Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 1990 r., sygn. IV SAB 27/89
Wnioski o przeniesienie stacji telefonicznej, jako dotyczące usług o charakterze powszechnym, muszą być rozstrzygane przez organy PPTT w formie decyzji administracyjnej.
Wnioski o przeniesienie stacji telefonicznej, jako dotyczące usług o charakterze powszechnym, muszą być rozstrzygane przez organy PPTT w formie decyzji administracyjnej.
Spory wynikające z poniesienia kosztów przemieszczenia linii telefonicznej związanej z realizacją inwestycji osoby fizycznej nie są rozpoznawane w postępowaniu administracyjnym i w sprawach tych nie mogą być wydawane decyzje administracyjne.
Uprawnienia Państwowej Inspekcji Radiowej, zniesionej przez ustawę z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności /Dz.U. nr 86 poz. 504/ w zakresie związanym z wydawaniem, cofaniem i korygowaniem wydanych zezwoleń na używanie urządzeń radiokomunikacyjnych przejęła Państwowa Agencja Radiokomunikacyjna /art. 30-35 i art. 84 ust. 2 tej ustawy/, także w zakresie rozpatrywania odwołań od decyzji organów pierwszej
1. W odniesieniu do trybu zaskarżania postanowień zapadłych w postępowaniu zabezpieczającym pierwszeństwo mają przepisy ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji z dnia 17 czerwca 1966 r. /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 - art. 18/. 2. Zgodnie z art. 29 ust. 6 i art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności /Dz.U. nr 86 poz. 504 ze zm./ organ Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej
Jeśli skargę na niewydanie w terminie ustawowym przez Ministra Łączności decyzji w przedmiocie zezwolenia na działalność w dziedzinie telekomunikacji wniesiono już pod rządem art. 14a ustawy z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności /Dz.U. nr 86 poz. 504 ze zm./, a Minister Łączności nie zdążył jeszcze przeprowadzić przetargu w celu wybrania podmiotu, któremu wyda koncesję, to do czasu zakończenia procedury
Mienie Przedsiębiorstwa Polska Poczta Telegraf i Telefon, jako mienie ogólnonarodowe należące do przedsiębiorstwa państwowego podporządkowanego Ministrowi Łączności, nie podlega komunalizacji z mocy prawa. Odnosi się to także do nieruchomości państwowych znajdujących się w zarządzie tego Przedsiębiorstwa.
W urzędzie pocztowym oddawczym, możliwe jest wydanie przesyłki także do rąk pełnoletniej osoby zamieszkałej wspólnie z adresatem, jeżeli adresat nie zgłosił sprzeciwu we właściwym trybie. Zauważyć przy tym należy, że rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie warunków korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym /Dz.U. nr 40 poz. 173/ nie posługuje się pojęciem
Monopol "Poczty Polskiej" na świadczenie usług pocztowych o charakterze powszechnym obejmuje doręczanie faktur VAT wystawionych przez Zakład Energetyczny odbiorcom energii elektrycznej.
Przepis § 12 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 października 1986 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników państwowej jednostki organizacyjnej „Polska Poczta, Telegraf i Telefon” (Dz.U. Nr 43, poz. 209 ze zm.) należało po wejściu w życie w dniu 17 października 1997 r. Konstytucji RP interpretować w kierunku zapewniającym jego zgodność z art. 45 ust. 1 Konstytucji, a więc nie wykluczającym
Powołanie się w ofercie cenowej przez Telekomunikację Polską S.A. na ustalone przez nią z mocy upoważnienia ustawowego opłaty taryfowe za świadczone usługi, nie uwalnia jej od zarzutu stosowania praktyk monopolistycznych w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1, 3 i 5 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym (jedn. tekst: Dz. U. z 1997 r. Nr 49, poz. 318 ze zm.).
Świadczenie w ramach usług kurierskich usług polegających m.in. na doręczaniu przesyłek listowych o masie do 2.000 g jest zgodne z ustawą z dnia 23 listopada 1990 r. o łączności /t.j. Dz.U. 1995 nr 117 poz. 564/ ale tylko wtedy, gdy ich standard określony w umowie i realizowany w praktyce, odbiega w istotny sposób od warunków świadczenia tych usług przez pocztę.
Sprawy z powództwa byłego pracownika państwowej jednostki organizacyjnej „Poczta Polska, Telegraf i Telefon” o odszkodowanie w związku z utratą prawa do nieodpłatnego nabycia akcji są sprawami z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 467 § 1 k.p.c.
1. Gdyby przyjąć, iż adres skrytki pocztowej nie jest adresem o jakim mowa w art. 63 par. 1 Kpa, to należałoby zgodnie z art. 64 par. 1 Kpa podania zawierające jako adres do korespondencji adres skrytki pocztowej pozostawiać bez rozpoznania. Przyjmując jednakże, że to strona wnosząca podanie /tj. wniosek, odwołanie, zażalenie etc./ jest dysponentem treści pisma, to nie można jej odmówić prawa do wskazania