Postanowienie SN z dnia 7 marca 2001 r. sygn. IV KKN 617/00

1. Brak jest jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, by zarządzenia podjęte w następstwie wydania postanowienia o anonimizacji i w celu jego wykonania, jak to przewiduje § 2 art. 184 k.p.k., mogły być w swym zakresie szersze, niż sama zasadnicza decyzja, jaką w tym przedmiocie podjęto na podstawie § 1 tego przepisu.

2. Dopuszczenie w procesie karnym dowodu z zeznań świadka anonimowego oznacza, że dowód ten (przeprowadzony zgodnie ze standardem określonym w art.6 ust.1i 3 lit. d Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności), jak każdy inny dowód ujawniony w postępowaniu podlega swobodnej ocenie, której zasady nie sprzeciwiają się ustaleniu sprawstwa oskarżonego także wówczas, gdy dowód ze źródła anonimowego jest w sprawie jedynym dowodem bezpośrednim albo też poszlaką, które logicznie zamykają łańcuch kolejnych, występujących w materiale dowodowym poszlak, w sposób, który jednoznacznie wskazuje na fakt główny.

Przewodniczący: sędzia SN J. Bratoszewski.

Sędziowie SN: P. Hofmański, D. Rysińska (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Krajowej: J. Gemra.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2001 r., sprawy Pawła M., oskarżonego z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 31 sierpnia 2000 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 4 kwietnia 2000 r.

oddalił kasację (...).

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2000 r. uznał oskarżonego Pawła M. m.in. za winnego tego, że w dniu 20 października 1998 r. w zamiarze ewentualnym spowodowania ciężkiego kalectwa rzucił nożem typu „butterfly” w głowę Dino Baggio nie osiągając zamierzonego rezultatu z przyczyn od siebie niezależnych, powodując jednocześnie u pokrzywdzonego ranę dartotłuczoną powłok głowy okolicy potylicznej po stronie prawej, które to obrażenia pociągnęły za sobą naruszenie czynności uszkodzonych narządów ciała na okres powyżej 7 dni i za czyn ten skazał go na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt 2 k.k. i art. 157 § 2