienie wyroku. 2. Skarga o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem w zakresie zmiany części uzasadnienia podlega odrzuceniu na podstawie art. 410 Kpc w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym
1. uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Środzie Wielkopolskiej z dnia 27 września 1994 r., sygn. akt P 157/94 w punkcie I i III w częściach dotyczących wynagrodzenia za okres od dnia 10 marca 1992 r. do dnia 31 maja 1992 r. i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu-Sądowi Pracy w Środzie Wielkopolskiej do ponownego rozpoznania. 2) oddala kasację
1. uchyla zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Środzie Wielkopolskiej z dnia 10 października 1994 r., sygn. akt IV P 645/94 w pkt I i III w częściach dotyczących wynagrodzenia za okres od dnia 10 marca 1992 r. do dnia 31 maja 1992 r. i w tym zakresie przekazuje sprawę temu Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. 2. oddala kasację w pozostałej części.
Czynności kuratora oświaty bądź organu gminy o statusie miasta, w zakresie organizowania opieki w rodzinach zastępczych dla dzieci pozbawionych opieki rodzicielskiej, a w szczególności rozwiązanie z rodziną zastępczą umowy, określone w art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r., o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329/ nie są ani decyzją administracyjną ani aktem lub czynnością, o których
Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.) można wnieść do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję organu odwoławczego uchylającą decyzję organu pierwszej instancji i przekazującą sprawę temu organowi do ponownego rozpatrzenia (art. 138 § 2 KPA).
