Postanowienie SN z dnia 23 kwietnia 1992 r., sygn. I KZP 8/92

Z treści art. 58 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz.U. nr 22, poz. 127), obejmującego sprzedaż kopii filmu bez upoważnienia, wynika, że dla bytu tego przestępstwa konieczne jest, aby sprzedaż prowadzona była w ramach działalności gospodarczej, której pojęcie określone zostało w art. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz.U. nr 41, poz. 324 z późn. zm.).

Sąd Najwyższy w sprawie Krzysztofa K., oskarżonego o przestępstwo z art. 58 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografi (Dz.U. nr 22, poz. 127), po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Katowicach, postanowieniem z dnia 14 stycznia 1992 r. zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy: Czy zamiana kopii filmów nagranych na kasetach magnetowidowych stanowi rozpowszechnianie filmu w rozumieniu art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o kinematografii (Dz.U. nr 22, poz. 127)? – postanowił odmówić udzielenia odpowiedzi.