Wyrok SN z dnia 17 kwietnia 2007 r., sygn. I UK 332/06

Rozpoznanie przez sąd pierwszej i drugiej instancji sprawy o ustalenie stopnia niepełnosprawności osoby przebywającej w zakładzie karnym bez jej udziału w rozprawach, pomimo złożenia wniosku w tym przedmiocie, może być uznane za pozbawienie możności obrony jej praw (art. 379 pkt 5 k.p.c.).

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza,

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Herbert Szurgacz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 kwietnia 2007 r. sprawy z odwołania Aleksandra Z. przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie Ł. w Ł. o ustalenie stopnia niepełnosprawności, na skutek skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 27 kwietnia 2006 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok, zniósł postępowanie apelacyjne i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu w Łodzi do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2005 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dla Łodzi Śródmieścia oddalił odwołanie Aleksandra Z. od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Wojewódz­twie Ł. w Ł. z dnia 4 października 2004 r. utrzymującego w mocy orzeczenie Powia­towego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w M. z dnia 2 września 2003 r., zgodnie z którym Aleksander Z. zaliczony został do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Sąd Rejonowy ustalił, że u wnioskodawcy Aleksandra Z. występuje choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym szyjnym i lędźwiowo-krzyżowym oraz wygojone złamanie nasad dalszych kości przedramienia lewego z miernym upośledzeniem funkcji kończyny. Stan ten uzasadnia zaliczenie go do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od kwietnia 2003 r., początek niepełnosprawności datuje się od 2002 r., a niepełnosprawność ma charakter okresowy do dnia 30 września 2005 r. W tak ustalonym stanie faktycznym sprawy Sąd Rejonowy stanął na stanowisku, że odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z brzmieniem art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. (Dz.U. Nr 123, poz.776 ze zm.) do znacznego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę z naruszoną sprawnością organizmu, niezdolną do pracy albo zdolną do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymagającą, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Z poczynionych ustaleń, Sąd Rejonowy wyciągnął wniosek, iż wnioskodawca nie ma naruszonej sprawności narządów organizmu w stopniu, który wymagałby zatrudnienia na stanowisku pracy przystosowanym odpowiednio do potrzeb i możliwości wynikających z niepełnosprawności. Nie ma też podstaw do przyjęcia, że wymaga on, w celu pełnienia ról społecznych, stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Sąd Rejonowy podniósł także, iż samo nie­zadowolenie strony z niepomyślnych dla niej wniosków opinii biegłego, „bez zgłoszenia żadnych innych wniosków dowodowych nie może stanowić podstawy do sformułowania przez Sąd przeciwnych do opinii biegłego twierdzeń”. Na podstawie poczy­nionych ustaleń i opartych na nich rozważań Sąd pierwszej instancji doszedł do wniosku, że wnioskodawca słusznie zaliczony został do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym i dlatego odwołanie oddalił.