Wyrok NSA z dnia 29 grudnia 1995 r., sygn. SA/Ka 2015/94
Przymusowe przesiedlenie do Mołdawii nie jest wystarczające do przyznania uprawnień kombatanckich na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3 lit. "b" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./. Przesiedlenie owo bowiem miało charakter ekonomiczny i związane było z działaniami wojennymi.
Sprawa zwrotu nienależnie pobranego świadczenia za remont lokalu zajmowanego przez strażaka Państwowej Straży Pożarnej winna być prowadzona na podstawie przepisów dekretu z dnia 5 października 1955 r. o odpowiedzialności materialnej żołnierzy za szkody wyrządzone jednostce wojskowej /Dz.U. nr 40 poz. 247 ze zm./ i zarządzenia nr 63/83 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 11 lipca 1983 r. w sprawie postępowania
Stosownie do treści art. 4 ust. 1 pkt. 3 lit."b" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ tytułem do przyznania uprawnień kombatanckich będzie fakt przebywania dziecka polskiego na terenie byłego ZSRR, pozostającego w związku z jego przymusowym wywiezieniem, bez wiedzy i zgody rodziców
Udziałem w walce o niepodległość Polski - w rozumieniu art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ - jest służba w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, niezależnie od tego, czy tok służby pozwolił żołnierzowi na udział w działaniach zbrojnych.
W myśl konstytucyjnej zasady równości wszystkich obywateli wobec prawa, należy uznać, że skarżącej, jako osobie urodzonej w obozie jenieckim na terenie Niemiec, przysługują analogicznie takie same uprawnienia, jak osobom urodzonym w więzieniu lub łagrze w ZSRR.
Przymusowe przesiedlenie do Mołdawii nie jest wystarczające do przyznania uprawnień kombatanckich na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3 lit. "b" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./. Przesiedlenie owo bowiem miało charakter ekonomiczny i związane było z działaniami wojennymi. Uprawnienia
Istnienie linii demarkacyjnej dzielącej terytorium Polski, wyznaczonej we wrześniu 1939 r., porozumieniem agresorów-okupantów, sprzecznym z normami prawa międzynarodowego nie tylko wyznaczyło strefy panowania okupantów, lecz także było skierowane przeciwko żywotnym interesom narodu polskiego, a represje jakie spotykały osoby naruszające granicę miały charakter polityczny.
W przypadku, kiedy śmierć osoby ubiegającej się o uprawnienia kombatanckie z tytułu własnej działalności nastąpiła po zaskarżeniu do sądu decyzji odmownej, przymiot strony w postępowaniu sądowym, a tym samym i prawo do popierania skargi przechodzi na pozostałego przy życiu małżonka skarżącego. Interes prawny wdowy /wdowca/ po takiej osobie, w kasacji decyzji polega bowiem na otworzeniu drogi do nowego
Podstawę do zdyskwalifikowania środków spożywczych jako nie nadających się do żywienia ludzi może jedynie stanowić decyzja wydana przez właściwy organ sanitarny na podstawie par. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 kwietnia 1973 r. w sprawie zasad postępowania ze środkami spożywczymi i używkami o niewłaściwej jakości zdrowotnej /Dz.U. nr 19 poz. 110/. Dopiero taka decyzja, mająca charakter
Czas przebywania w obozie jenieckim jest zaliczony do okresu działalności kombatanckiej lub równorzędnej z nią jeśli niewola pozostawała w związku z pełnioną służbą wojskową /art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego - Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./.
Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich powołanych na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /t.j. Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ rozstrzygające o związku chorób i ułomności żołnierzy oraz śmierci ze służbą wojskową, jak również o stopniu trwałego uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem
Przepisem art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ osoby, które na mocy dotychczasowych przepisów uzyskały uprawnienia wyłącznie z tytułu działalności w latach 1944-1956 w charakterze uczestników walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej ustawodawca pozbawia
Fakt urodzenia i pobytu bezpośrednio po urodzeniu osoby ubiegającej się o uprawnienia kombatanckie w więzieniach polskich w latach 1944-1956, który łączył się z pobytem jej rodziców w owym czasie w zakładzie karnym w związku z działalnością polityczną ukierunkowaną na walkę o niepodległość i suwerenność Rzeczypospolitej Polskiej, jest wystarczającą przesłanką do przyznania tych uprawnień w świetle
Przyjęcie do wiadomości decyzji przenoszącej na niższe stanowisko nie może być uznane za wyrażenie zgody. Zgody takiej, niekorzystnej w skutkach dla skarżącego, nie można bowiem domniemywać, musi ona wynikać z wyraźnego i jednoznacznego oświadczenia woli osoby uprawnionej.
Obozy przejściowe w Zwierzyńcu i Zamościu spełniają wymogi art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ tylko w odniesieniu do osadzonych w nich dzieci do lat czternastu.
Przymusowe przesiedlenie do Mołdawii nie jest wystarczające do przyznania uprawnień kombatanckich na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 3 lit. "b" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./. Przesiedlenie owo bowiem miało charakter ekonomiczny i związane było z działaniami wojennymi.
Pozwolenie na broń wydane żołnierzowi wygasa z chwilą zwolnienia go ze służby wojskowej. O wydanie nowego pozwolenia na broń może ubiegać się na zasadach ogólnych - to jest przed organami Policji /art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych - Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./.
Niedostateczna znajomość przepisów obchodzenia się z bronią uzasadnia odmowę wydania pozwolenia na broń także wówczas, gdy występują okoliczności faktyczne uzasadniające wydanie takiego pozwolenia na mocy art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych /Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./.
1. Z treści art. 28 Kpa wynika bezspornie, iż pojęcie strony wiąże się wyraźnie z interesem prawnym lub obowiązkiem, wyprowadzonymi z konkretnie oznaczonego przepisu administracyjnego prawa materialnego, który może stanowić podstawę do sformułowania interesu lub obowiązku danego podmiotu. 2. Mieć interes prawny w postępowaniu administracyjnym znaczy to samo co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego
Art. 190 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./ określający procedurę składania wniosku o skierowanie do służby zastępczej wymaga uzasadnienia. We wniosku zainteresowany powinien wskazać takie okoliczności, które będą stanowiły materiał do oceny przez organ orzekający, czy przekonania religijne lub wyznawane