Na podstawie art. 216 par. 5 Kpa w związku z art. 216 par. 1 Kpa i art. 196 par. 3 Kpa na nie wydanie postanowienia z wniosku organizacji społecznej o dopuszczenie do udziału w postępowaniu administracyjnym służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego także wtedy, gdy wnioskowane przez organizację społeczną postępowanie nie zostało jeszcze wszczęte.
1. W postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 154 Kpa zmiana okoliczności faktycznych, jaka nastąpiła po dniu wydania dotychczasowej decyzji, może mieć znaczenie tylko dla oceny występowania przesłanek interesu społecznego lub słusznego interesu strony. Natomiast zmiana obowiązującego prawa powoduje, iż powstaje nowa sprawa nie tylko w sensie procesowym, lecz również w znaczeniu materialnoprawnym
Odwołania od decyzji zarządu gminy w sprawach należących do ich zadań własnych rozpatrują kolegia odwoławcze przy sejmikach samorządowych jako organy wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 Kpa.
Instytucja stwierdzenia nieważności decyzji stanowi odstępstwo od określonej w art. 16 par. 1 Kpa zasady, że uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznych, stwierdzenie ich nieważności może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego. Stwierdzenie nieważności decyzji z przyczyny rażącego naruszenia prawa może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy organ ustali, że decyzja
1. Przepisy kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące odwołań nie przewidują obowiązku informowania odwołujących się o terminie rozpoznawania sprawy przez organ odwoławczy. Obowiązek taki istnieje jedynie w razie zarządzenia rozprawy, której przeprowadzenie nie ma charakteru obligatoryjnego /art. 89 par. 1 Kpa/. 2. Powtórne zwrócenie się do organów samorządu adwokackiego o rozpoznanie sprawy
Spory o wykładnię prawa, prowadzone między organami administracji /samorządowej i rządowej/ w oderwaniu od konkretnej sprawy administracyjnej i występującej w niej strony /art. 28 Kpa/, nie mają charakteru sporu kompetencyjnego.
Uprawnienie prokuratora do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy wynika z art. 182 Kpa oraz art. 5 ust. 3 w związku z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /Dz.U. 1991 nr 25 poz. 103 ze zm./.
Komisja Likwidacyjna, działająca na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o likwidacji Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa-Książka-Ruch" /Dz.U. nr 21 poz. 125/, nie jest organem powołanym z mocy prawa do załatwiania spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych.
Istotą rażącego naruszenia prawa jest pominięcie w sposób pełny, oczywisty i przez to niejako demonstracyjny nakazu bądź zakazu określonego postępowania. Rażące naruszenie prawa w decyzji administracyjnej to taki sposób rozstrzygnięcia sprawy, jakiego w żaden sposób tolerować nie można, to w potocznym znaczeniu ilustracja "gwałtu na prawie". Takie właśnie kryteria stosuje się przy analizie potrzeby
Zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa naruszenie prawa skutkuje nieważność decyzji tylko wtedy, gdy jest rażące. Dotyczy to zarówno podstawy stwierdzenia nieważności w nadzorczym postępowaniu administracyjnym toczącym się w ramach art. 157 Kpa, jak i w postępowaniu sądowoadministracyjnym wszczętym skargą z art. 196 par. 1 Kpa. Wynika to jednoznacznie z przepisów art. 207 par. 2 i par. 3 Kpa. Przez rażące
Jeżeli wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu administracji państwowej I instancji został mylnie skierowany do Naczelnego Sądu Administracyjnego, to Sąd ten na podstawie art. 200 par. 2 Kpc w związku z art. 211 Kpa winien przekazać go do rozpoznania właściwemu organowi administracyjnemu.
1. W sytuacji, gdy Wojewódzka Komisja Poborowa, uwzględniając żądanie skargi o uchylenie zaskarżonego do sądu administracyjnego orzeczenia Rejonowej Komisji Poborowej uchyliła to orzeczenie, jednakże w następstwie tego nie orzekła o skierowaniu poborowego do służby zastępczej bądź o uchyleniu również orzeczenia Rejonowej Komisji i przekazaniu tejże Komisji sprawy do ponownego rozpatrzenia - orzeczenie
Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji naczelnika miasta wydanej przed dniem 27 maja 1990 r. jest postępowaniem w nowej sprawie administracyjnej, należącej - jeśli dotyczy sprzedaży mienia obecnie komunalnego - do zadań własnych gminy; w sprawie tej zgodnie z art. 17 pkt 1 Kpa organem wyższego stopnia jest kolegium odwoławcze przy sejmiku samorządowym.
l. W razie równoczesnego złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa/ i skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego pierwszeństwo ma wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy. 2. Złożenie przez stronę wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa/ nie stanowi podstawy do odrzucenia skargi przez sąd administracyjny /art. 204 par. 1 w związku z art. 198 Kpa/.
W sprawach ze stosunku służbowego policjantów decyzje administracyjne wydaje się tylko w przypadkach mianowania policjanta, przenoszenia oraz zwolnienia ze stanowiska /art. 32 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179/. Delegowanie policjanta i odwoływanie z delegacji następuje w formie aktu administracyjnego nie będącego decyzją w rozumieniu art. 104 lub art. 105 Kpa.
W świetle art. 156 par. 1 pkt 1 Kpa, decyzja wydana w I instancji przez niewłaściwy organ administracyjny, jako nieważna podlega w toku postępowania odwoławczego uchyleniu przez organ odwoławczy na podstawie art. 138 par. 2 Kpa celem ponownego rozpatrzenia przez właściwy organ administracji. W takiej sytuacji organ odwoławczy nie może orzekać w oparciu o art. 138 par. 1 Kpa.
Decyzja organu drugiej instancji o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nie zakończonej jeszcze decyzją organu pierwszej instancji rażąco narusza art. 138 Kpa, jest więc nieważna z mocy art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
Koszt wyceny przez biegłego wartości majątku spadkowego należy zaliczyć do kosztów postępowania, na takie postanowienie zaś przysługuje skarga do sądu administracyjnego /art. 196 par. 3 pkt 1 Kpa/.
Nie jest dopuszczalna taka interpretacja jakiegokolwiek przepisu prawa, która by naruszała zagwarantowane konstytucyjnie prawa obywatelskie lub była sprzeczna z ratyfikowanymi przez Polskę aktami międzynarodowymi, a także pozostawała w sprzeczności z innymi przepisami obowiązujących ustaw.
Jeżeli przedmiotem uchwały zarządu gminy jest władcze i jednostronne rozstrzygnięcie o prawach lub obowiązkach indywidualnych jednostki, uchwała ta jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Wyłącza to możliwość zaskarżenia jej do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym
1. Wadliwą decyzję ostateczną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa. 2. Przydzielenie innego pomieszczenia zastępczego na podstawie postanowienia "o sprostowaniu oczywistej pomyłki" /art. 113 par. 1 Kpa/ oznacza zmianę rozstrzygnięcia co do istoty.
