Niezgodny z powołanymi standardami konstytucyjnymi jest nie tyle brak możliwości zaskarżenia postanowienia Sądu Najwyższego odmawiającego przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania, lecz uczynienie tego w powiązaniu z rozpoznaniem jej na posiedzeniu niejawnym i wydanie orzeczenia bez uzasadnienia. Niekonstytucyjna jest więc jedynie możliwość kumulacji kilku ograniczeń wyłączających obowiązek informacyjny
1. W ocenie referendarza niedopuszczalne byłoby uzależnienie realizacji jednego prawa konstytucyjnego (do ochrony zdrowia lub do ochrony życia) od rezygnacji z realizacji drugiego prawa konstytucyjnego (np. prawa do sądu), jeśli sytuacja majątkowa skarżącego nie umożliwia mu realizacji obu tych praw. 2. Możliwość zapoznania się przez stronę z pisemnym uzasadnieniem wyroku Sądu jest wyrazem przestrzegania
Art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.) nakłada na skarżącego obowiązek załączenia do skargi konstytucyjnej wyroku, decyzji lub innego rozstrzygnięcia wydanego na podstawie zakwestionowanego aktu normatywnego i dopiero od chwili doręczenia tego orzeczenia rozpoczyna bieg termin do wniesienia skargi konstytucyjnej.
1. Niewskazany byłby taki sposób wykładni przepisów o prawie pomocy, który, poprzez nałożenie daleko idących limitacji w prawie do Sądu, ograniczałby sposób realizacji innych wartości zapisanych w Konstytucji. Błędne byłoby takie orzeczenie, które nakazywałoby skarżącym dokonanie wyboru, którą wartość zamierzają chronić: swoje prawo do Sądu, czy też realizować obowiązki wynikające z władzy rodzicielskiej
Odmowa udzielenia telefonicznie informacji na temat treści wydanego przez sąd orzeczenia nie narusza przysługujących skarżącemu praw wynikających z art. 45 ust. 1 Konstytucji.
1. Jeżeli w sprawie nie zaistniał element uzależnienia działalności spółki od uiszczenia kosztów sądowych, podobnie jak nie zaistniała wykazana obiektywnie niemożność uiszczenia kosztów sądowych, to nie można mówić, w przypadku odmowy zwolnienia od kosztów sądowych, o ograniczeniu prawa skarżącej do Sądu, ponieważ dysponuje ona możliwością prowadzenia sporu sądowego. 2. Wprawdzie prawo do sądu nie
1. Nakaz z art. 84 Konstytucji RP ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, określonych w ustawie, powinien być realizowany z uwzględnieniem poszanowania godności osoby ludzkiej, czyli skarżący nie powinien być traktowany jako środek do celu - w tym wypadku uiszczenia wpisu sądowego i rozpoznania sprawy - , lecz zawsze powinien być uznany za cel sam w sobie. Godność - w tym ujęciu - równoznaczna
Dostrzeżenie przez któryś z podmiotów, któremu kasacja została doręczona, braków formalnych, powodujących niedopuszczalność kasacji, nie tylko nie uprawniało tego podmiotu do zaskarżenia przedmiotowego zarządzenia, ale też nie dawało prezesowi sądu kompetencji do reasumpcji swojej (przewodniczącego wydziału albo upoważnionego sędziego - art. 93 § 2 k.p.k.) wcześniejszej decyzji o przyjęciu kasacji.
Nie można powoływać się na pogwałcenie prawa strony w sytuacji gdy strona świadomie i z własnego wyboru nie korzysta z tych form umożliwiających realizację tego prawa, które zostały mu udostępnione. Oskarżyciel posiłkowy będąc zawiadomiony o terminie rozprawy apelacyjnej, w rozprawie tej nie wziął udziału. Tak więc z własnej woli zrezygnował z uzyskania pouczenia jakie kroki winien podjąć dla ewentualnego
Przestępstwo stypizowane w art. 191 § 2 k.k. ma miejsce, gdy dążenie sprawcy jest zgodne z prawem. Sprawca wymuszający zwrot świadczenia działa w takim celu ze świadomością, iż na podstawie obowiązującego prawa przysługuje mu wierzytelność, a więc że dłużnik jest zobowiązany do świadczenia. Wierzytelności, o których mowa w komentowanym przepisie, nie dotyczą bliżej nieokreślonych, tajemniczych rozliczeń
Przepis art. 542 § 3 k.p.k. nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania na wniosek strony.
p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.
Wprowadzenie kar porządkowych, przewidzianych za zakłócanie porządku rozprawy oraz obrazę sądu jest środkiem służącym zapewnieniu sprawnego przebiegu postępowania sądowego. Środek ten nie służy innym niż wymienione cele, zaś zakres jego wykorzystania określony w odpowiednich przepisach nie pozostawia wątpliwości co do faktu, że stanowią one jedynie środek egzekucji postawy poszanowania dla sądu i sprawności
p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.
p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.
Instytucjonalne usytuowanie urzędu asesora w polskim wymiarze sprawiedliwości
p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.
Zarzut naruszenia praw konstytucyjnych skarżącego przez wyroki sądów nie może stanowić podstawy skargi konstytucyjnej, gdyż w świetle art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem postępowania skargowego może być wyłącznie akt normatywny, a ściślej rzecz biorąc - badanie zgodności aktu normatywnego z Konstytucją. Indywidualne rozstrzygnięcia, wyroki czy postanowienia sądu nie są aktami normatywnymi w rozumieniu
Obliczanie kapitału początkowego do emerytury
Art. 92 ust. 1 ustawy zasadniczej nie jest regulacją, która kreuje czy gwarantuje jakiekolwiek prawo lub wolność o charakterze podmiotowym. Jest to przepis wyznaczający podmiotowe i przedmiotowe zasady wydawania rozporządzeń jako aktów podustawowych powszechnie obowiązujących, a jego adresatem są organy wskazane w Konstytucji.
Skarga konstytucyjna jest dopuszczalna, o ile skarżący uprawdopodobni, że źródłem naruszenia jego konstytucyjnych praw są zaskarżone przepisy aktu normatywnego.
Zgodnie z treścią art. 84 § 3 k.p.k., wówczas gdy wyznaczony z urzędu adwokat poinformuje na piśmie sąd, iż nie stwierdził podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, to brak jest przesłanek do wyznaczenia skazanemu kolejnego obrońcy z urzędu w celu sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania. Zadaniem uregulowania zawartego w § 3 tego przepisu jest bowiem przeciwdziałanie
Omyłka nie może (...) dotyczyć merytorycznych elementów wyroku, np. tożsamości oskarżonego. Jednak jeżeli mimo błędu w zakresie danych personalnych nie pojawiają się wątpliwości co do tożsamości osoby w relacji akt oskarżenia - wyrok skazujący, to błędne dane mogą zostać poprawione w trybie sprostowania oczywistej omyłki w każdym czasie.
Do prawomocnego wyroku odnosi się domniemanie jego prawdziwości, które sprawia, iż jeśli nie uda się uprawdopodobnić w stopniu wysokim występowania określonych błędów lub wad prawnych zaskarżonego wyroku, nie będzie on mógł zostać uchylony. Prawny obowiązek wykazania istnienia podstaw wznowienia procesu (czyli formalny ciężar dowodu) oraz niekorzystny skutek wypływający z niewykazania błędności kwestionowanego
