Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 26 lipca 2011 r. (Iwaszkiewicz przeciwko Polsce), sygn. 30614/06

Artykuł 1 Protokołu nr 1 do Konwencji sam w sobie nie gwarantuje jakiegokolwiek prawa do renty w konkretnej wysokości. W sytuacji jeżeli dana osoba posiada przysługujące jej prawo do renty z ubezpieczenia społecznego, tego rodzaju świadczenie powinno być traktowane jako prawo majątkowe objęte zakresem Artykułu 1 Protokołu nr 1 w odniesieniu do osób spełniających związane z tym wymagania. W przypadku jeżeli kwota świadczenia zostaje zmniejszona lub cofnięta, może to stanowić ingerencję w stan posiadania, która wymaga uzasadnienia.

Teza od Redakcji

W sprawie Iwaszkiewicz przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Pan Nicolas Bratza, Przewodniczący,

Pan Lech Garlicki,

Pani Ljiljana Mijović,

Pan Päivi Hirvelä

Pani Ledi Biancu

Pani Zdravka Kalaydjieva

Pani Nebojša Vučinić, sędziowie,

oraz Pan Lawrence Early, Kanclerz Sekcji,

Obradując na posiedzeniu zamkniętym w dniu 5 lipca 2011 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu.

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 30614/06) wniesionej w dniu 19 lipca 2006 roku przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej do Trybunału na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez dwie obywatelki polskie, panią Klarę Iwaszkiewicz oraz panią Marię Iwaszkiewicz ("skarżące").

2. Skarżące, którym przyznano pomoc prawną, reprezentowane były przez pana Z. Kozerę, adwokata prowadzącego praktykę w Zduńskiej Woli. Polski Rząd ("Rząd") reprezentowany był przez swojego Przedstawiciela, pana J. Wołąsiewicza z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżące podniosły zarzut, że postanowienia wydane w przedmiotowej sprawie naruszały przysługujące im prawo do sprawiedliwego rozpatrzenia ich sprawy, jak również prawo do pokojowego korzystania ze swojej własności.

4. W dniu 4 grudnia 2009 roku Przewodniczący Sekcji Czwartej zdecydował o zakomunikowaniu skargi Rządowi. Trybunał zdecydował również o łącznym rozpatrzeniu dopuszczalności i meritum skargi (Artykuł 20 ust.1).