Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 22 grudnia 1994 r. sygn. III AZP 9/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Wyrok NSA z dnia 3 lutego 1995 r., sygn. I SA 1830/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Wyrok NSA z dnia 8 lutego 1995 r., sygn. I SA 1722/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

O przyznaniu świadczenia z pomocy społecznej decydują przesłanki istniejące w chwili złożenia wniosku, a nie w chwili wydawania decyzji. Nie oznacza to, że korzystna zmiana sytuacji życiowej takiej osoby, jaka nastąpiła po złożeniu wniosku, nie może być brana pod rozwagę przez organy załatwiające wniosek. Jest to dopuszczalne, ale wówczas, gdy zmiana jest tego rodzaju, że w jej następstwie zostały

Wyrok NSA z dnia 22 lutego 1995 r., sygn. SA/Gd 2497/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Przyznawanie zasiłków celowych należy do zadań własnych gmin, w ramach których organy gminy są zobowiązane zaspokoić najbardziej pilne i konieczne potrzeby jej mieszkańców. Możliwość zaspokojenia tych potrzeb jest niewątpliwie determinowana posiadanymi przez gminę środkami pieniężnymi. Nie może ona dać więcej niż posiada. W sytuacji, kiedy środki są ograniczone, a potrzebujących wielu, jest rzeczą

Wyrok NSA z dnia 10 marca 1995 r., sygn. SA/Wr 2674/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

W postępowaniu w sprawach świadczeń pomocy społecznej przepis art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/, przewiduje, że należy kierować się przede wszystkim dobrem osób korzystających z pomocy społecznej i ochronę ich dóbr osobistych. Przede wszystkim nie należy podawać do publicznej wiadomości nazwisk osób korzystających z pomocy społecznej oraz

Wyrok NSA z dnia 10 marca 1995 r., sygn. SA/Lu 1260/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Przyznając świadczenie na podstawie art. 22 i art. 32 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/, właściwe organy przyznają pomoc finansową i /lub/ zasiłek celowy na pokrycie części lub całości kosztów leczenia, działając w ramach uznania administracyjnego. Organy działają wprawdzie w ramach uznania, ale nie do nich należy kwalifikowanie słuszności obranej

Wyrok NSA z dnia 12 maja 1995 r., sygn. SA/Rz 559/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Wyrok NSA z dnia 17 maja 1995 r., sygn. SA/Bk 226/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

W przypadku udzielania pomocy społecznej rodzinie wystąpienie co najmniej jednej z okoliczności wymienionych w art. 3 pkt 2-11 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/, warunkujących przyznanie świadczeń pieniężnych, dotyczyć może każdego z członków rodziny, a nie tylko osoby występującej z wnioskiem o przyznanie świadczenia.

Wyrok NSA z dnia 19 czerwca 1995 r., sygn. I SA 494/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Kierowanie strony do innego typu domu pomocy społecznej niż domy, w których dotychczas przebywała, bez zachowania przewidzianego prawem trybu postępowania i z pominięciem istotnego dowodu, jakim jest opinia zespołu konsultantów określona w par. 8 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 lutego 1993 r. w sprawie domów pomocy społecznej /Dz.U. nr 13 poz. 63 ze zm./, stanowi

Wyrok NSA z dnia 14 lipca 1995 r., sygn. SA/Wr 2413/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Jeżeli dochody osoby lub rodziny będących świadczeniobiorcami w rozumieniu art. 34 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./ przekraczają wysokość najniższej emerytury, zawsze istnieje obowiązek zwrotu wydatków na świadczenia, gdyż wynika on z samego przepisu art. 34 ust. 3 tej ustawy. Natomiast ustalenie rozmiarów zwracanych wydatków należy do organu

Wyrok NSA z dnia 18 lipca 1995 r., sygn. SA/Ł 2092/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

1. Wprawdzie art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ przewiduje zlecanie przez wojewodę w drodze umowy podmiotom, o których mowa w pkt 5 zadań z zakresu pomocy społecznej po zasięgnięciu opinii właściwej gminy a art. 47 ust. 2 zlecanie przez gminę podmiotom określonym w ust. 1, za ich zgodą, w trybie porozumienia, realizację określonych

Wyrok NSA z dnia 3 sierpnia 1995 r., sygn. SA/Gd 435/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Organ odwoławczy nie tylko ocenia podstawy - prawną i faktyczną - decyzji zaskarżonej odwołaniem, ale i orzeka według stanu prawnego i faktycznego w dacie wydania własnej decyzji /odwoławczej/.

Wyrok NSA z dnia 10 listopada 1995 r., sygn. SA/Ł 3413/94

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Artykuł 43 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ mówi nie o dysproporcji, lecz o "rażącej dysproporcji", a więc pojęciu kwalifikowanym, wskazującym na nie budzące wątpliwości odbieganie rzeczywistych dochodów rodziny od dochodów udokumentowanych - w taki sposób, iż jest to przesądzające dla ustalenia, że dochody te przekraczają wysokość najniższej

Wyrok NSA z dnia 15 listopada 1995 r., sygn. SA/Ł 1422/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Ograniczoność środków finansowych jest - w aktualnej sytuacji finansowej samorządu - stanem oczywistym, w potocznym tego zwrotu znaczeniu. Chodzi jednak tutaj o ten rodzaj ograniczoności, który wymusza na organach pomocy społecznej sui generis hierarchizację celów pomocy społecznej, jednak w taki sposób, iżby osoby korzystające z tej pomocy oraz te, którym tej pomocy się odmawia, mogły kryteria pierwszeństwa

Uchwała składu 5 sędziów NSA z dnia 27 listopada 1995 r., sygn. VI SA 16/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Odmówić udzielenia odpowiedzi na pytania.

Wyrok NSA z dnia 6 grudnia 1995 r., sygn. SA/Wr 2052/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1995

Przewidziany w art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ zasiłek dla osoby niepracującej lub rezygnującej z pracy w celu wychowywania dziecka, które wymaga stałej opieki i pielęgnacji, przysługuje również osobie, która zapewnia potrzebną dziecku opiekę i pielęgnację na warunkach urlopu bezpłatnego przyznanego na jej wniosek przez zakład pracy

Wyrok SN z dnia 14 maja 1996 r. sygn. III ARN 99/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1996

Wyrok NSA z dnia 28 maja 1996 r., sygn. SA/Ł 398/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Przekazanie zasiłku celowego z pomocy społecznej bezpośrednio na cel, któremu miał on służyć, z pominięciem uprawnionego, nie narusza przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./.

Wyrok NSA z dnia 30 maja 1996 r., sygn. SA/Gd 2329/95

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Nie ma podstaw prawnych do orzekania w postępowaniu administracyjnym o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń, udzielonych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 października 1993 r. w sprawie określenia zakresu i form oraz trybu udzielania kobietom w ciąży oraz wychowującym dziecko pomocy w zakresie opieki socjalnej i prawnej /Dz.U. nr 97 poz. 441 ze zm./.

Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 1996 r., sygn. I SA/Po 191/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Świadczenia z pomocy społecznej służą zaspokajaniu niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwiają im bytowanie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Nie mogą natomiast stanowić źródła dochodu przeznaczonego na pokrycie długów. Zasiłek okresowy przyznaje się w celu zlikwidowania przejściowych trudności i to w granicach uznania administracyjnego przy uwzględnieniu możliwości pomocy

Wyrok NSA z dnia 11 lipca 1996 r., sygn. I SA 244/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

Przepisy art. 4, art. 27 ust. 1, art. 28 a także art. 43 ust. 2a i art. 45 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ nie stanowią podstawy prawnej do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku stałego. Art. 43 ust. 2a nie ma również zastosowania w tej sprawie, gdyż - zezwalając zmienić na niekorzyść strony wcześniej wydaną decyzję /np. ograniczyć wysokość świadczenia

Wyrok NSA z dnia 11 lipca 1996 r., sygn. I SA 350/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

1. Przepisy ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506 ze zm./ nie zawierają podstawy do nałożenia na osobę pobierająca bezzwrotne zasiłki okresowe obowiązku zwrotu nienależnie pobranych świadczeń. 2. Instytucja zwrotu świadczeń, przewidziana w art. 34 cytowanej ustawy dotyczy obowiązku zwrotu wydatków za świadczenia zwrotne, przy czym realizowana jest w innych, niedecyzyjnych

Wyrok NSA z dnia 31 lipca 1996 r., sygn. I SA 661/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

1. Ustawa z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./ reguluje zasady odpłatności za świadczenia w sposób kompleksowy, wyłączający możliwość generalnego ustalania przez rady gminy jednolitych sztywnych stawek odpłatności za usługi świadczone przez ośrodki pomocy społecznej. 2. W art. 17 i art. 34 ust. 3 i 5 ustawy o pomocy społecznej ustalono zasady przyznawania

Wyrok NSA z dnia 20 sierpnia 1996 r., sygn. II SA/Kr 386/96

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1996

1. Zgodnie z treścią art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./ "przez dochód rozumie się wszystkie dochody bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania", a zatem do dochodu na osobę wlicza się również dodatek mieszkaniowy. 2. Fakt zwrócenia kwoty dodatku przez skarżącą nie może mieć wpływu na prawidłowość podjętych decyzji organów administracji