Wyrok NSA z dnia 10 grudnia 2002 r., sygn. I SA/Po 1625/01
Zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji RP ratyfikowane umowy międzynarodowe są źródłem powszechnie obowiązującego prawa w Polsce. W art. 91 ust. 1 zawarto przepis generalnie transformujący umowę międzynarodową do wewnętrznego porządku prawnego, co oznacza, iż jest ona bezpośrednio stosowana, chyba że stosowanie umowy uzależnione jest od wydania ustawy. Warunkiem transformacji umowy międzynarodowej do
1. Za niedopuszczalne w państwie prawa należy uznać takie zachowanie organów celnych, które na przejściu granicznym aprobują działanie Banku Staropolskiego odsyłają do tego banku osoby dokonujące wpłat gotówkowych związanych z należnościami podatkowymi i celnymi związanymi z odprawa towarów, natomiast skutkami takich skutecznych wpłat gotówkowych próbują obciążyć tylko i wyłącznie stronę. 2. Dokonanie
Rozporządzenie Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 24 grudnia 1997 r. w sprawie klasyfikacji odpadów /Dz.U. nr 162 poz. 1135/ w grupie 16 "odpady różne" pozycja 1601 obejmuje "wyeksploatowane pojazdy", a w pozycji 1601 wymienia się "pojazdy wycofane z eksploatacji" jako odpady. Zatem w świetle prawa obowiązującego w dacie sprowadzenia przedmiotowego ciągnika, pojazd,
1. Organ odwoławczy obowiązany jest wyznaczyć stronie trzydniowy termin do wypowiedzenia się na temat materiału dowodowego, chociażby nawet sam nie przeprowadzał uzupełniającego postępowania dowodowego. Celem przepisu art. 200 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie jest bowiem umożliwienie wypowiedzenia się stronie jedynie co do dowodów, które
1. W świetle art. 253 i art. 256 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ brak jest podstaw do przyjęcia, że dłużnik, poprzez zawarcie umowy z agencją celną może zwolnić się z obowiązku uiszczenia cła i podatku, ciążących na nim z mocy ustawy i przenieść te obowiązki na agencję celną, gdy jest przedstawicielem bezpośrednim. Agencja celna w takim przypadku
Koszty inspekcji jakościowej oraz zgodności z zamówieniami na dostawy wynikające z ujawnionych faktur na mocy art. 26 ust. 1, art. 30c ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ mieszczą się w kategorii opłat związanych z transportem towaru i jego organizacją oraz podlegają doliczeniu do wartości celnej.
Uprawnień organów celnych do załatwienia spraw celnych nie można interpretować w ten sposób, te w razie wątpliwości faktycznych i prawnych należy je załatwić na niekorzyść strony. Wątpliwości w każdej sprawie celnej winny być rozstrzygane na korzyść strony, gdyż tylko takie postępowanie może pogłębiać zaufanie do organów administracji celnej jako reprezentanta władzy publicznej.
Przepis art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe /Dz.U. nr 54 poz. 311/, a obecnie art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 21 stycznia 1994 r. o tym samym tytule /Dz.U. nr 36 poz. 132/, w postępowaniu o uzyskanie zwolnienia celnego ogranicza stosowanie środków dowodowych wymienionych w art. 75 par. 1 Kpa; zwolnienie to może być udzielone tylko na podstawie
Skoro Agencja celna zgodnie z pełnomocnictwem udzielonym jej w umowie przez importera oraz w myśl art. 256 par. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ dokonała zgłoszenia sprowadzonego towaru i winna uiścić od niego należności celne przywozowe i inne opłaty, a obowiązku tego nie dokonała w części dotyczącej uregulowania przekazanych jej przez stronę
Wartością celną towarów jest wartość transakcyjna, to jest cena faktycznie zapłacona lub należna za towar sprzedany w celu przywozu na polski obszar celny, do której zalicza się także wartość prac techniczno-inżynieryjnych i projektowych oraz planów i szkiców wykonanych poza polskim obszarem celnym i niezbędnych do produkcji przywiezionych towarów /art. 26 ust. 1 i art. 30c ust. 1 pkt 2d ustawy z dnia
Kwestionując wiarygodność rachunku dołączonego do zgłoszenia celnego, organy celne, miały na uwadze rażąco niską cenę sprowadzonej tkaniny w stosunku do jej rzeczywistej wartości, co wynikało chociażby z faktu, że tkaniny o takich samych cechach i przeznaczeniu można nabyć u polskich producentów - co uzasadniało ustalenie wartości celnej tego towaru w oparciu o metody wskazane w art. 29 ustawy z dnia
Odmowa zwolnienia od cła z tego powodu, jakoby skarżący nie był instytucją statutowo powołaną do realizowania pomocy humanitarnej, gdy spełnione zostały wszystkie inne przesłanki zwolnienia od cła przewidziane w art. 190 par. 1 pkt 12 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, stanowi naruszenie obowiązującego prawa.
Z brzmienia przepisu par. 12 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 19 grudnia 1997 r. w sprawie wypadków, w których należności celne przywozowe lub wywozowe są zwracane lub umarzane, oraz trybu i warunków dokonywania zwrotu lub umarzania /Dz.U. nr 158 poz. 1050/ należy domniemywać, że użycie przez ustawodawcę sformułowania: "nie później niż w terminie 30 dni (...)" wyklucza jednoznacznie możliwość
Błędnie organy celne uczyniły, kierując decyzję do obydwu podmiotów sprowadzających części samochodowe, co oznaczało zobowiązanie do uiszczenia należności celnych za wyrób kompletny przez każdy podmiot sprowadzający tylko część tego wyrobu. Przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie przewidują odpowiedzialności solidarnej a solidarność musi wynikać
1. Obowiązywanie traktatu na gruncie prawa międzynarodowego nie wystarcza do stosowania go przez sąd krajowy. Traktat powinien być nie tylko ratyfikowany, ale i ogłoszony w Dzienniku Ustaw /art. 91 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483/. 2. Ze względu na konstytucyjną zasadę demokratycznego państwa prawnego za niedopuszczalne należy uznać nadawanie w prawie wewnętrznym
Postępowanie administracyjne, a więc także postępowanie celne winno bowiem zmierzać do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w oparciu o który wydawane jest następnie rozstrzygnięcie /decyzja/.
Organ celny winien przeprowadzić dodatkowe postępowanie wyjaśniające, mając na uwadze przepis art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa i art. 80 Kpa. Postępowanie administracyjne, a więc także postępowanie celne winno bowiem zmierzać do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w oparciu o który wydawane jest następnie rozstrzygnięcie /decyzja/.
Postępowanie administracyjne, a więc także postępowanie celne winno bowiem zmierzać do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w oparciu o który wydawane jest następnie rozstrzygnięcie /decyzja/.
Warunkiem decydującym o klasyfikacji danego wyrobu do pozycji 4811 czy 4819 taryfy celnej jest stan towaru w dniu jego zgłoszenia do odprawy celnej /art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, a nie jego wykorzystanie po dopuszczeniu do obrotu na polskim obszarze celnym. Oznacza to, że do pozycji 4819 klasyfikuje się np. kartoniki pocięte i wstępnie
1. Od chwili wejścia w życie Kodeksu celnego, Jednolity Dokument Administracyjny SAD nie stanowi decyzji, a jedynie jest zgłoszeniem celnym. 2. W myśl par. 2 art. 224 Kodeksu celnego dług celny powstaje w chwili przyjęcia przez organ celny zgłoszenia celnego towarów do wywozu.
Organ celny winien przeprowadzić dodatkowe postępowanie wyjaśniające, mając na uwadze przepis art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa i art. 80 Kpa. Postępowanie administracyjne, a więc także postępowanie celne winno bowiem zmierzać do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w oparciu o który wydawane jest następnie rozstrzygnięcie /decyzja/.
Przepis pkt 9 załącznika nr 30 do zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych /M.P. nr 72 poz. 690/ stanowi, że (...) w przypadku towarów masowych dopuszczalna różnica między rzeczywistą ilością /masą/ dostarczonego towaru, a wskazaną w dokumencie potwierdzającym pochodzenie towaru nie powinna przekraczać 10 procent. Jak to wynika
Od dawna zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że wykładnia rozszerzająca w stosunku do przepisów ustanawiających wyjątki /a takim wyjątkiem od ogólnej zasady powszechności cła jest art. 14 ust. 1 prawa celnego/ nie jest dopuszczalna. Przepis ustanawiający wyjątki od przyjętych reguł podlega wykładni gramatycznej, a wykładnia gramatyczna art. 14 ust. 1 pkt 38 prawa celnego