Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 14 marca 2024 r., sygn. II SA/Sz 837/23
Możliwość nieodpłatnego obciążenia nieruchomości publicznych ograniczonymi prawami rzeczowymi jest ściśle ograniczona do przypadków przewidzianych przepisem art. 14 ust. 2 u.g.n., a każde odstępstwo od tej zasady w akcie prawa miejscowego stanowi istotne naruszenie prawa i skutkuje stwierdzeniem nieważności aktu prawa miejscowego.
W przypadku wywłaszczenia nieruchomości na cel publiczny, jej późniejsze wykorzystanie rozumiane jest nie tylko jako realizacja konkretnych działań budowlanych lub zagospodarowaniowych, ale może się też wiązać z elementem negatywnym i zachowawczym, polegającym na niezmienności sposobu użytkowania terenu w sposób odpowiadający celowi określonemu w decyzji o wywłaszczeniu.
W sprawach dotyczących zwrotu nieruchomości wywłaszczonych pod realizację celów publicznych, konieczne jest dokładne i kompleksowe zbadanie, czy zadeklarowany cel wywłaszczenia został faktycznie osiągnięty, przy czym organy administracyjne powinny przeprowadzić pełne postępowanie dowodowe, które pozwoli na ocenę wszystkich aspektów planowanej inwestycji w kontekście aktualnego stanu zagospodarowania
Dla dopuszczalności przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności gruntu z chwilą oddania do użytkowania budynku o przekształconym celu na mieszkaniowy istotne jest spełnienie wymogu, aby w dniu oddania do użytkowania budynek był używany zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy na cele mieszkaniowe, bez względu na pierwotny stan
W przypadku zwrotu wywłaszczonej nieruchomości jednoczesne rozstrzyganie o zwrocie nieruchomości oraz o rozliczeniach z tytułu zwrotu wypłaconego odszkodowania powinno być dokonane w jednej decyzji; przy ustalaniu kwoty odszkodowania podlegającego zwrotowi, należy uwzględnić zmniejszenie wartości nieruchomości w dacie zwrotu w porównaniu z wartością w dacie wywłaszczenia, niezależnie od przyczyn tego