Postanowienie NSA z dnia 17 grudnia 1998 r., sygn. II SA/Gd 1610/98

Pisemna zgoda na wniesienie skargi do sądu administracyjnego, o której mowa w art. 101 ust. 2a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, pełni funkcję podobną do pełnomocnictwa i wobec tego niedołączenie do skargi pisemnej zgody na wniesienie skargi stanowi brak skargi, którego nieuzupełnienie w wyznaczonym terminie skutkuje, w myśl art. 27 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, odrzuceniem skargi.

postanawia odrzucić skargę w przedmiocie wydzierżawienia nieruchomości.

UZASADNIENIE

Z treści skargi wniesionej w dniu 11 sierpnia 1998 r. /data wpływu do Sądu/ na uchwałę Zarządu Miasta B. z dnia 30 czerwca 1998 r. nr XXII/287/98 w przedmiocie wydzierżawienia nieruchomości wynikało, że skarżącym jest grupa mieszkańców Miasta B., którą reprezentuje Mieczysław M. Podstawę do takiego wniosku dawało sformułowanie zawarte na samym jej wstępie, w którym wskazano, że skarżącymi są mieszkańcy Miasta B.. Sformułowanie to odpowiadało treści art. 101 ust. 2a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /tekst jedn. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, zgodnie z którym skargę na uchwałę podjętą przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej można wnieść do sądu administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy, którzy na to wyrażą zgodę. Z przepisu tego wynika, że osoba wnosząca skargę jako reprezentant grupy mieszkańców gminy musi przedstawić pisemną zgodę tychże mieszkańców na wniesienie skargi.