Zaskarżone pismo nie jest aktem administracyjnym, o którym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i przez to skarga na nie jest niedopuszczalna, co w myśl art. 27 ust. 2 tej ustawy powoduje jej odrzucenie.
Zgodnie z art. 64 par. 2 Kpa, jeżeli podanie nie czyni zadość wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie 7 dni. Nieusunięcie tych braków w ustawowym terminie powoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Pozostawienie odwołania bez rozpoznania stanowi natomiast jedną z postaci stwierdzenia niedopuszczalności odwołania przewidzianą w art. 134 Kpa
Niezałatwienie przez organ administracji państwowej w terminie przewidzianym w art. 35 Kpa sprawy o ustalenie rodzajów i ilości substancji zanieczyszczających powietrze dopuszczonych do wprowadzenia do powietrza przez jednostkę organizacyjną, w drodze decyzji, o której mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ nie
Wystąpienie przez osobę trzecią /w tym przypadku przez bank/, roszczącą sobie prawa do rzeczy lub prawa majątkowego, z którego prowadzi się egzekucję administracyjną, po upływie terminu z art. 38 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, z żądaniem ich wyłączenia spod egzekucji nie uzasadnia wydania przez organ postanowienia
Pisemna zgoda na wniesienie skargi do sądu administracyjnego, o której mowa w art. 101 ust. 2a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, pełni funkcję podobną do pełnomocnictwa i wobec tego niedołączenie do skargi pisemnej zgody na wniesienie skargi stanowi brak skargi, którego nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie skutkuje, w myśl art. 27 ust. 2
Aby wniesienie odwołania wywołało skutek prawny, musi ta czynność procesowa strony spełniać określone wymagania co do formy, a także treści, terminu i trybu jej dokonania.
Niezasięgnięcie przed wydaniem decyzji wymaganego przez prawo stanowiska innego organu /art. 106 par. 1 Kpa/ nie stanowi rażącego naruszenia prawa lecz jedynie może uzasadniać wznowienie postępowania w sprawie /art. 145 par. 1 pkt 6 Kpa/.
Artykuł 74 Kpa dopuszcza możliwość wyłączenia dostępu strony do akt sprawy /ich części/ ze względu na ważny interes państwowy i przewiduje dla takiej sytuacji odpowiednie postępowanie instancyjne i sądowe. Nie ma natomiast trybu odmawiania sądowi administracyjnemu dostępu do tego rodzaju akt niedostępnych dla strony.
Przepis art. 138 par. 2 Kpa, dopuszczający wydanie przez organ odwoławczy decyzji kasacyjnej, winien być interpretowany ściśle, co oznacza, że decyzja taka zgodna jest z powołanym przepisem tylko wówczas, gdy rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego w całości lub znacznej części. Przyczyny, dla których organ odwoławczy uznał za konieczne skorzystanie z możliwości
Organy administracji obowiązuje zasada dochodzenia prawdy obiektywnej, w następstwie której płynie nakaz podejmowania przez te organy wszelkich kroków niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego. Głównym celem każdego procesu jest dokładne ustalenie zaszłości faktycznych, ich prawidłowe prawne zakwalifikowanie i wydanie na tej podstawie orzeczenia. Organ narusza prawo nie tylko w wypadku
1. Ustawodawca, definiując pojęcie strony postępowania administracyjnego, wskazał wyraźnie na powiązanie danego podmiotu z konkretnym interesem prawnym. Chodzi tu zatem nie o interes faktyczny dający się nawet racjonalnie uzasadnić, ale o interes prawny, to jest taki, który wynika z określonego przepisu prawnego odnoszącego się wprost do sytuacji danego podmiotu. Ponadto wspomniany interes prawny musi
Postępowanie wyjaśniające w rozumieniu przepisu art. 138 par. 2 Kpa dotyczyć może jedynie wyjaśnienia w drodze stosownych dowodów stanu faktycznego, istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy a nie okoliczności natury prawnej. Postępowanie wyjaśniające w rozumieniu przepisu art. 138 par. 2 Kpa dotyczyć może jedynie wyjaśnienia w drodze stosownych dowodów stanu faktycznego istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy
Zestawienia zdania drugiego art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, przesądzającego, iż organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym z art. 33 pkt 1 tej ustawy, pozwalającym oprzeć zarzut w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego między
W sprawach należących do sfery uznania administracyjnego zwłaszcza gdy występować może kolizja interesów, sądowa kontrola legalności uchwał organów samorządu radcowskiego, będących uznaniowymi decyzjami administracyjnymi, musi być ukierunkowana przede wszystkim na badanie, czy przy wydaniu zaskarżonej uchwały - decyzji spełniona została zawarta w art. 7 Kpa powinność uwzględnienia słusznego interesu
Wznowienie postępowania w sprawie o należności celne nie może być oparte na odmiennej ocenie dowodów istniejących i znanych organom celnym w chwili podejmowania pierwotnej decyzji o ich wymiarze.
Decyzja organu nadzoru w przedmiocie stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji organu I instancji - jest decyzją wydaną w I instancji i na ogólnych zasadach służy od niej odwołanie.
1. Przepis art. 59 par. 2 Kpa stanowi, że o przywróceniu terminu do wniesienia odwołania lub zażalenia postanawia ostatecznie organ właściwy do rozpatrzenia odwołania lub zażalenia. Na postanowienie to nie służy środek odwoławczy, a co za tym idzie nie ma do niego zastosowania przepis art. 127 par. 3 Kpa. Oznacza to spełnienie przesłanki z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Wydanie wyniku kontroli skarbowej wskazującego nieprawidłowości na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ jest czynnością z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, w związku z czym podlega kontroli sądu
Skierowanie decyzji i łączne obciążenie skarżących należnościami celnymi za samochód złożony z zaimportowanych przez nich części nie jest uzasadnione, stanowi bowiem "przypisanie" dwóch importerów do jednego "składaka", sprowadzonego z zagranicy. W takiej sytuacji Sąd uznał, iż zaskarżone decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.
Uchylenie ostatecznej decyzji administracyjnej przez organ I instancji bez zachowania odpowiedniego trybu stanowi rażące naruszenie prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/. Brak reakcji w tym zakresie organu odwoławczego, a nadto uchylenie w części i przekazanie sprawy do rozpatrzenia przez inny organ I instancji również stanowi rażące naruszenie prawa.
Udzielenie pisemnej informacji, o której mowa w art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie jest czynnością mieszczącą się w zakresie objętym hipotezą art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Przed wniesieniem skargi na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej, wydanej na podstawie art. 157 par. 3 Kpa strona winna skorzystać ze środka prawnego przewidzianego w art. 127 par. 3 Kpa.
Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować
Wyjaśnienie skarżącego, że zakupił części samochodowe dlatego, że zamierzał "złożyć składak" ale rozmyślił się i zakupione części sprzedał, nie może być, jak to czyni Główny Urząd Ceł, podstawą do przypisania skarżącemu zamiaru obejścia przepisów celnych i importowania samochodu w częściach.
