Organ ewidencyjny, wszczynając postępowanie administracyjne o wykreślenie spółki cywilnej z ewidencji działalności gospodarczej na skutek wystąpienia z niej jednego z dwóch wspólników, jest obowiązany zawiadomić o tym drugiego wspólnika. Niedopełnienie tego obowiązku pozbawia wspólnika prawa do obrony i uzasadnia wzruszenie decyzji o wykreśleniu spółki z ewidencji.
1. Konstrukcja art. 19 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ z góry determinuje nie tylko przedmiot rozstrzygnięcia, ale i jego treść. Jeśli zatem wniosek o wykreślenie wpisu dokonanego z naruszeniem prawa oparty jest na podstawie wznowieniowej, jego rozstrzygnięcie musi przybrać formę decyzji bądź orzekającej o wykreśleniu wpisu bądź
Przepis par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203/ należy rozumieć w taki sposób, że działalność można uznać za nowo uruchomioną pod warunkiem, że jednostka gospodarki uspołecznionej zaprzestała
1. W rozumieniu przepisu art. 39 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ prowadzenie działalności gospodarczej w zajmowanym lokalu mieszkalnym oznacza taką działalność, na którą składają się czynności produkcyjne lub usługowe wykonywane wyłącznie lub w zasadniczej części w tym lokalu. Wyłączenie prawa do dodatku mieszkaniowego
Materiały wybuchowe /a także traktowane jako wybuchowe/ dopuszczone do obrotu na podstawie uzyskanej przez określony podmiot gospodarczy koncesji nie mogą być objęte zakazem sprzedaży nawet okresowej i wobec ograniczonego kręgu osób, wprowadzonym uchwałą rady gminy w trybie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo /art. 55[1] Kc/ jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.
Budownictwo komunalne, o jakim mowa w art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie jest prowadzone w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, lecz ma charakter wykonywania zadań związanych z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych gminy przez
Żaden przepis prawa nie stwarza podstaw do posłużenia się formą decyzji przy określaniu terminu zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej. Ustalenia odnoszące się do powyższej kwestii mają charakter jedynie ustaleń faktycznych i jako takie mogą stanowić przesłankę do wydania decyzji określającej ciążące na podatniku obowiązki.
1. Z przepisu par. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1988 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 44 poz. 350/ wywieść należy, że rozbieżność pomiędzy zapisem w księdze podatkowej, a rzeczywistością ustaloną w konkretnym czasie w oparciu o obiektywne źródła wskazuje na nierzetelność księgi podatkowej. Pojęcie rzetelności w kategorii obiektywnie
1. Każdy przypadek prowadzenia na gruntach komunalnych handlu w formach określonych w art. 1 ust. 1 dekretu z dnia 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ jest targiem w rozumieniu art. 3 tego dekretu i w sytuacji, gdy handel taki prowadzony jest poza targowiskiem, zlokalizowanym w trybie art. 5 dekretu stanowi wykroczenie z art. 12 ust. 1 dekretu. 2. Opłata targowa
Artykuł 5 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /Dz.U. 1991 nr 25 poz.103/ stanowi samodzielną podstawę, uzasadniającą legitymację prokuratora do zaskarżenia uchwały organu samorządu terytorialnego, i wyłącza w tym zakresie stosowanie art. 197 pkt 3 Kpa.
Zmiana podmiotu gospodarczego prowadzącego punkt sprzedaży napojów alkoholowych nie pozbawia sama przez się zastosowania przesłanek z par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ w stosunku do
1. Celem ewidencji prowadzonej na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ jest zarejestrowanie takich podmiotów, które nie zostały zaewidencjonowane w innym trybie. 2. Dla zakwalifikowania działalności gospodarczej jako prowadzonej na własny rachunek w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o działalności gospodarczej nie może decydować przedmiot działalności
Wyraz "przetwórstwo", użyty w art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/, obejmuje nie tylko przerób metali w czystej postaci, lecz także odzysk metali szlachetnych z odpadów jubilerskich.
Przepis art. 18 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ stwierdza, że uprawnienie może być cofnięte, jeżeli osoba której wydano to uprawnienie "zalega przez okres dłuższy niż 6 miesięcy z opłaceniem ostatecznie ustalonych należności podatkowych". Skoro ustawodawca uzależnił możliwość cofnięcia uprawnienia od stwierdzenia, że osoba
Wykonywanie obsługi prawnej w zakresie świadczenia prawnie dozwolonych usług związanych z tworzeniem, funkcjonowaniem oraz likwidacją podmiotów gospodarczych mieści się w pojęciu szeroko rozumianej usługi biurowej /art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej - t.j. Dz.U. 1983 nr 43
1. Konstytucyjna zasada wolności zrzeszania się wyrażona w art. 84 Konstytucji PRL nie oznacza wcale, że z woli ustawodawcy w konkretnych sytuacjach dla osiągnięcia określonych ważkich celów społecznych i gospodarczych nie jest dopuszczalne wprowadzenie ustawowego obowiązku należenia do organizacji społeczno-zawodowej mającej zagwarantować realizację zamierzonych celów. 2. Takie cele zostały sprecyzowane
1. Działalność polegająca na pośredniczeniu w zakresie udzielania doraźnej pomocy lekarskiej jest usługą biurową w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 1 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nieuspołecznionej /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193/. 2. Sprawy dotyczące udzielania zezwoleń na prowadzenie
Wykładnia przepisów prawa, uwzględniająca zasady ustroju Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i współżycia społecznego nakazuje przyjąć, że dzierżawca nieruchomości rolnej nie może skutecznie powoływać się na przysługujące mu z tytułu prawa pierwokupu pierwszeństwo nabycia jeżeli zawarta z nim umowa dzierżawy na czas oznaczony, dłuższy niż trzy lata, została przedterminowo i bez wypowiedzenia rozwiązana
Przeznaczenie nieruchomości do sprzedaży bezpośrednio po wygaśnięciu terminu wieloletniej dzierżawy nie pozbawia dzierżawcy pierwszeństwa określonego w par. 7 ust. 2 pkt 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205 ze zm./.
Należy uznać za niezgodną z prawem decyzję, odmawiającą wydania odrębnego uprawnienia do zaopatrywania się w drodze skupu od ludności używanych artykułów przemysłowych oraz artykułów spożywczych i używek pochodzenia zagranicznego przez osoby zajmujące się dotychczas takim skupem w ramach posiadanych uprawnień, tylko na tej podstawie, że ilość tego rodzaju punktów skupu jest na danym terenie już wystarczająca
Podstawę do orzeczenia o utracie przez podatnika prawa do korzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej na podstawie par. 31 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 lutego 1982 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej może stanowić wyłącznie ustalenie, że podatnik korzystał z usług osób nie zatrudnionych
1. Usytuowanie wymogu poświadczenia książki ewidencji zatrudnienia w ustępie 1 par. 29 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła, który dotyczy samego obowiązku prowadzenia książki, świadczy o tym, że poświadczenie zostało uznane za warunek
