W postępowaniu administracyjnym, poprzedzającym wydanie decyzji o cofnięciu uprawnień do wykonywania rzemiosła, wysłuchanie przez organ orzekający wyjaśnień zainteresowanego rzemieślnika jest obligatoryjne /art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/.
1. Rozstrzygnięcie w sprawie wydania karty zaopatrzenia na podstawie par. 8 ust. 3 pkt 1 uchwały nr 265 Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1982 r. w sprawie reglamentowanej sprzedaży towarów /M.P. nr 33 poz. 291/ następuje w formie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Jeżeli w wyniku wydanego zakazu hodowli rolnik nie ma możliwości prowadzenia własnej
Wykonywanie rzemiosła w postaci "malowania na szkle i porcelanie" - wymaga zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ zezwolenia organu administracji państwowej, natomiast nie wymaga się przy wydawaniu zezwolenia wykazania kwalifikacji zawodowych /art. 7 ust. 1 ustawy/.
Zagrożenia ważnego interesu Państwa, jako następstwa wydania rzemieślnikowi zezwolenia /art. 6 pkt 4 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/, nie należy oceniać wyłącznie w skali dzielnicy lub województwa, lecz w skali ogólnej.
Ukończenie wyższych studiów na Wydziale Prawa i Administracji w zakresie administracji i uzyskanie w związku z tym tytułu magistra administracji /a nie prawa/ nie może być uznane za spełnienie warunku ukończenia wyższych studiów prawniczych, przewidzianego w art. 24 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145/.
Jeżeli osoba zamierzająca wykonywać rzemiosło spełnia warunki określone w ustawie z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/, przy czym z jej wniosku wynika, że chodzi o działalność dla której nie jest wymagane zezwolenie, to nie można odmówić tej osobie wydania potwierdzenia zgłoszenia wykonywania rzemiosła, powołując się na względy interesu społecznego
Z brzmienia art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. nr 27 poz. 158/ wynika, że w wypadku braku podstaw do stwierdzenia, że zamierzona działalność gospodarcza byłaby - z przyczyn w nim wymienionych - sprzeczna z interesem społecznym, wydanie uprawnienia do prowadzenia tej działalności
1. Ustanowienie pełnomocnika do reprezentowania właściciela przedsiębiorstwa zagranicznego wobec polskich organów państwowych i w stosunkach z innymi polskimi podmiotami prawa /art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne - Dz.U. nr
Jeżeli w konkretnej sprawie nie występują okoliczności wymienione w art. 6 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/, to zezwolenia na wykonywanie rzemiosła nie można odmówić.
1. Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz. 146 ze zm./ reguluje zasady działalności gospodarczej, w tym obrotu towarowego - art. 2 pkt 2, wyłącznie na terytorium PRL. 2. Obrót towarowy dokonywany również w powiązaniu z zagranicą
1. Pogląd organu administracji, że niewydanie decyzji w sprawie oznacza decyzję odmowną, jest rażąco sprzeczny z art. 104 Kpa. 2. Okoliczności uzasadniające odmowę udzielenia zezwolenia na wykonywanie rzemiosła /art. 6 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ określone są taksatywnie i nie mogą być interpretowane rozszerzająco. 3. Jeżeli w sprawie
Orzekając na wniosek izby rzemieślniczej o cofnięciu rzemieślnikowi uprawnień do wykonywania rzemiosła z powodu nierzetelności /art. 17 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1977 nr 4 poz. 20/, organ administracji państwowej nie jest zwolniony z obowiązku samodzielnego ustalenia stanu faktycznego sprawy zgodnie z przepisami kodeksu postępowania administracyjnego
1. Artykuł 79 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych, o charakterze przejściowym, ma umożliwić wpis na listę radców osobom, które wykonując do dnia wejścia w życie ustawy przewidziane w niej zadania radcy prawnego nie uzyskały formalnego uprawnienia do wykonywania tego zawodu. 2. Co do zasady słuszny jest pogląd, że stanowisko kierownika zakładu pracy nie odpowiada funkcji radcy prawnego; nie wyłącza
1. Właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego do kontroli zgodności z prawem decyzji administracyjnych w sprawach "uprawnień do wykonywania określonych czynności i zajęć" /art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa/ obejmuje decyzje administracyjne uprawniające do wykonywania zawodu. 2. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpatrywania skarg na decyzje w sprawie wpisu na listę radców prawnych.
Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz. 146 ze zm./ - reguluje całościowo zasady prowadzenia na terytorium PRL działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby fizyczne i prawne. W związku
1. W pojęciu rzetelności, jakiego użyto w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. nr 27 poz. 158/ nie mieści się prowadzenie zakładu przez właściciela w stanie nietrzeźwym, znieważanie czynne i słowne konsumentów i obsługi, podawanie piwa osobom nietrzeźwym, a także brak
