W sytuacji, gdy przepisy procesowe przewidują jakikolwiek środek weryfikacji aktu z zakresu administracji publicznej, to obowiązkiem strony jest z niego skorzystać przed wniesieniem skargi do NSA. Nieskorzystanie z takiego środka weryfikacji rozstrzygnięcia skutkuje niedopuszczalnością skargi. Przepisy ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./
Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej udzielający w 2000 roku świadczeń zdrowotnych oraz realizujący zadania i cele określone w art. 1 ust. 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej /Dz.U. nr 91 poz. 408 ze zm./ miał obowiązek uiszczania podatku od nieruchomości według stawek określonych na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o
Przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ nie przewidują możliwości zwrotu opłaty za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych. W szczególności możliwości takiej nie stwarza art. 11[1] ust. 5 ustawy. Likwidacja punktu sprzedaży w okresie ważności zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, nie
1. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny realizuje wynikające z art. 90e ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ zadania o charakterze władczym, a zatem w tym zakresie Fundusz działa jako wymieniony w art. 1 pkt 2 Kpa inny podmiot powołany z mocy prawa do załatwienia spraw administracyjnych. 2. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny jest samodzielną
Skoro Powszechny Zakład Ubezpieczeń decydował się na przejmowanie na swoją własność przedmiotów ubezpieczenia, w celu ich odsprzedaży dla zmniejszenia kosztów prowadzonej działalności ubezpieczeniowej, to odsprzedaż należało uznać za działalność gospodarczą związaną z działalnością ubezpieczeniową w rozumieniu art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11
Odpowiedzialność administracyjna towarzystwa emerytalnego określona w art. 156 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych /Dz.U. nr 139 poz. 934 ze zm./ nie jest pod względem przesłanek tożsama z odpowiedzialnością uregulowaną w art. 204 ust. 7. Przepis art. 204 ust. 6 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie może być wykorzystywany
Niepubliczny zakład opieki zdrowotnej udzielający w latach 1999-2000 świadczeń zdrowotnych oraz realizujący cele i zadania określone w art. 1 ust. 1-3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej /Dz.U. nr 91 poz. 408 ze zm./ miał obowiązek uiszczania podatku od nieruchomości według stawek określonych na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 i pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach
Okres pracy w gospodarstwie rolnym nie podlega zaliczeniu do stażu pracy uprawniającego do nabycia prawa do zasiłku przedemerytalnego.
Przez prowadzenie gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy /Dz.U. nr 54 poz. 310/ należy rozumieć samodzielną lub przy pomocy innych osób /osób bliskich, pracowników najemnych/ faktyczną pracę w gospodarstwie rolnym wykonywaną na własny rachunek w charakterze właściciela
1. Opłaty za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych przewidziane w art. 11[1] ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ nie są niepodatkowymi należnościami budżetów jednostek samorządu terytorialnego w rozumieniu art. 2 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr
Według art. 25 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i ust. 2a ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym /Dz.U. nr 28 poz. 153 ze zm./, składki na ubezpieczenie zdrowotne bezrobotnych nie pobierających zasiłku opłaca właściwy urząd pracy, przy czym środki z budżetu państwa na te składki jednostki samorządu terytorialnego otrzymują jako dotacje celowe na zadania z zakresu administracji
1. Nadzór nad działalnością samorządu województwa obejmuje z zasady wszystkie uchwały jego organów - sejmiku i zarządu województwa, chyba że określona uchwała zawiera wyłącznie oświadczenia woli, wywołujące jedynie skutki cywilnoprawne lub w zakresie prawa pracy, i nie posiada cech aktu z zakresu administracji publicznej. 2. Organ założycielski samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej ma
Według art. 25 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i ust. 2a ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym /Dz.U. nr 28 poz. 153 ze zm./, składki na ubezpieczenie zdrowotne bezrobotnych nie pobierających zasiłku opłaca właściwy urząd pracy, przy czym środki z budżetu państwa na te składki jednostki samorządu terytorialnego otrzymują jako dotacje celowe na zadania z zakresu administracji
Wykonywanie przez około 18 lat pracy w warunkach ponadnormatywnego hałasu, stanowi dostateczną podstawę do uznania związku przyczynowego pomiędzy utratą słuchu a tymi warunkami /pracą/.
Artykuł 118 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /t.j. Dz.U. 1993 nr 71 poz. 342 ze zm./ nie stwarza podstawy prawnej do przyznania rolnikowi własności całości gospodarstwa rolnego przekazanego Państwu w zamian za emeryturę.
Samo tylko naruszenie przepisów art. 61 ust 1 i art. 83 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym /Dz.U. nr 28 poz. 153 ze zm./ oraz par. 17 Statutu Kasy Chorych nie jest wystarczające do nałożenia kary pieniężnej, jeżeli jednocześnie nie wykazanoby naruszenia lub zagrożenia interesów chronionych przepisami cytowanej ustawy, a w szczególności praw ubezpieczonych pacjentów
Przepis art. 151c ust. 5 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym /Dz.U. nr 28 poz. 153/ jest wyrazem indywidualnej odpowiedzialności członka zarządu kasy chorych, a nie odpowiedzialności całego zarządu.
Przez prowadzenie działalności z naruszeniem przepisów prawa, w świetle art. 83 ust. 5 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./, należy rozumieć też niedopełnienie obowiązków wynikających z przepisów prawa, nawet gdy było to przedmiotem jednorazowego zaniechania.
Warunek wyposażenia lokalu, w którym spożywany ma być alkohol, w toaletę, udostępnianą konsumentom nieodpłatnie, z wejściem usytuowanym wewnątrz lokalu, jest zatem powiązany z zadaniami organów jednostek samorządu terytorialnego, wynikającymi z ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./. Z tego względu zastrzeżenie
O prawie do podwyższonego zasiłku przedemerytalnego /160 procent/ decyduje zamieszkanie na terenie uznanym za zagrożony szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym w dniu uzyskania zasiłku. Późniejsze objęcie terenu wykazem powiatów zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem nie daje prawa żądania podwyższenia zasiłku.
Prawo do podwyższonego zasiłku przedemerytalnego /160 procent zasiłku podstawowego/ ma również bezrobotny, który w okresie po zwolnieniu go z pracy z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, a przed zarejestrowaniem w urzędzie pracy był niezdolny do pracy /pobierał zasiłek chorobowy lub rentę z tytułu niezdolności do pracy/.
Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące stwierdzenia nieważności decyzji nie mają odpowiedniego zastosowania w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym w administracji.
Na podstawie art. 5 pkt 22 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./ do załatwiania spraw określonych w art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin
Przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./ jak i przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze /Dz.U. nr 8 poz. 43 ze zm./ nie dają podstawy do różnicowania sytuacji prawnej pracowników
