Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 1984 r., sygn. SA/Wr 691/84

1. W rozumieniu art. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową /Dz.U. nr 12 poz. 64/ zakazana jest każda działalność objęta przepisami ustawy, jeżeli sprzeciwia się prawu albo zagraża bezpieczeństwu, spokojowi lub porządkowi publicznemu.

2. Jeżeli wnioskodawca wykaże się należytymi kwalifikacjami zawodowymi i osobistymi, wymaganymi do prowadzenia określonej działalności, przy czym w sprawie nie występują negatywne przesłanki podmiotowe /art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy/ lub przedmiotowe /art. 4 ustawy/, organ administracji nie może odmówić wydania zezwolenia przewidzianego tą ustawą.

3. Brak jest podstaw, aby w sprawach indywidualnych, rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych, zgłoszenie organom przez radnego postulatów wyborców, interpelacji i wniosków /art. 79 ust. 4, art. 81 i art. 82 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego - Dz.U. nr 41 poz. 185 ze zm./ traktować jako poglądy organizacji społecznych przedstawione w trybie art. 31 par. 5 Kpa.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Krystyna M. na decyzję dyrektora Wydziału Kultury Fizycznej, Sportu i Turystyki Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia 24 sierpnia 1984 r. w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na prowadzenie punktu gier zręcznościowych i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 i 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Dzielnicy we Wrocławiu, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od organu stopnia wojewódzkiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.