Postanowienie SN z dnia 17 maja 1991 r., sygn. I KZP 9/91

Jeżeli przedmiot poręczenia określony został w postanowieniu o zastosowaniu tego środka zapobiegawczego w walucie obcej – on, a nie jego równowartość podlega zwrotowi. Analogicznie, jeśli przedmiot poręczenia określony został w walucie polskiej, zwrotowi podlega waluta polska, a nie jej równowartość w jakiejkolwiek postaci. Rozstrzygająca jest tu zatem treść postanowienia o poręczeniu majątkowym, co jest przedmiotem poręczenia.

Zasady te nie zostały w żadnej mierze osłabione przez fakt, iż osoba wpłacająca poręczenie majątkowe była osobą zagraniczną, do której w chwili dokonywania wpłaty stosowany był szczególny, przewidziany w przepisach ówcześnie obowiązującego prawa dewizowego (art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. – Prawo dewizowe Dz.U. nr 6, poz. 33) tryb przyjmowania wpłaty.