PROTOKÓŁ NR 6 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, dotyczący zniesienia kary śmierci sporządzony w Strasburgu dnia 28 kwietnia 1983 r.

Wersja: aktualna |  Dziennik Ustaw rok 2001 nr 23 poz. 266 z 2001-03-26

KONWENCJA o zwalczaniu przekupstwa zagranicznych funkcjonariuszy publicznych w międzynarodowych transakcjach handlowych, sporządzona w Paryżu dnia 17 grudnia 1997 r.

Wersja: aktualna |  Dziennik Ustaw rok 2001 nr 23 poz. 264 z 2001-03-26

Wyrok SN z dnia 15 marca 2001 r. sygn. III KKN 492/99

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Zbiegnięcie z miejsca zdarzenia w rozumieniu art. 145 § 4 k.k. z 1969 r. (analogicznie: art. 178 k.k.) ma miejsce wówczas, gdy sprawca oddala się z miejsca wypadku w zamiarze uniknięcia odpowiedzialności, w szczególności uniemożliwienia lub utrudnienia ustalenia jego tożsamości, oko-liczności zdarzenia i stanu nietrzeźwości (na tle art. 178 k.k. także pozostawania pod wpływem środka odurzającego).

Postanowienie SN z dnia 7 marca 2001 r. sygn. IV KKN 617/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

1. Brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, by zarządzenia podjęte w następstwie wydania postanowienia o anonimizacji i w celu jego wykonania, jak to przewiduje § 2 art. 184 k.p.k., mogły być w swym zakresie szersze, niż sama zasadnicza decyzja, jaką w tym przedmiocie podjęto na podstawie § 1 tego przepisu. 2. Dopuszczenie w procesie karnym dowodu z zeznań świadka anonimowego oznacza, że dowód

Wyrok SN z dnia 2 marca 2001 r. sygn. V KKN 3/01

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

1. Zasada sformułowana w art. 118 k.p.k. odnosi się nie tylko do czynności procesowych stron, ale także i czynności innych uczestników postępowania, w tym podmiotów określonych w art. 521 k.p.k., a nawet do czynności organów postępowania. 2. Przez „uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia” - w rozumieniu art. 45 § 2 kodeksu wykroczeń po nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia 28 sierpnia 1998 r. - rozumieć

Postanowienie SN z dnia 28 lutego 2001 r. sygn. KO 11/01

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Uchylenie lub zmiana tymczasowego aresztowania, o których mowa w art. 253 § 1 k.p.k., następuje nie tylko wówczas, gdy po jego zastosowaniu powstały okoliczności, o których mowa w tym przepisie, ale - a minori ad maius - także wówczas, gdy środek ten zastosowano z naruszeniem prawa. Nakaz sformułowany w art. 253 § 1 k.p.k. adresowany jest do sądu i prokuratora nie tylko wtedy, gdy organy te prowadzą

Postanowienie SN z dnia 27 lutego 2001 r. sygn. III KKN 409/98

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Zawarty w treści art. 439 § 1 k.p.k. in principio nakaz uchylenia (jedynie) zaskarżonego orzeczenia powoduje obowiązek zbadania, czy w ogóle istnieje jakikolwiek związek między nie będącym przedmiotem bezpośred-niego zaskarżenia orzeczeniem lub czynnością procesową, dotkniętymi wskazaną tym przepisem wadą, a tym rozstrzygnięciem, które faktycznie zostało zaskarżone i które miałoby podlegać uchyleniu

Uchwała SN z dnia 17 lutego 2001 r. sygn. I KZP 49/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Uprawnienie do dochodzenia roszczeń, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), przysługuje również takiemu dziecku osoby represjonowanej, które zostało po śmierci tej osoby przysposobione w drodze adopcji niepełnej na

Postanowienie SN z dnia 15 lutego 2001 r. sygn. II KKN 502/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Strona, która wniosła kasację, będącą w danej sprawie skargą niedopuszczalną, może cofnąć tę kasację dopóty, dopóki nie zostanie wydane zarządzenie o odmowie jej przyjęcia, a gdyby skargę przyjęto - postanowienie o pozostawieniu jej bez rozpoznania, w tym także na posiedzeniu sądu zarządzonym dla zbadania dopuszczalności kasacji.

Wyrok SN z dnia 14 lutego 2001 r. sygn. V KKN 368/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

1. Przepis art. 536 k.p.k., przewidujący rozpoznanie kasacji w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów, zaś w wypadkach określonych w art. 435, 439 i 455 k.p.k. nawet w zakresie szerszym, dotyczy jedynie dopuszczalnego nadzwyczajnego środka odwoławczego. 2. Bezwzględną przyczyną odwoławczą, określoną w art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. in fine, stanowi nieobecność któregokolwiek z członków składu orzekającego

Wyrok SN z dnia 14 lutego 2001 r. sygn. V KKN 525/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

W razie stwierdzenia przy rozpoznaniu kasacji od prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego, iż zostało ono wydane w sprawie o wykroczenie, należącej do właściwości wojskowego sądu garnizonowego, Sąd Najwyższy - Izba Karna uchyla zaskarżone orzeczenie i przekazuje sprawę właściwemu prokuratorowi wojskowemu, jako organowi uprawnionemu do czynności procesowych przewidzianych w art. 677 § 2 w zw. z art

Postanowienie SN z dnia 2 lutego 2001 r. sygn. V KKN 5/2001

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Złożenie oświadczenia o cofnięciu kasacji (art. 431 § 1 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.) przyjętej przez prezesa sądu, do którego kasację wniesiono, umożliwia orzekanie w przedmiocie skuteczności cofnięcia (art. 432 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k.) tylko pod warunkiem uprzedniego stwierdzenia przez Sąd Najwyższy, że spełnione są formalne warunki dopuszczalności kasacji.

Uchwała SN z dnia 30 stycznia 2001 r. sygn. I KZP 50/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Zawarty w art. 254 § 1 zd. 2 in fine k.p.k. nakaz odpowiedniego stosowania przepisu art. 263 § 5 k.p.k. odnosi się tylko do zażalenia na postanowienie sądu apelacyjnego, gdy orzeka on w pierwszej instancji w przedmiocie wniosku o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego.

Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2001 r. sygn. IV KKN 578/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Oczywistą zasadność kasacji wiązać należy przede wszystkim z oceną trafności uchybień, jakie, stosownie do obowiązku wynikającego z treści art. 526 § 1 k.p.k. oraz na podstawach wskazanych w art. 523 § 1 k.p.k., zostały w skardze podane, a które - w granicach zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 536 k.p.k.) - rozważane są przez sąd kasacyjny. Jeśli ocena co do zaistnienia przynajmniej jednego

Uchwała SN z dnia 24 stycznia 2001 r. sygn. I KZP 45/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Wymieniony w art. 280 § 2 k.k. „środek obezwładniający' - podobnie, jak i inne wskazane tam przedmioty i sposób działania - musi być „niebezpieczny', tj. bezpośrednio zagrażający życiu człowieka.

Uchwała SN z dnia 24 stycznia 2001 r. sygn. I KZP 47/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

I. Świadek uprawniony do odmowy zeznań na podstawie art. 182 § 1 k.p.k. może korzystać z tego prawa także po rozpoczęciu pierwszego zeznania na pierwszej rozprawie przed sądem pierwszej instancji, z tym że w razie złożenia takiego oświadczenia po tym terminie, poprzednio złożone zeznania tego świadka mogą służyć za dowód i być odtworzone (art. 186 § 1 k.p.k.). II. W razie zaistnienia takiej sytuacji

Wyrok SN z dnia 23 stycznia 2001 r. sygn. V KKN 316/98

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Zastosowanie instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary przewidzianej w art. 57 § 4 k.k. z 1969 r., polegającej na odstąpieniu od wymierzenia kary dodatkowej lub instytucji przewidzianej w art. 61 § 2 k.k. z 1997 r. polegającej na odstąpieniu od wymierzenia środka karnego, oznacza całkowite odstąpienie od orzeczenia obligatoryjnej kary dodatkowej lub obligatoryjnego środka karnego.

Postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2001 r. sygn. III KZ 143/2001

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

W sprawach o stwierdzenie nieważności będących w toku w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego oraz ustawy - Kodeks skarbowy (Dz. U. Nr 62, poz. 717) właściwość sądu odwoławczego, w zakresie określonym przepisem art. 102 § 6 k.p.k., należy ustalać na podstawie tego przepisu, jeżeli

Postanowienie SN z dnia 18 stycznia 2001 r. sygn. III KZ 127/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Sąd Najwyższy, stwierdzając 'usuwalny' brak formalny przyjętego zażalenia na odmowę przyjęcia kasacji, może zwrócić akta sprawy sądowi odwoławczemu w celu podjęcia czynności zmierzających do usunięcia tego braku (arg. a maiori ad minus z art. 531 § 2 k.p.k.).

Postanowienie SN z dnia 12 stycznia 2001 r. sygn. V KO 79/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

1. Celem kontroli odwoławczej zarządzenia odmawiającego przyjęcia zażalenia na odmowę przyjęcia wniosku o stwierdzenie nieważności orzeczenia jest ustalenie, czy przy wydaniu tego zarządzenia nie doszło do uchybień związanych z badaniem samych warunków dopuszczalności zażalenia, nie zaś rozważanie zasadności argumentów przemawiających za merytoryczną słusznością wniesionego środka, którego - z powodu

Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2001 r. sygn. III KKN 449/98

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Oczywista zasadność kasacji, o jakiej mowa w art. 535 § 3 k.p.k., zachodzi wówczas, jeżeli choćby jeden z podniesionych w skardze kasacyjnej zarzutów potwierdza się, a dotyczy on ewidentnego uchybienia prawu, które to uchybienie stanowi rażące naruszenie prawa mogące mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, i to w takim stopniu, że już z racji jego zaistnienia kasacja wniesiona na korzyść

Postanowienie SN z dnia 11 stycznia 2001 r. sygn. II KKN 230/98

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

W wypadku, gdy kodeks upoważnia Sąd Najwyższy do orzekania w zasadniczym nurcie postępowania na posiedzeniu bez udziału stron, trzeba konsekwentnie przyjmować, że także co do 'uzupełnienia' wydanego w tym trybie orzeczenia o rozstrzygnięcia, które mogły być w nim zawarte, a o których wolno rozstrzygać również po wydaniu tego orzeczenia, Sąd Najwyższy może orzekać na posiedzeniu bez udziału stron.

Wyrok SN z dnia 5 stycznia 2001 r. sygn. V KKN 504/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2001

Przeszkoda procesowa sformułowana w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k., w postaci rei iudicatae zachodzi wówczas, gdy uprzednio zakończone zostało prawomocnie postępowanie co do tego samego czynu tej samej osoby. Jeśli więc występuje tożsamość czynu przypisanego tej samej osobie w różnych postępowaniach, z których pierwsze zostało prawomocnie zakończone, wyrok wydany w drugiej sprawie podlega uznaniu za nieważny

USTAWA z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu

Wersja: archiwalna |  Dziennik Ustaw rok 2000 nr 116 poz. 1216 z 2000-12-22