Złożenie oświadczenia o cofnięciu kasacji po wniesieniu skargi i uiszczeniu opłaty, a przed wydaniem przez prezesa sądu odwoławczego zarządzenia o przyjęciu bądź odmowie przyjęcia kasacji, jest cofnięciem skargi w sensie faktycznym. Nie jest wówczas potrzebne ani badanie sprawy pod kątem przesłanek wymienionych w art. 432 in fine w zw. z art. 518 k.p.k., ani nawet wydawanie postanowienia o zwrocie
Przy obronie z wyboru obrońca może bowiem działać także po uprawomocnieniu się orzeczenia, zatem może złożyć wniosek o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku w terminie siedmiodniowym liczonym od daty ogłoszenia wyroku.
Zakładowi zamkniętemu, w którym wykonywany jest środek zabezpieczający, nie przysługuje prawo do wynagrodzenia za sporządzenie wskazanej w art. 203 § 1 k.k.w. opinii, którą kierownik tego zakładu, realizując dyspozycję wymienionego przepisu, obowiązany jest przesłać do sądu.
Stronie nie przysługuje środek odwoławczy od orzeczeń i innych rozstrzygnięć wydanych w toku postępowania prowadzonego na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843).
Przedkasacyjne orzeczenie o odmowie wyznaczenia obrońcy z urzędu winno w tej fazie być dokonane w formie postanowienia. (...) Jeśli np. wniosek strony o zwolnienie od opłaty kasacyjnej zostanie rozstrzygnięty odmownie, po wezwaniu strony do usunięcia tego braku - w trybie art. 120 k.p.k. - strona nie uiściła omawianej opłaty, prezes sądu odwoławczego zaś odmówi przyjęcia nieopłaconej kasacji (art.
Odroczenie wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego utraty mocy obo-wiązującej art. 607t § 1 k.p.k. (przepis art. 190 ust. 3 Konstytucji i art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym) oznacza, że w tym czasie nie można na podstawie art. 55 ust. 1 Konstytucji od-mówić wykonywania europejskiego nakazu aresztowania, wydanego przez inne państwo wobec obywatela polskiego.
Obrońca Marcina Ż. w kasacji podniósł zarzut „rażącej obrazy przepisów prawa procesowego, tj. art. 92 k.p.k., przez niewystarczające wzięcie pod uwagę podczas wyrokowania okoliczności mającej najistotniejsze znaczenie dla właściwego rozstrzygnięcia, tj. sytuacji rodzinnej skazanego i wyjątkowo prawidłowo przebiegającego procesu resocjalizacyjnego, co w efekcie wyraziło się uznaniem, iż zastosowanie
Stwierdzenie, że wyborcy udzielali poparcia, składając podpisy na wykazie zawierającym nazwę komitetu wyborczego, ale bez wskazania imienia i nazwiska kandydata na senatora, oznacza dostateczne uprawdopodobnienie popełnienia przestępstwa dopuszczenia się nadużycia w sporządzaniu list z podpisami obywateli zgłaszających kandydatów w wyborach (art. 248 pkt 6 k.k.) jako podstawy protestu wyborczego.
Obowiązujący Kodeks postępowania karnego w ogóle nie zna instytucji wznowienia postępowania odwoławczego, a zgodnie z art. 540 § 1 k.p.k. postępowanie podlegać może wznowieniu (jako całość) jedynie wtedy, gdy zostało prawomocnie zakończone.
Odmowa przyjęcia własnego wniosku skazanego o wznowienie jego procesu oraz takiegoż zażalenia na tę odmowę nie naruszają zasady równości obywateli wobec prawa, gdyż każdy oskarżony, jak i każdy pokrzywdzony, będący stroną, występując o wznowienie postępowania, musi spełnić takie same warunki formalne, aby skutecznie złożyć ów wniosek lub zażalenie.
Nie jest tak, że art. 6 ust. 3 lit. d Konwencji może być interpretowany jako samoistna gwarancja dla każdego oskarżonego, iż na rozprawie zawsze zostaną przesłuchani świadkowie oskarżenia (w szczególności ci, których zeznania mają znaczenie podstawowe), a odstąpienie od takiej czynności, wprost prowadzi do rażącego naruszenia tego przepisu. Nie można go odrywać od całego kontekstu regulacji przewidzianej
Skoro zgodnie z art. 272 k.s.h., (...) rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru - (to) w dniu drugoinstancyjnego wyrokowania pokrzywdzona spółka posiadała tzw. zdolność sądową, czyli zdolność do wystąpienia z powództwem jako strona procesowa, i dopuszczalne było zasądzenie na jej rzecz odszkodowania z urzędu w trybie art. 415 § 4 k.p.k.
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 93, poz. 889) o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw jest ustawą nowelizującą m.in. art. 65 k.k. dotyczący warunkowego przedterminowego zwolnienia i nie zawiera przepisów intertemporalnych, poza art. 5 stwierdzającym, że wchodzi w życie z dniem 1 maja 2004 r. Do jej stosowania ma zatem zastosowanie przepis art. 4 § 1 k.k.
„(...) stwierdzenie stanu upoważniającego sąd do sięgnięcia po ten najsurowszy rodzaj kary porządkowej (jaką jest areszt) może i powinno być oceniane na tle całokształtu realiów zachowania konkretnego świadka. Stwierdzenie stanu uporczywego uchylania się przez świadka od złożenia zeznania może być zatem dokonane nie tylko w oparciu o długotrwałe jego niestawiennictwo na kolejne wyznaczane terminy rozpraw
1. Obrońca skazanego może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść skazanego (art. 86 § 1 k.p.k.), co oznacza, że nie może wnosić kasacji, której uwzględnienie sprowadzałoby się do działania na jego niekorzyść. 2. Sprostowanie omyłki w trybie art. 105 § 1 k.p.k. bądź art. 420 § 1 i 2 k.p.k. może nastąpić w każdym czasie. Procedowanie w jednym z tych trybów odbywać się będzie poza ramami
Pismo wysłane pod ostatnio wskazany przez stronę adres nie może być uważane, w myśl przepisu art. 139 § 1 k.p.k., za doręczone, jeżeli strona została pozbawiona wolności i nie podała swego miejsca pobytu w czasie pozbawienia wolności do wiadomości organu, przed którym toczy się postępowanie. Nie można przecież mówić o zmianie miejsca zamieszkania czy pobytu, jak wymaga tego art. 139 § 1 k.p.k., bowiem
Sobota nie jest dniem ustawowo wolnym od pracy.
Ponosi odpowiedzialność karną za pomocnictwo do zabójstwa przez zaniechanie (art. 18 § 3 in fine k.k. w zw. z art. 148 § 1 - 3 k.k.), kto sprawując pieczę nad dzieckiem (art. 95 k.r.o.) nie przeciwstawia się umyślnemu zamachowi na jego życie, mając taką możliwość.
Postępowanie przygotowawcze prowadzone w formie śledztwa nie może legalnie przekształcić się w dochodzenie, gdy umożliwiająca to sytuacja procesowa nastąpi po upływie dwumiesięcznego terminu wskazanego wart. 325 i § 1 k.p.k.
W orzecznictwie nie wywołuje rozbieżności pogląd, że tablice rejestracyjne pojazdu nie są dokumentem w rozumieniu art. 115 § 14 k.k.
Wzięcie (czy przetrzymywanie) zakładnika w rozumieniu art. 252 § 1 k.k. może mieć na celu wymuszenie 'okupu' właśnie od tej (pozbawionej wolności) osoby np. w zamian za uwolnienie.
Zasada in dubio pro reo nie oznacza obowiązku wyboru przez sąd najkorzystniejszej dla oskarżonego wersji, lecz zakaz czynienia niekorzystnych domniemań w sytuacji, gdy stan dowodów nie pozwala na ustalenie faktów.
