Wyrok NSA z dnia 30 października 2003 r., sygn. IV SA 925/02

1. Gdyby przyjąć, iż adres skrytki pocztowej nie jest adresem o jakim mowa w art. 63 par. 1 Kpa, to należałoby zgodnie z art. 64 par. 1 Kpa podania zawierające jako adres do korespondencji adres skrytki pocztowej pozostawiać bez rozpoznania. Przyjmując jednakże, że to strona wnosząca podanie /tj. wniosek, odwołanie, zażalenie etc./ jest dysponentem treści pisma, to nie można jej odmówić prawa do wskazania jako adresu do korespondencji skrytki pocztowej, skoro brak jest zakazu ustawowego w tym przedmiocie.

2. Konsekwencją wskazania jako adresu do doręczeń skrytki pocztowej było to, iż doręczenia pism do niej adresowanych mogły nastąpić w urzędzie pocztowym, w którym strona skarżąca korzystała ze skrytki pocztowej.

Jeżeli więc sama strona wskazywała sposób doręczeń, to spełnienie jej woli i dokonane doręczenie w siedzibie urzędu pocztowego pisma adresowanego do niej powoduje, iż doręczenie było zgodne z prawem, bowiem nie naruszyło dyspozycji ani art. 44 Kpa, ani też par. 47 ust. 2 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie warunków korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym /Dz.U. nr 40 poz. 173 ze zm./.