Zespół czynności podejmowanych przez właściwe organy w ramach przepisów zawartych w rozdziale 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ dotyczy procesu planowania przestrzennego - tworzenia planów zagospodarowania przestrzennego jako aktów prawnych powszechnie obowiązujących na danym obszarze, przy czym czynności takie są pozbawione cech indywidualnej
Względy ekonomiczne i finansowe, utrudniające wykonanie decyzji nakazującej doprowadzenie poziomu natężenia hałasu na stanowiskach pracy do stanu zgodnego z prawem, nie mogą być uznane za przesłankę niewykonalności decyzji w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 5 Kpa.
1. Decyzje wydawane w granicach tak zwanego uznania administracyjnego nie są wyłączone spod obowiązku ich uzasadniania na zasadach ogólnych kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że z przepisów zawartych w ustawach odrębnych, wydanych przed wejściem tego kodeksu w życie, wynikała taka możliwość wyłącznie ze względu na bezpieczeństwo Państwa lub porządek publiczny. 2. Ani ustawa z dnia 31 stycznia
W sprawach dotyczących przyznania lub odmowy przyznania kart zaopatrzenia w mięso i jego przetwory skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest dopuszczalna w oparciu o art. 196 par. 2 pkt 8 in fine Kpa, który stanowi, że do sądu administracyjnego mogą być zaskarżane decyzje w sprawach m.in. obrotu surowcami, materiałami i wyrobami.
Z przepisów ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ wynika, że uchwały organów samorządu adwokackiego dotyczące bezpośrednio praw lub obowiązków poszczególnych osób odpowiadają pojęciu decyzji administracyjnej. Ani kodeks postępowania administracyjnego, ani prawo o adwokaturze nie wyłączają w żadnym przepisie stosowania przepisów kodeksu w sprawach unormowanych tym
Jeżeli wydając decyzję organ administracji państwowej właściwy w sprawach cen, dysponując oceną jakości towaru dokonaną przez właściwy państwowy organ kontroli /Państwową Inspekcję Handlową/, nie uwzględnia odmiennej treści opinii rzeczoznawcy powołanego przez producenta towaru, ze względu na przeprowadzenie badania niezgodnie z zasadami ustalonymi dla tego badania w "Polskiej Normie", to z tego tylko
W sprawach, gdzie nie ma dokumentów urzędowych o pobycie wnioskodawcy w więzieniu hitlerowskim i o przyczynach tego pobytu /czy był to pobyt ze względów politycznych, narodowościowych lub rasowych, czy pobyt z powodów kryminalnych/, a wniosek uzasadniony jest wyłącznie oświadczeniami świadków, należałoby każdorazowo przesłuchać tych świadków przez organ I instancji rozpoznający sprawę, wypytać ich
1. Podstawą zaskarżenia decyzji administracyjnych, czyli podstawą skargi sądowej, nie może być zarzut naruszenia zasad współżycia społecznego /art. 196 par. 1 Kpa/. 2. Art. 6 i art. 7 Kpa wykluczają stosowanie zasad współżycia społecznego w postępowaniu administracyjnym, tym bardziej, że zasady współżycia społecznego nie mogą stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej i skargi sądowej, nie
1. W rozumieniu art. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową /Dz.U. nr 12 poz. 64/ zakazana jest każda działalność objęta przepisami ustawy, jeżeli sprzeciwia się prawu albo zagraża bezpieczeństwu, spokojowi lub porządkowi publicznemu. 2. Jeżeli wnioskodawca wykaże się należytymi kwalifikacjami zawodowymi i osobistymi, wymaganymi
Obowiązek informowania strony przez organ administracji o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie jej praw i obowiązków /art. 9 Kpa/, ciąży na organach administracji państwowej zwłaszcza w sprawach, których okoliczności dają podstawę do wniosku, że strona pierwszy raz zetknęła się z takimi problemami faktycznymi i prawnymi.
Wyczerpanie toku instancji, jako warunek dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego /art. 198 Kpa/, zachodzi także wówczas, gdy odwołanie od decyzji organu I instancji - w sprawie dotyczącej nakazu naprawy budynku stanowiącego współwłasność - złożył tylko jeden współwłaściciel, skargę do sądu administracyjnego natomiast skierował inny współwłaściciel, który się nie odwoływał.
Płatnik /art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111/ nie jest organem podatkowym w rozumieniu art. 1 Kpa, a czynności przez niego podejmowane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowych od podatnika mają charakter jedynie czynności techniczno-rachunkowych, które nie wszczynają postępowania podatkowego w znaczeniu art. 61 Kpa.
Istota art. 7 Kpa polega na tym, że w toku postępowania administracyjnego organy orzekające administracji państwowej mają obowiązek czuwać nad przestrzeganiem zasady praworządności socjalistycznej i podejmować wszelkie kroki niezbędne do dokładnego, wnikliwego, wszechstronnego, wyczerpującego zebrania i wyjaśnienia stanu faktycznego /rozpatrzenia całego materiału dowodowego/ oraz załatwienia sprawy
1. Zmiana treści decyzji ostatecznej może być dokonana jedynie w wypadkach przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego /art. 16 par. 1 Kpa/ i wymaga to wydania nowej decyzji lub - w razie oczywistej omyłki - postanowienia o jej sprostowaniu, na które służy stronie zażalenie /art. 113 Kpa/. 2. Przerobienie przez organ administracji treści decyzji ostatecznej jest niedopuszczalne i - w zależności
Niewniesienie przez stronę odwołania od decyzji organu podatkowego wydanej w trybie art. 174 Kpa /uwzględniającej wymiar uzupełniający/ wywołuje ten skutek, że organ odwoławczy nie jest uprawniony do rozpoznania odwołania od decyzji ustalającej pierwotny wymiar, który został wchłonięty przez nową decyzję łącznie z wymiarem uzupełniającym.
Organem właściwym do wydania decyzji w sprawach podatkowych w trybie art. 200 par. 2 Kpa jest podatkowa komisja odwoławcza, jeżeli ta komisja wydała decyzję w ostatniej instancji, a nie izba skarbowa.
1. Jeżeli strona nie wycofa skutecznie odwołania, nie jest dopuszczalne pozostawienie bez rozpoznania przez organ odwoławczy jej wniosku w sprawie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. 2. Postępowanie odwoławcze kończy wydanie postanowienia o niedopuszczalności odwołania /art. 134 Kpa/ albo decyzji ostatecznej /art. 138 Kpa/. Zaniechanie przez organ wydania takich aktów uniemożliwia orzekanie
1. Podstawę do ustalenia należności i opłat z tytułu nabycia i użytkowania gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, nabytych pod rządem ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249/, stanowią przepisy tej ustawy i wydane z ustawowego upoważnienia przepisy wykonawcze. 2. Decyzja reformatoryjna organu odwoławczego
1. Jakkolwiek Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do kontroli zgodności z prawem postanowień organów administracji państwowej o wznowieniu postępowania, jest uprawniony - w ramach kontroli zgodności z prawem decyzji administracyjnej wydanej na podstawie art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa - kontrolować występowanie podstaw do wznowienia postępowania, wymienionych w art. 145 par. 1 Kpa. 2. Wadą nieważności
Realizacja zasady prawdy obiektywnej wymaga, aby dopuścić jako dowód w sprawie wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia stanu faktycznego, a nie jest sprzeczne z prawem /art. 75 Kpa/. Odmienne uregulowania w aktach wewnątrzorganizacyjnych nie mają zastosowania w sprawach indywidualnych, rozstrzyganych przez daną organizację społeczną w drodze decyzji administracyjnych.
1. Przykład decyzji o charakterze uznaniowym /opartej na "uznaniu administracyjnym"/ uzależnionej od zaistnienia przewidzianych prawem warunków określonych w formie "pojęcia nieokreślonego" /niesprecyzowanego/. Uznanie administracyjne występuje najczęściej wówczas, gdy norma prawna zawiera sformułowanie "może", jest możliwością wyboru następstwa prawnego przez organ orzekający w indywidualnej sprawie
Nie jest prawidłowe stanowisko, by utrzymują w mocy decyzję organu I instancji, uzasadnić to nowymi okolicznościami faktycznymi, nie ustosunkowując się do motywów decyzji organu II instancji. Zarówno bowiem z zasad ogólnych postępowania administracyjnego /art. 8, art. 9 i art. 11 Kpa/, jak z treści art. 107 par. 1 i 3 Kpa wynika, że strona powinna wiedzieć na jakiej podstawie faktycznej i prawnej wydano
1. Dopuszczalność skargi do sądu administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem nie powinna być traktowana jako stworzenie możliwości dostania się na studia wyższe z mocy wyroku sądowego /stosownie do art. 196 par. 1 i par. 2 pkt 14 Kpa/. 2. Obietnica wprowadzenia określonej regulacji zawarta w publicznej nawet wypowiedzi nie może być traktowana jako źródło prawa i w żadnej mierze nie będzie
Naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy /art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa/, może polegać na tym, że na podstawie stanu faktycznego, wynikającego z akt administracyjnych, nie można stwierdzić, czy rozstrzygnięcie sprawy przez organ administracyjny jest zgodne z normami prawa materialnego.
