Wyrok SN z dnia 5 grudnia 2019 r., sygn. III PO 7/18
Izba Dyscyplinarna SN nie jest sądem w rozumieniu prawa UE, a więc nie jest również sądem krajowym.
Izba Dyscyplinarna SN nie jest sądem w rozumieniu prawa UE, a więc nie jest również sądem krajowym.
W rezultacie prokonstytucyjnej metody wykładni przepisów prawa należy przyjąć, że jeżeli tak samo brzmiąca norma prawna występuje w dwóch ustawach o podobnym charakterze, dotyczących danin publicznych (ustawa - ordynacja podatkowa i ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych), z których w jednej ustawie została ona uznana przez Trybunał Konstytucyjny za sprzeczną z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej
Ochrona sądowa udzielana kandydatowi na określone stanowisko sędziowskie, dokonywana przy uwzględnieniu art. 60 Konstytucji RP, powinna obejmować kontrolę postępowania przed Radą pod względem jego zgodności z prawem, a więc musi być ograniczona do oceny zgodności z prawem zastosowanej w sprawie procedury oceny kandydatury bądź kandydatur i w efekcie przedstawienia Prezydentowi RP wniosku o powołanie
Istotne zagadnienie prawne (art. 3989 § 1 pkt 1 k.p.c.) obliguje wnoszącego skargę kasacyjną do wskazania normy prawnej, której za pomocą wykładni prawa zamierza nadać prokonstytucyjne brzmienie w rozumieniu art. 2. Konstytucji RP.
Procedura wyboru kandydata na urząd asesora sądowego przez Krajową Radę Sądownictwa ma charakter konkursowy i ma prowadzić do wyłonienia najlepszego kandydata. Zakres kognicji Sądu Najwyższego w przedmiocie oceny uchwał Krajowej Rady Sądownictwa obejmuje wyłącznie badanie czy uchwała nie pozostaje w sprzeczności z prawem. Natomiast Sąd Najwyższy nie ma kompetencji do merytorycznego oceniania sprawy
Osoba prowadząca działalność gospodarczą, zatrudniająca pracowników, może podejmować wszelkie inicjatywy gospodarcze mające na celu rozwój własnego przedsięwzięcia. Jednak ich realizacja nie może odbywać się kosztem prawa do zabezpieczenia społecznego pracowników, rozumianego jako kształtowanie siatki płac, w której 100% czasu pracy stanowi podróż służbowa, a świadczenia z jej tytułu znacznie przekraczają
Stanowisko, zmierzające do pozbawienia byłego sędziego prawa do zasiłku chorobowego w związku z niezdolnością do pracy, trwającą po ustaniu stosunku służbowego, nie tylko pozostawałoby w sprzeczności z art. 6 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, ale stanowiłoby także nieuzasadnioną dyskryminację tej grupy zawodowej, naruszając konstytucyjną
Istotne zagadnienie prawne (art. 3989 § 1 pkt 1 k.p.c.) obliguje wnoszącego skargę kasacyjną do wskazania normy prawnej, której za pomocą wykładni prawa zamierza nadać prokonstytucyjne brzmienie w rozumieniu art. 2. Konstytucji RP.
1. Rozpoznawanie w trybie przewidzianym procesowo dla wniosków o wyłączenie sędziego (iudex inhabilis lub iudex suspectus) wniosków motywowanych wadliwością powołania sędziego mogłoby stanowić formę ukrytej albo pośredniej "rozproszonej", "incydentalnej", a zatem realizowanej in concreto z wykorzystaniem mechanizmu wyłączenia sędziego lub jakiejkolwiek innej instytucji postępowania cywilnego, kontroli