Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 16 listopada 2009 r., sygn. I SAB/Wa 210/09
Osoby, które wnoszą o przyznanie im świadczeń z pomocy społecznej na zaspokojenie własnych potrzeb mają obowiązek współdziałania z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu swej trudnej sytuacji pod rygorem odmowy przyznania świadczenia.
Skarżący nie współdziałał z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji życiowej, co stanowi podstawę odmowy przyznania świadczenia.
Zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej. Zasiłek ten może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu.
Jednym z warunków uzyskania zarówno zasiłku stałego, jak i zasiłku pielęgnacyjnego jest ustalenie niepełnosprawności przez odpowiedni organ w odrębnym postępowaniu.
Zasiłek celowy przeznaczony jest na zaspokojenie określonej potrzeby, dlatego też nie może mieć charakteru świadczenia wypłacanego w sposób stały i systematyczny, zrównującego charakter tego świadczenia z zasiłkiem stałym bądź też okresowym.