Uchwała SN z dnia 16 maja 1991 r., sygn. III CZP 39/91

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Wacława K. przeciwko Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń w Ch. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Toruniu – VI Wydział Gospodarczy postanowieniem z dnia 8 marca 1991 r. VI Gz 3/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„1. Czy sprawy gospodarcze, w których przynajmniej jedną ze stron jest indywidualny rolnik, o którym mowa w art. 479² § 2 pkt 2 k.p.c., objęte są kognicją sądów gospodarczych?

2. Czy sprawę gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. – po rozpoznaniu przez sądy spraw gospodarczych (Dz.U. nr 33, poz. 175 ze zm.) jest sprawą na tle ubezpieczeń komunikacyjnych należących do podmiotów gospodarczych?”

podjął następującą uchwałę:

1. Sprawy gospodarcze, w których przynajmniej jedną ze stron jest indywidualny rolnik w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej innej niż wytwórcza, dotycząca produkcji roślinnej, zwierzęcej, ogrodnictwa i sadownictwa należą do kompetencji sądów gospodarczych

2. Sprawy między zakładem ubezpieczeń a innym podmiotem gospodarczym, wynikłe na tle prowadzonej przez ten zakład – pod rządem ustawy z dnia 24 września 1984 r. o ubezpieczeniach majątkowych i osobowych (Dz.U. nr 45, poz. 242 ze zm.) – działalności ubezpieczeniowej, prewencyjnej i reasekuracyjnej, nie są sprawami gospodarczymi w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia – 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych (Dz.U. nr 33, poz. 175 ze zm.).