Podstawą decyzji odmawiającej wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego w celu przejęcia na własność Skarbu Państwa zabytku nieruchomego w trybie art. 33 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./ nie może być okoliczność, że wojewódzki konserwator zabytków przed zgłoszeniem wniosku do rejonowego organu rządowej administracji ogólnej nie przeprowadził
Przedmiot planów zagospodarowania przestrzennego został sformułowany w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ jako ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu z zachowaniem warunków określonych w ustawach. W tak zakreślonej treści planów miejscowych zagospodarowania przestrzennego nie mieści się ustalanie warunków technologii
Skoro art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ obowiązki związane z użytkowaniem obiektu budowlanego nakłada na jego właściciela lub zarządcę, nie jest możliwe wydanie decyzji na podstawie art. 66 cytowanej ustawy tylko przeciwko jednemu ze współwłaścicieli.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie jest organem właściwym do rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej, wydanej przed dniem 27 maja 1990 r. na podstawie art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, dotyczącej gruntu, który nie jest mieniem komunalnym.
Grunt służący dotychczas wykorzystywaniu znajdujących się na nim budynków mieszkalnych jest wykorzystywany zgodnie z jego dotychczasowym społeczno-gospodarczym przeznaczeniem, co należy rozumieć w kategoriach faktycznych, a nie w sensie zamierzeń na przyszłość.
Z wyliczenia zawartego w przepisie art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444/ wynika, że teren związany z gospodarką leśną a zajęty pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśne budynki i budowle odpowiada ustawowemu pojęciu lasu. Stwierdzenie zatem, że grunt jest zajęty pod budynki i budowle wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej stanowi przesłankę wyłączenia
Podział mieszkania do wyłącznego użytku uprawnia użytkownika wydzielonej części do dysponowania tą częścią w rozumieniu art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, czyli taki użytkownik może przerobić np. instalację gazową, wszelako pod warunkiem, że planowana przeróbka nie będzie zagrażała bezpieczeństwu nieruchomości i nie spowoduje istotnego
W sytuacji, gdy nieruchomość została użyta na cel jej przejęcia, a w późniejszym czasie zmienił się sposób jej użytkowania, to nie powstaje obowiązek jej zwrotu.
1. Rozpoznawanie spraw o wynagrodzenia szkód w gruntach rolnych i leśnych na podstawie art. 94 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. nr 27, poz. 96) należy do drogi sądowej. 2. Przepis art. 94 ust. 3 powołanej ustawy wyłącza możliwość naprawienia szkody przez zapłatę odszkodowania, o którym mowa w art. 95 tej ustawy.
Uprawnienie do żądania zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części jeżeli stała się zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu na rzecz poprzedniego właściciela lub jego następcy prawnego, wynikające z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. z 1991 r., nr 30, poz. 127 ze zm.), nie może być przeniesione na osobę trzecią
1. Przepis art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisów rozdziału 3 tej ustawy, a zatem nie może być interpretowany rozszerzająco. 2. Przedsiębiorstwo, które w dniu 1 sierpnia 1988 r. było dzierżawcą nieruchomości, legitymowało się w tym dniu dokumentem o przekazaniu
1. W przepisach nowego prawa budowlanego obowiązującego od 1 stycznia 1995 r. brak odpowiednika przepisu art. 39 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, który stanowił, że jeżeli względy społeczne lub gospodarcze przemawiają za celowością czasowego wykorzystania obiektu budowlanego, co do którego wydany został nakaz przymusowej rozbiórki na podstawie art
Zasada ochrony interesów osób trzecich, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415/, nie stwarza podstawy do odmowy wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu inwestorowi, który na określonej nieruchomości zamierza podjąć taką samą działalność gospodarczą, jaką prowadzi na nieruchomości sąsiedniej właściciel
1. "Istotne" naruszenie prawa powodujące nieważność uchwał organu gminy /art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie pokrywa się z przesłankami nieważności w rozumieniu art. 156 par. 1 Kpa. O nieistotnym naruszeniu prawa w odróżnieniu od naruszenia kwalifikowanego /istotnego/ można mówić tylko wówczas, gdy uchybienia w uchwale mają charakter
Ustawa z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ i ustawa z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych /Dz.U. 1991 nr 44 poz. 194 ze zm./ zawierają te same przesłanki do przekształcenia zarządu w prawo użytkowania wieczystego z tym, że ustawa z dnia 25 lipca 1985 r. nie wymaga decyzji deklaratoryjnej stwierdzającej
Uczestnik przetargu pisemnych ofert na dzierżawę nieruchomości rolnych Skarbu Państwa, przeprowadzonego w trybie przepisów rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 kwietnia 1994 r. w sprawie określenia szczegółowego trybu sprzedaży nieruchomości i ich części składowych, warunków rozkładania ceny sprzedaży na raty, stawki szacunkowej gruntów oraz trybu przeprowadzania przetargów
Nabywanie nieruchomości, o których mowa w art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, następuje w drodze umowy cywilnoprawnej i w ramach takiej umowy może nastąpić zaliczenie wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą na pokrycie ceny sprzedaży lub opłat za użytkowanie wieczyste.
Przedsiębiorstwo państwowe, powołując się na wykonywanie zarządu ustanowionego na podstawie par. 59a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 r. w sprawie trybu postępowania przy przejmowaniu przedsiębiorstw na własność Państwa /Dz.U. nr 16 poz. 62/, a następnie potwierdzonego decyzją wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
Nabywanie nieruchomości, o których mowa w art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1991 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ następuje w drodze cywilnoprawnej i w ramach takiej umowy może nastąpić zaliczenie wartości mienia nieruchomego pozostawionego za granicą na pokrycie ceny sprzedaży lub opłat za użytkowanie wieczyste.
Po wejściu w życie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./, to jest od dnia 5 grudnia 1990 r., przedłużenie terminu zagospodarowania /zabudowy/ gruntu na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ następuje
1. Oddanie przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa administratorowi na czas oznaczony części mienia w celu gospodarowania na podstawie art. 25 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa /Dz.U. 1995 nr 57 poz. 299 ze zm./ nie powoduje powstania ciążącego na administratorze obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości, albowiem jest on podmiotem
1. Przepisy art. 61 i art. 70 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ nie mogą stanowić podstawy wydania decyzji administracyjnej lecz określają obowiązki wskazanych w tych przepisach podmiotów, które nie są nakładane decyzją administracyjną, lecz wynikają wprost z ustawy. 2. Przesłanką stosowania art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane jest ustalenie,
