1. Jeżeli organ administracji nie wyjaśnił osobie składającej podanie o sprzedaż jej określonej działki gruntów PFZ, że wskazana działka nie jest wyznaczona do sprzedaży, bądź też osoba ta - pomimo wyjaśnienia jej tej okoliczności - złożyła podanie, wszczynając w ten sposób postępowanie administracyjne /art. 61 par. 3 Kpa/, organ ten powinien wydać decyzję umarzającą postępowanie jako bezprzedmiotowe
Decyzja nr 3/FR Ministra Finansów z dnia 26 lipca 1980 r. w sprawie udzielania pomocy finansowej niektórym posiadaczom gospodarstw rolnych dotkniętych skutkami powodzi /nie publikowana/ jest - wbrew nazwie - aktem o charakterze ogólnym, obowiązującym jednak tylko organy rzeczowo podległe Ministrowi Finansów. Podstawą prawną decyzji nr 3/FR Ministra Finansów bowiem jest nie publikowana uchwała nr 64
Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym nauczycielem politechniki na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 1972 r. Karta Praw i Obowiązków Nauczyciela przy braku zapewnienia mu czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym wbrew dyspozycji art. 10 par. 1 Kpa oraz przy naruszeniu art. 77 par. 1 i art. 81 Kpa, nie daje organowi administracyjnemu możliwości oceny całokształtu materiału
1. Z treści art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ wynika, że obowiązek pokrywania kosztów pierwszego urządzenia ulicy powstaje wówczas, gdy ulica ma charakter komunalny. Ustalając na rzecz skarżących opłaty z tytułu pierwszego urządzenia ulicy, organy administracji państwowej przyjęły, iż ulica ta jest ulicą miejską
Uchwała Rady Adwokackiej w sprawie wpisu na listę adwokatów jest decyzją w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego. Uchwała ta zawiera bowiem jednostronne rozstrzygnięcie w sprawie indywidualnej, podjęte przez organ samorządu zawodowego w sferze stosunków zewnętrznych /por. art. 1 par. 2 pkt 2 w zw. z art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 3 par. 3 Kpa/. Stosowanie kodeksu postępowania administracyjnego
Artykuł 12 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ nie precyzuje pojęcia "rozpoczęcie zabudowy" działki, należy zatem przyjąć, że uzyskanie pozwolenia na budowę i zgromadzenie materiału budowlanego powinno być traktowane przez organ administracji w świetle art. 7 Kpa,
Zgodnie z art. 3 par. 2 przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do postępowania w sprawach dyscyplinarnych. Przepis ten wyłącza więc również możliwość zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygnięć podejmowanych w związku z toczącym się postępowaniem dyscyplinarnym i na podstawie przepisów normujących to postępowanie.
1. Właściciel nieruchomości, na której ma być zrealizowana inwestycja państwowa, jest stroną w rozumieniu art. 28 Kpa, ma więc interes prawny w uczestniczeniu w postępowaniu dotyczącym jego nieruchomości. 2. Niepowiadomienie przez organ administracji wszystkich stron o toczącym się postępowaniu w sprawie zatwierdzenia planu realizacyjnego inwestycji jest nie tylko sprzeczne z przepisami postępowania
1. Organ wyższego stopnia, działający jako organ odwoławczy, nie może umorzyć postępowania przed organem I instancji bez wcześniejszego orzeczenia o uchyleniu zaskarżonej decyzji tego organu, podlega bowiem rygorom z art. 138 Kpa. Organ odwoławczy nie może przy tym umorzyć postępowania na podstawie art. 105 Kpa, ponieważ zakres decyzji organu odwoławczego regulują wyłącznie przepisy art. 138 Kpa. 2
Organ administracji nie jest związany wnioskiem strony o powołaniu biegłego dla ustalenia okoliczności, która w sposób nie budzący wątpliwości może być ustalona przez organ na podstawie dokumentów sprawy, a zwłaszcza - oświadczeń strony składanych w innym czasie.
Ogólny plan zagospodarowania przestrzennego nie może stanowić przesłanki do ustalenia /bądź odmowy/ miejsca i warunków realizacji inwestycji w oparciu o art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./. Rozpoznanie sprawy w oparciu o błędną podstawę prawną stanowi naruszenie prawa materialnego. Niewypełnienie przez organy orzekające w sprawie dyspozycji
Prawo organizacji społecznej do wystąpienia z żądaniem dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu administracyjnym w sprawie dotyczącej innej osoby, które powinno być uzasadnione celami statutowymi tej organizacji i interesem społecznym, nie przysługuje organom samorządu mieszkańców. Organy te bowiem mają tylko zdolność do działania określonego w art. 31 par. 5 Kpa to jest mogą organowi przedstawić
1. Z art. 196 par. 2 pkt 11 Kpa wynika dopuszczalność badania przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji ustalającej wymiar opłaty elektryfikacyjnej, przewidzianej w art. 3 ustawy z dnia 28 czerwca 1950 r. o powszechnej elektryfikacji wsi i osiedli /Dz.U. 1954 nr 32 poz. 135/, jest to bowiem "inne świadczenie pieniężne", do którego mają zastosowanie przepisy o podatkach. 2. Okoliczność, że właściciel
1. Jednym z warunków udzielenia zezwolenia na wykonywanie rzemiosła jest - w myśl art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1977 nr 4 poz. 20/ - tytuł prawny do zajmowania potrzebnych w tym celu pomieszczeń lub terenu. 2. Przy braku zgody pomiędzy współwłaścicielami, których udziały wynoszą co najmniej połowę, co do czynności przekraczających zakres
Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpoznania skargi o niewydanie legitymacji uprawniającej emeryta do zniżki taryfowej w przejazdach kolejami, jeżeli emeryt został wprawdzie mianowany w swoim czasie pracownikiem administracyjnym instytutu naukowo-badawczego; jednakże stosunek ten przekształcił się w stosunek pracy na podstawie umowy - w związku z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 31 marca
1. Czy dla rozpoznania sporów związanych z repartycją odszkodowań wypłacanych rolnikom za szkody wyrządzone w uprawach i plonach przez łosie, dziki, jelenie i daniele - właściwa jest droga postępowania administracyjnego, a w przypadku odpowiedzi negatywnej: 2. Czy dla rozpoznania sporów związanych z repartycją wymienionych odszkodowań przez koła łowieckie zrzeszone w Polskim Związku Łowieckim właściwa
Zgłoszenie zeznania podatkowego może być uznane - przy braku innych dowodów - za pierwszą czynność w sprawie w rozumieniu art. 52 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/. Takie same skutki powoduje złożenie organowi administracji wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie ryczałtu podatkowego.
1. Skarga przedsiębiorstwa państwowego podlega odrzuceniu na zasadzie art. 204 par. 1 w związku z art. 197 pkt 1 Kpa, jeżeli przedsiębiorstwo nie było stroną w postępowaniu administracyjnym i nie zaskarża konkretnej decyzji dotyczącej jego interesu prawnego lub obowiązku, bądź decyzji wydanej na jego żądanie ze względu na interes prawny lub obowiązek /art. 28 Kpa/. 2. Naczelny Sąd Administracyjny nie
1. Artykuł 10 ust. 2 w związku z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10. poz. 64 ze zm./, nakładający na ubiegającego się o wywłaszczenie obowiązek dostarczenia właścicielowi nieruchomości zamiennej, ma charakter obligatoryjny we wszystkich wypadkach, gdy istnieje możliwość dostarczenia takiej nieruchomości. 2. Jeżeli plan zagospodarowania
Decyzja zmieniająca w trybie art. 154 par. 1 Kpa decyzję ostateczną, jest decyzją wydaną w I instancji i jako taka nie może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Organem odwoławczym, jeżeli decyzję wydał wojewoda zmieniając swoją poprzednią decyzję, jest właściwy rzeczowo minister.
Nowy wymiar podatku dot. okresu 1978-1980 dokonany w dniu 25.06.1981 w sprawach, w których podatek został już raz wymierzony przed dniem 1.09.1980 r. jest decyzją wydaną w tej samej sprawie, a jedynie w innej fazie postępowania. Skarga na taki wymiar, jako na decyzję wydaną w sprawie, w której postępowanie zostało wszczęte przed wejściem w życie przepisów o sądowej kontroli decyzji administracyjnych
1. Jeżeli z akt sprawy nie wynika, aby przyczyną wznowienia postępowania miała być działalność organu, który wydał decyzję - organem właściwym w sprawie wznowienia postępowania zakończonego ostateczna decyzją jest ten organ. 2. Decyzja organu wyższego stopnia powołująca jako podstawę prawną przepis art. 138 par. 2 Kpa oraz art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa, a więc dwa przepisy, które się wzajemnie wykluczają
Sprawy z zakresu ustawy dewizowej z dnia 28 marca 1952 r. /Dz.U. nr 21 poz. 133/ nie zostały poddane kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego przez wymienienie ich w art. 196 par. 2 Kpa i nie zostały poddane tej kontroli również na mocy przepisu szczególnego, stosownie do art. 196 par. 3 Kpa.
