Przepis art. 56 § 1 KP nie ma zastosowania w sytuacji, gdy stosunek pracy z mianowanym urzędnikiem państwowym uległ rozwiązaniu z mocy prawa wskutek prawomocnego orzeczenia organu dyscyplinarnego wydalającego tego pracownika ze służby (art. 14 i 39 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.).
Skoro komisja dyscyplinarna nie określiła na jakie niższe stanowisko należy przenieść pracownika, wymierzając mu ten rodzaj kary dyscyplinarnej, to nie ma żadnych podstaw, aby decydował o tym organ wykonawczy i brał pod uwagę adekwatność wymierzonej kary do popełnionego czynu.
Dodatkowe dni wolne od pracy /w tym soboty/, wprowadzone stosownie do przepisów kodeksu pracy po jego zmianie ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy kodeksu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 24 poz. 110/, lub na podstawie innych przepisów, nie są w rozumieniu art. 165 par. 1 Kpc w związku z art. 115 Kc, dniami uznanymi ustawowo za wolne od pracy /postanowienie Sądu Najwyższego
Nieprzejrzysta ewidencja gruntów spowodowana licznymi tj. wielokrotnymi zmianami wpisów, to ewidencja, która stała się trudno czytelna i przez to wymagająca zwiększonej uwagi czy skupienia pozwalającego odczytać zawartą w operacie ewidencji prawdziwą informację. Pojęcie zatem "nieprzejrzystości" rozumieć należy w znaczeniu bliskim pojęciu - "nieczytelności" spowodowanej licznymi wpisami zmian jeśli
Organem właściwym do rozpoznania wniosku strony o wydanie nakazu usunięcia z gruntu nieruchomości sąsiedniej obornika składowanego na tej nieruchomości stosownie do treści art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. nr 12 poz. 49 ze zm./ jest państwowy inspektor sanitarny. Brak jest podstaw do rozpoznania takiej sprawy przez organ gminy.
Zmiana regulaminu organizacyjnego urzędu, dotyczącego organizacji wewnętrznej poszczególnych komórek, szczegółowego zakresu ich zadań oraz ich biurowości, nie jest reorganizacją urzędu w rozumieniu art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.
Z mocy ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową państwa /Dz.U. nr 106 poz. 668/ z dniem 1 stycznia 1999 r. właściwym do przeprowadzenia postępowań w sprawach samowoli budowlanych i egzekucji obowiązków nałożonych decyzjami wydanymi w tych sprawach stał się powiatowy inspektor nadzoru budowlanego
Artykuł 10 ust. 1a ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ uzależnia podjęcie czynności łączących się z przeniesieniem pracownika na inne stanowisko służbowe od dokonanej reorganizacji urzędu, powodującej określone w tym przepisie skutki.
Pracownikowi przysługuje odprawa rentowa na podstawie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.), jeżeli po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego został uznany inwalidą, a następnie stosunek pracy został rozwiązany za porozumieniem stron, po czym pracownik uzyskał prawo do renty inwalidzkiej.
Świadczenie pieniężne przewidziane w art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. Nr 31, poz. 214 ze zm.) przysługuje urzędnikowi państwowemu mianowanemu, który w trakcie zatrudnienia w urzędzie i po jego ustaniu pobierał emeryturę należną żołnierzowi zawodowemu.
1. Przedstawiciele Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin, w sytuacji porażenia roślin /drzew/ organizmami szkodliwymi, zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o ochronie roślin uprawnych /Dz.U. nr 90 poz. 446/, pobierają próbki roślin, które niezwłocznie poddają badaniom laboratoryjnym, a dopiero w następnej kolejności ustalają właścicieli nieruchomości. 2. Zgodnie z art. 3 ww. ustawy w razie
Z mocy art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ właściwe organy Państwowej Inspekcji Pracy uprawnione są w wypadku stwierdzenia, że stan bezpieczeństwa i higieny pracy zagraża życiu lub zdrowiu pracowników do nakazania zaprzestania przez zakład pracy lub jego część działalności bądź działalności określonego rodzaju. Skoro zatem organy
W sprawach zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego przepisów prawa miejscowego, ustanowionych przez powołany do tego organ rządowej administracji ogólnej, wezwanie organu, który wydał akt prawa miejscowego, do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia następuje na zasadach art. 25a ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21
Wypowiedzenie stosunku pracy z nominacji z powodu likwidacji ministerstwa, dokonanej w ramach reformy centrum administracyjno-gospodarczego rzędu nie wymaga rozważenia możliwości przeniesienia pracownika na inne stanowisko, o którym mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.
Niedopuszczalne jest mianowanie na stanowisko specjalisty osoby powołanej już na stanowisko okręgowego inspektora pracy.
Orzeczenie dyscyplinarne o wydaleniu z pracy jest zdarzeniem prawnym skutkującym ustanie stosunku pracy.
Fakt wszczęcia i prowadzenia postępowania dyscyplinarnego przeciwko pracownikowi państwowemu mianowanemu nie uchyla obowiązków pracodawcy wynikających z art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ w zakresie podjęcia konkretnych, udokumentowanych prób przeniesienia takiego pracownika na inne stanowisko w tym samym urzędzie.
Artykuł 27 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Środowiska /Dz.U. nr 77 poz. 335 ze zm./ jest regulacją o jakiej mowa w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji /Dz.U. nr 55 poz. 251/ i wynika z niego obowiązek stosowania Polskiej Normy.
Stosownie do art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym bez wypowiedzenia może nastąpić także w razie jego nieobecności w pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż rok.
Wypowiedzenie stosunku pracy mianowanemu urzędnikowi państwowemu ze względu na reorganizację urzędu połączoną z niemożnością przeniesienia go na inne stanowisko nie jest uzasadnione, jeżeli z tego samego powodu podjęto wcześniej decyzję o przeniesieniu tegoż urzędnika na inne stanowisko, nie wprowadzając jej w życie.
