1. Z zakresu delegacji zawartej w art. 63 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ oraz treści zarządzenia nr 82 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 15 listopada 1974 r. w sprawie mieszkań przeznaczonych dla funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz remontu mieszkań zajmowanych przez tych funkcjonariuszy /Dz.Urz. MSW nr 6 poz. 20 ze zm./, które w par. 1 stwierdza
Skoro - zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ - każde z małżonków jest samodzielnym podmiotem odrębnego stosunku najmu lokalu mieszkalnego, to utrata uprawnień najemcy przez jednego małżonka nie rzutuje na istnienie stosunku najmu wobec drugiego małżonka. Podejmując zatem decyzję o cofnięciu przydziału na podstawie art. 43 tej ustawy i orzekając
1. Jeżeli organ administracji nie wyjaśnił osobie składającej podanie o sprzedaż jej określonej działki gruntów PFZ, że wskazana działka nie jest wyznaczona do sprzedaży, bądź też osoba ta - pomimo wyjaśnienia jej tej okoliczności - złożyła podanie, wszczynając w ten sposób postępowanie administracyjne /art. 61 par. 3 Kpa/, organ ten powinien wydać decyzję umarzającą postępowanie jako bezprzedmiotowe
Decyzja nr 3/FR Ministra Finansów z dnia 26 lipca 1980 r. w sprawie udzielania pomocy finansowej niektórym posiadaczom gospodarstw rolnych dotkniętych skutkami powodzi /nie publikowana/ jest - wbrew nazwie - aktem o charakterze ogólnym, obowiązującym jednak tylko organy rzeczowo podległe Ministrowi Finansów. Podstawą prawną decyzji nr 3/FR Ministra Finansów bowiem jest nie publikowana uchwała nr 64
Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym nauczycielem politechniki na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 1972 r. Karta Praw i Obowiązków Nauczyciela przy braku zapewnienia mu czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym wbrew dyspozycji art. 10 par. 1 Kpa oraz przy naruszeniu art. 77 par. 1 i art. 81 Kpa, nie daje organowi administracyjnemu możliwości oceny całokształtu materiału
Konieczność zapewnienia dojazdu do nieruchomości stanowiącej własność osoby fizycznej nie jest - w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ - okolicznością uzasadniającą wywłaszczenie na ten cel części nieruchomości innej osoby fizycznej. Posiadacz nieruchomości pozbawionej dostępu do drogi publicznej może
Jakkolwiek w załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 września 1980 r. w sprawie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska i wprowadzanie w nim zmian /Dz.U. nr 24 poz. 93/ użyto niezbyt ścisłego pojęcia "pył zawieszony ogółem", to jednak wykładnia systemowa i celowościowa art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz
1. Z treści art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ wynika, że obowiązek pokrywania kosztów pierwszego urządzenia ulicy powstaje wówczas, gdy ulica ma charakter komunalny. Ustalając na rzecz skarżących opłaty z tytułu pierwszego urządzenia ulicy, organy administracji państwowej przyjęły, iż ulica ta jest ulicą miejską
Uchwała Rady Adwokackiej w sprawie wpisu na listę adwokatów jest decyzją w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego. Uchwała ta zawiera bowiem jednostronne rozstrzygnięcie w sprawie indywidualnej, podjęte przez organ samorządu zawodowego w sferze stosunków zewnętrznych /por. art. 1 par. 2 pkt 2 w zw. z art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 3 par. 3 Kpa/. Stosowanie kodeksu postępowania administracyjnego
Artykuł 12 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ nie precyzuje pojęcia "rozpoczęcie zabudowy" działki, należy zatem przyjąć, że uzyskanie pozwolenia na budowę i zgromadzenie materiału budowlanego powinno być traktowane przez organ administracji w świetle art. 7 Kpa,
W toku postępowania administracyjnego, prowadzonego w sprawie wykonania ze środków państwowych remontu budynku stanowiącego własność osoby fizycznej, przeprowadzenie przeglądu budynku z udziałem właściciela jest konieczne w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o remontach i odbudowie oraz o wykańczaniu budowy i nadbudowie budynków /Dz.U. 1968 nr 36 poz. 249/, zwłaszcza wówczas, gdy
Zgodnie z art. 3 par. 2 przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do postępowania w sprawach dyscyplinarnych. Przepis ten wyłącza więc również możliwość zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego rozstrzygnięć podejmowanych w związku z toczącym się postępowaniem dyscyplinarnym i na podstawie przepisów normujących to postępowanie.
1. Jeżeli właściwa rada narodowa skorzystała z upoważnienia zawartego w par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lipca 1958 r. w sprawie czynszów za lokale użytkowe /Dz.U. nr 50 poz. 245 ze zm./ i podjęła uchwałę o obniżeniu do 50 procent czynszów "za lokale użytkowe, w których wykonywane są usługi nierzemieślnicze o niskiej dochodowości", organy administracji nie mają swobody orzekania w tej
1. Właściciel nieruchomości, na której ma być zrealizowana inwestycja państwowa, jest stroną w rozumieniu art. 28 Kpa, ma więc interes prawny w uczestniczeniu w postępowaniu dotyczącym jego nieruchomości. 2. Niepowiadomienie przez organ administracji wszystkich stron o toczącym się postępowaniu w sprawie zatwierdzenia planu realizacyjnego inwestycji jest nie tylko sprzeczne z przepisami postępowania
1. Organ wyższego stopnia, działający jako organ odwoławczy, nie może umorzyć postępowania przed organem I instancji bez wcześniejszego orzeczenia o uchyleniu zaskarżonej decyzji tego organu, podlega bowiem rygorom z art. 138 Kpa. Organ odwoławczy nie może przy tym umorzyć postępowania na podstawie art. 105 Kpa, ponieważ zakres decyzji organu odwoławczego regulują wyłącznie przepisy art. 138 Kpa. 2
Organ administracji nie jest związany wnioskiem strony o powołaniu biegłego dla ustalenia okoliczności, która w sposób nie budzący wątpliwości może być ustalona przez organ na podstawie dokumentów sprawy, a zwłaszcza - oświadczeń strony składanych w innym czasie.
Przesłanką ewentualnego umorzenia w całości lub w części wymierzonej opłaty za szczególne korzystanie z wód są szczególnie uzasadnione względy techniczne, ekonomiczne lub społeczne.
Organ administracji, orzekający o umorzeniu kary pieniężnej nałożonej z tytułu odprowadzania ścieków do wód powierzchniowych, działa wprawdzie w ramach uznania administracyjnego, określonego w par. 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1975 r. w sprawie klasyfikacji wód, warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki oraz kar pieniężnych za naruszanie tych warunków /Dz.U. nr 41 poz. 214/,
Organ administracji państwowej orzekający w sprawach unormowanych w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 27 listopada 1961 r. o bezpieczeństwie i porządku ruchu na drogach publicznych /Dz.U. nr 53 poz. 295; zm. Dz.U. 1971 nr 12 poz. 115/ nie jest związany ustaleniami poczynionymi prawomocnym orzeczeniem kolegium do spraw wykroczeń i jest obowiązany do dokonywania samodzielnych ustaleń w trybie kodeksu postępowania
1. Przepis art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ ma zastosowanie do najemcy zajmującego lokal o powierzchni mniejszej od przysługującej mu według norm zaludnienia, nie czyniąc żadnej różnicy między najemcą lokalu z przydziału na zasadach ogólnych a najemcą lokalu przydzielonego jako pomieszczenie zastępcze. 2. Wprawdzie przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 prawa
1. Każda zmiana stawek stosowanych przy sprzedaży nieruchomości rolnych przez Państwo, ma wpływ na wysokość stawek odszkodowawczych stosowanych w postępowaniu wywłaszczeniowym. 2. Ustalenie odszkodowania za wywłaszczone grunty na podstawie zarządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 24 sierpnia 1972 r. w sprawie ceny, warunków i trybu sprzedaży nieruchomości rolnych /M.P. nr 39 poz. 217/, nie uwzględniając
Ogólny plan zagospodarowania przestrzennego nie może stanowić przesłanki do ustalenia /bądź odmowy/ miejsca i warunków realizacji inwestycji w oparciu o art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./. Rozpoznanie sprawy w oparciu o błędną podstawę prawną stanowi naruszenie prawa materialnego. Niewypełnienie przez organy orzekające w sprawie dyspozycji
1. Przepisy ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ nie określają wprost odszkodowania za wywłaszczane grunty, lecz odsyłają w tym zakresie do stawek przewidzianych dla gruntów sprzedawanych przez Państwo. 2. Każda zmiana stawek stosowanych przy sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych ma wpływ na wysokość stawek odszkodowawczych
