1. W myśl dekretu z dnia 26 października 1950 r. o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. 1960 nr 18 poz. 111/ przedsiębiorstwo posiadało odrębną osobowość prawną, mogło zatem w sprawach majątkowych występować w charakterze strony w stosunkach z organami administracji państwowej lub jednostkami gospodarczymi spełniającymi funkcje administracji państwowej. 2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 października
Decyzje dotyczące usunięcia nieprawidłowości w rocznym bilansie przedsiębiorstwa /par. 21 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 1982 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw i innych państwowych jednostek organizacyjnych - Dz.U. nr 25 poz. 180/ nie są decyzjami objętymi art. 196 par. 2 pkt 4 i 11 Kpa, a możliwości ich zaskarżenia do sądu administracyjnego nie przewidują
Przepis art. 61 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. z 1987 r. nr 35, poz. 201 z późn. zm.) wymaga, aby decyzja organu założycielskiego dotycząca praw przedsiębiorstwa została doręczona wraz z jej uzasadnieniem odrębnie dyrektorowi i radzie pracowniczej.
Nie jest możliwe złożenie - po ponownym rozpoznaniu sprawy przez izbę skarbową - wniosku do Ministerstwa Finansów o rozpoznanie słuszności decyzji /par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych - Dz.U. nr 62 poz. 361/. Decyzja
Skoro przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nie stosuje się do decyzji z art. 65 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych /t.j. Dz.U. 1991 nr 18 poz. 80 ze zm./, to tym bardziej przepisy te nie mają zastosowania do porozumienia, które organ założycielski ma obowiązek uzyskać z Ministerstwem Finansów, bądź też z dyrektorem izby skarbowej /por. art. 74 cyt.
Zarządzenia i inne akty organu założycielskiego skierowane do przedsiębiorstwa państwowego nie mają charakteru decyzji administracyjnych i nie stosuje się do nich przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.
Przepis art. 2 ustawy z dnia 6 listopada 1992 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 100, poz. 499) w związku z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. h ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz.U. nr 16, poz. 95 ze zm.) stanowi samodzielną podstawę likwidacji przedsiębiorstwa komunalnego, do którego stosuje się odpowiednio przepisy o przedsiębiorstwach państwowych (art. 8
Z nie budzącego wątpliwości brzmienia przepisów art. 37-39 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ wynika, że oddanie mienia do odpłatnego korzystania następuje na podstawie umowy pomiędzy Skarbem Państwa /organem założycielskim/ a spółką. Taki charakter tego stosunku prawnego /umowy/ podtrzymują też przepisy zarządzenia Ministra Finansów
Decyzja organu założycielskiego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej o powołaniu dyrektora tego przedsiębiorstwa nie jest decyzją administracyjną podlegającą zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Nieumieszczenie na liście osób uprawnionych do nieodpłatnego nabycia akcji nie stanowi aktu lub czynności poddanych kontroli sądu administracyjnego.
Użycie przez przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 118 poz. 561 ze zm./ oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji
Przepisy art. 39 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. Nr 51, poz. 298 ze zm.) oraz art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. Nr 118, poz. 561 ze zm.) mają charakter bezwzględnie obowiązujący, a ich celem jest ochrona interesów - głównie finansowych Skarbu Państwa w procesie prywatyzacji
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 118 poz. 561 ze zm./ komercjalizacja, w rozumieniu ustawy, polega na przekształceniu przedsiębiorstwa państwowego w spółkę, jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej a prywatyzacja w rozumieniu ustawy polega na zbywaniu należących do Skarbu państwa akcji lub udziałów spółek powstałych
1. Do skutków prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego, zakończonej pod rządem ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. Nr 118, poz. 561 ze zm.), mają zastosowanie przepisy tej ustawy. 2. Kupujący lub przejmujący przedsiębiorstwo państwowe w wyniku jego prywatyzacji bezpośredniej jest ogólnym następcą prawnym przedsiębiorstwa (art. 40 ust
p o s t a n a w i a: na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638, z 2001 r. Nr 98, poz. 1070 oraz z 2005 r. Nr 169, poz. 1417) umorzyć postępowanie w sprawie: a) w zakresie badania zgodności art. 81 ust. 5 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji
Ochrona prawna na podstawie art. 189 k.p.c. przysługuje każdemu, kto twierdzi, że ma interes prawny w ustaleniu prawa lub stosunku prawnego, a nie tylko podmiotom tych praw czy stosunków prawnych. Interes prawny w ustaleniu prawa lub stosunku prawnego może mieć także taki podmiot, na którego prawa lub obowiązki w jakimś zakresie - rozumianym szeroko - może wpłynąć istnienie lub nieistnienie prawa przysługującego
Członek zarządu jednoosobowej spółki Skarbu Państwa mającej postać jednostki górnictwa węglowego, w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 25 września 1997 r. o restrukturyzacji finansowej jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz wprowadzeniu opłaty węglowej (Dz. U. Nr 113, poz. 735 ze zm.) lub spółki węglowej, w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla
Posadowienie urządzeń przesyłowych przez przedsiębiorstwo państwowe w okresie obowiązywania zasady jednolitego funduszu własności państwowej na gruncie stanowiącym własność Skarbu Państwa, które w następstwie przekształceń własnościowych na początku lat 90- tych ubiegłego wieku stało się z mocy prawa ich właścicielem, ale nie nabyło praw do tego gruntu, gdyż inny podmiot stał się z mocy prawa jego
1. Zgodnie z art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę. Wobec wiodącej zasady kontradyktoryjności w polskim procesie cywilnym, opierającej się na aktywności dowodowej stron przyjmowano, że wyjątek od tej zasady, w postaci inkwizycyjności, powinien mieć miejsce li tylko wyjątkowo. 2
Nabycie przez przedsiębiorstwo państwowe - na podstawie ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o zmianie ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. z 1991 r. Nr 2, poz. 6) - własności urządzeń przesyłowych posadowionych na nieruchomościach należących do Skarbu Państwa nie spowodowało uzyskania przez to przedsiębiorstwo z mocy prawa służebności gruntowej o treści odpowiadającej służebności przesyłu obciążającej
