Wyrok NSA z dnia 23 grudnia 1996 r., sygn. SA/Bk 466/95
Jeżeli poniesiony wydatek nie został należycie udokumentowany, to jeszcze nie oznacza, że nie ma on wpływu na ustalenie wysokości uzyskanego dochodu.
Jeżeli poniesiony wydatek nie został należycie udokumentowany, to jeszcze nie oznacza, że nie ma on wpływu na ustalenie wysokości uzyskanego dochodu.
Zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./, okresowe zwolnienia od podatku dochodowego, do których podatnicy nabyli uprawnienia przed 1 stycznia 1992 r., pozostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia. Przepis ten dotyczy m.in.. ulg inwestycyjnych w podatku dochodowym
1. Termin z art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jest terminem prawa materialnego i jego niedotrzymanie wywiera skutki prawne niezależnie od tego, w jakim zakresie mu uchybiono. 2. Jeżeli nawet przepis rozporządzenia z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./ przewidywał
W art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ zawarty był warunek materialnoprawny zwolnienia od podatku, a więc nie mógł być on zmieniony na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
1. Zmniejszenie straty lub jej zapobieżenie nie stanowi przychodu w myśl art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. 2. Kara umowna poniesiona z tytułu odstąpienia od umowy dokonanego w celu opisanym w pkt 1 nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z konkretnym przychodem podatnika i nie stanowi kosztu uzyskania przychodu
1. W myśl art. 47 par. 1 Kc część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności. Według art. 48 Kc z zastrzeżeniem określonych wyjątków, do części składowych gruntu należą budynki trwale z nimi związane, co oznacza, że wraz z przeniesieniem własności gruntu następuje przeniesienie własności jego części składowych. Zatem pomimo, iż budynek wiaty na opakowania nie był wymieniony w spornym
Kodeks cywilny nie nakłada na strony obowiązku pisemnej formy zawarcia umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Skoro faktycznie umowy takie zostały zawarte bez formy pisemnej, to należało zgodnie z obowiązującymi przepisami wliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydawnictwa poniesione przez nie wydatki związane z realizacją tych umów, m.in. także koszty delegacji służbowych zgodnie ze znajdującymi się
Użyty w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ termin "użytkowanie" nie oznacza ograniczonego prawa rzeczowego z art. 252 Kc, lecz może być rozumiany wyłącznie jako używanie rzeczy.
Skutki decyzji ostatecznej unormowane są przepisami o zobowiązaniach podatkowych i przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. W przepisach o zobowiązaniach podatkowych używa się terminów "ustala" i "określa" w różnych przypadkach i w związku z zobowiązaniem podatkowym lub podatkiem. Natomiast w przepisach Kpa zawartych w dziale III i zawierających przepisy szczególne w sprawach zobowiązań podatkowych
Organy podatkowe uznały, iż przyjęcie w umowie pożyczki znacznie wyższej /prawie dwukrotnie/ stopy oprocentowania, niż stosowana w tym okresie przez inne podmioty świadczące na rynku tego rodzaju usługi, wynikało z istniejącego między kontrahentami umowy związku kapitałowego i związek ten miał bezpośredni wpływ na tak ukształtowane warunki umowy. Ocenie tej, w świetle treści art. 11 ust. 3 i 4 ustawy
Pojęcie "środki trwałe" jest pojęciem ekonomicznym i w takim kontekście należy ustalać - korzystając nawet z pomocy biegłych z zakresu ekonomii lub budownictwa - charakter towaru sprowadzonego z zagranicy. Bez znaczenia będzie przy tym wartość towaru celnego, jego kompletność i zdatność do użytku, jeśli stanowi część większej całości - przeciwnie niż stanowi przepis par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów
Leasing operacyjny charakteryzuje się połączeniem dzierżawy urządzenia z prawem późniejszego jego pierwokupu. Oba zobowiązania połączone w jednej umowie mieszczą się właśnie w tym, o czym stanowi art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./. Umowa pierwokupu bowiem przesądza
1. Nie można uznać, iż w punkcie 9 art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ ustawodawca wprowadził koniunktywne pojęcie odpisu i wpłaty. 2. Przepis art. 12 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ niewątpliwie wprowadził obowiązek gromadzenia środków funduszu na odrębnym
Dla oceny, czy naruszenie prawa miało charakter rażący, nie ma znaczenia, czy wadliwe ustalenie dochodu /niezgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ spowodowało określenie nie wykonanego przez podatnika zobowiązania podatkowego w kwocie wyższej czy niższej
Zwykły remont, w świetle przepisów kodeksu cywilnego o najmie lokali, należy do drobnych nakładów i obciąża najemcę lokalu oraz nie wymaga zgody wynajmującego /art. 681 Kc/. Przeprowadzona przez podatniczki modernizacja lokalu wykracza poza zakres ciążących na nich drobnych napraw, wymagała zgody wynajmującego, a także uzyskania pozwolenia budowlanego. Z tych względów oraz z uwagi na wartość nakładów
1. Ilustracją na zastosowanie przepisu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ może być sytuacja, gdy oddział firmy zagranicznej wykonujący w Polsce działalność usługową jest obciążany przez centralę za granicą częścią kosztów ogólnego zarządu niewspółmiernie wysoką do zakresu działalności w Polsce i w związku z tym nie
1. W roku podatkowym 1993 wolą ustawodawcy było objęcie odpisami wszystkich składników majątku trwałego, które wymienione zostały w par. 4 ust. 4 pkt 2-7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /
Przesunięcie przychodu zaksięgowanego w 1992 r. do przychodu z 1991 r. powodowało jednocześnie konieczność uwzględnienia kosztów tego przychodu, zgodnie z art. 10 ust. 1 obowiązującej w 1991 r. ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/. Jednostronne przesunięcie przychodu bez uwzględnienia jednocześnie kosztów uzyskania tego przychodu stanowiło
Kupno w tzw. wolnym obrocie lokalu mieszkalnego w budynku, który spełniał pierwotnie funkcję hotelu robotniczego, a następnie został adaptowany na cele mieszkalne i użytkowe stanowi wydatek w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.
Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ może znaleźć zastosowanie do przypadków, kiedy to podatnikiem jest spółka, której udziałowcem /akcjonariuszem/ jest związek zawodowy, jeśli tylko spełnione zostaną wszystkie przesłanki określone w tym przepisie.
Kwoty stanowiącej przedmiot zwolnienia z długu wobec Skarbu Państwa /par. 6 ust. 4 i 5 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1990 r. w sprawie zasad ustalania należności za korzystanie z mienia Skarbu Państwa - M.P. nr 43 poz. 334 ze zm./ nie można zakwalifikować jako innego nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w zarządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 1993 r. w sprawie częściowego
Nie można zgodzić się ze stanowiskiem skarżącej spółki, że obowiązujące w 1993 r. przepisy art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ nie pozwalały na zakwestionowanie poczynionych wydatków na rzecz współmałżonków wspólników, w sytuacji gdy postępowanie podatkowe wykazało
Interpretacja art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w kontekście zawartego w niej art. 25 ust. 1 prowadzi do wniosku, że z dochodu osiągniętego od początku roku należy pokrywać najpierw 1/3 straty z roku /lat/ ubiegłego /ubiegłych/, a dopiero od pozostałych dochodów obliczać i wpłacać zaliczki.