Wyrok SN z dnia 22 marca 2002 r. sygn. I CKN 1137/99

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2002

Wyrok SN z dnia 15 października 1998 r., sygn. I CKN 863/97

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1998

Od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. – Prawo dewizowe (Dz.U. 1994 r. Nr 136, poz. 703 ze zm.) ustalona w umowie płatność za towary i usługi w walucie obcej może być zmieniona – wolą stron – na walutę polską. O zgodnym oświadczeniu woli stron w tym przedmiocie można mówić w wypadku wniesienia pozwu zawierającego żądanie świadczenia w pieniądzu polskim i uznania takiego powództwa

Postanowienie SN z dnia 17 maja 1991 r., sygn. I KZP 9/91

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1991

Jeżeli przedmiot poręczenia określony został w postanowieniu o zastosowaniu tego środka zapobiegawczego w walucie obcej – on, a nie jego równowartość podlega zwrotowi. Analogicznie, jeśli przedmiot poręczenia określony został w walucie polskiej, zwrotowi podlega waluta polska, a nie jej równowartość w jakiejkolwiek postaci. Rozstrzygająca jest tu zatem treść postanowienia o poręczeniu majątkowym, co

Uchwała SN z dnia 19 stycznia 1990 r., sygn. III CZP 110/89

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1990

Roszczenie o zwrot dewiz, wynikające z czynności prawnej dokonanej bez zezwolenia dewizowego, wymaganego przez przepisy ustawy z dnia 22 listopada 1983 r. prawo dewizowe (Dz.U. nr 63, poz. 288) podlega po wejściu w życie ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. prawo dewizowe (Dz.U. nr 6, poz. 33) ocenie według zasad tej ustawy. Jeśli przepadek świadczenia nie został wykonany, przepis art. 412 k.c. nie stoi