USTAWA z dnia 18 grudnia 1998 r. o pracownikach sądów i prokuratury
Spory co do ceny i sposobu zapłaty za nabycie lokalu od gminy mają charakter cywilnoprawny i nie mogą być rozstrzygane na drodze administracyjnej.
Niewłaściwe stosowanie przepisu prawa administracyjnego, w praktyce organów administracji publicznej nie stanowi wystarczającej przyczyny podjęcia przez Sąd Najwyższy uchwały w zakresie interpretacji przepisów prawa (art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48 ze zm.).Taką potrzebę uzasadnia natomiast rozbieżność orzecznictwa
Każde podejrzenie nierzetelności czy też stronniczości w wykonywaniu obowiązków biegłego uprawnia do uznania, że biegły nie spełnia podstawowego warunku rękojmi należytego wykonywania obowiązków biegłego.
Prośba o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję administracyjną może być wniesiona najpóźniej w siódmym dniu od ustania przyczyny uchybienia terminu /art. 58 par. 3 Kpa w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Przepis art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ ma zastosowanie w tych przypadkach, gdy organ administracji nie wykonuje orzeczenia sądu administracyjnego nakazującego rozpoznanie sprawy i pozostaje w bezczynności w rozstrzygnięciu sprawy. Przepis ten nie ma jednak zastosowania do tych przypadków, gdy organ administracji nie stosuje
Środkiem odwoławczym w rozumieniu art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest również wniosek wskazany w art. 127 par. 3 Kpa.
1. Celem stosowania przepisu art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jest działanie na rzecz wykonania wyroku sądu, to jest zakończenie sprawy administracyjnej, a nie bezwarunkowe ukaranie organu. 2. Jeżeli organ wykonał orzeczenie sądu, wprawdzie po wyznaczonym mu terminie, ale przed wydaniem orzeczenia przez sąd w sprawie ze skargi
Przepis art. 30 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ ma charakter bezwzględnie obowiązujący, wobec czego ani organ administracji publicznej, ani Naczelny Sąd Administracyjny orzekając ponownie w tej samej sprawie nie mogą pominąć oceny prawnej wyrażonej wcześniej w orzeczeniu Sądu, gdyż ocena ta wiąże je w sprawie. Związanie wynikające z tego
Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie przysługuje prawo wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na uchwały sejmiku samorządowego.
1. Jeżeli członek składu orzekającego nie uczestniczył w części rozprawy, która została jednak następnie powtórzona (ponownie przeprowadzona) w jego obecności, to brak jest podstaw do uznania, że nie był on obecny na całej rozprawie (w rozumieniu art. 388 pkt 2 in fine kpk). 2. Przewidziany w art. 350 § 2 kpk nakaz prowadzenia rozprawy od początku oznacza obowiązek prowadzenia rozprawy jeszcze
Skarga na postanowienie wydane na podstawie art. 219 Kpa jest dopuszczalna. Zgodnie zatem z art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dopuszczalna jest również skarga na bezczynność organu w sprawie wydania zaświadczenia.
Biegły sądowy jest tylko organem pomocniczym wymiaru sprawiedliwości w przypadkach wymagających wiadomości specjalnych. Stanowi instytucję sądowego prawa procesowego i może używać tytułu biegłego sądowego tylko sporządzając opinie dla określonego w przepisach kręgu podmiotów. Używanie tytułu biegłego sądowego w innych działaniach jest bezprawne i dyskredytuje daną osobę w stopniu pozwalającym uznać
Uchwała rady gminy w sprawie przeznaczenia do sprzedaży w trybie przetargu lokalu użytkowego ma charakter konkretno-indywidualny, a jej adresatem bezpośrednim jest zarząd gminy, zaś treść jej sprowadza się do polecenia dokonania określonej czynności cywilnoprawnej, jednak sama czynnością cywilnoprawną nie jest. Jest natomiast władczym aktem organu uchwałodawczego, pełniącego funkcję nadzorczą nad zarządem
Na wynik kontroli przewidziany w art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./, określający ilość i wartość wyrobów lub usług, których dotyczą uchybienia przewidziane w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 16
Organ administracji niewłaściwy w sprawie, stosownie do art. 65 par. 1 Kpa, ma obowiązek niezwłocznie przekazać wniosek strony właściwemu organowi. Nieprzekazanie wniosku strony innemu, właściwemu w sprawie, organowi administracji uprawnia stronę do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na bezczynność organu.
Także organ nadzoru, rozpoznający wniosek o stwierdzenie, z powodu rażącego naruszenia prawa, nieważności decyzji, na którą skargę strony sąd uprzednio oddalił, jest związany wyrażoną w wyroku sądu oceną prawną. Pogląd przeciwny, otwierający drogę organowi nadzoru do uwzględnienia wniosku o stwierdzenie z powodu rażącego naruszenia prawa nieważności decyzji, która prawomocnym wyrokiem sądu uznana została
Jeżeli właściwy organ administracji prowadzi po otrzymaniu wyroku sądu administracyjnego postępowanie i kończy je wydaniem decyzji administracyjnej, sąd nie może wobec tego organu zastosować grzywny przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, a wniosek strony domagający się wymierzenia grzywny w takich okolicznościach jest