Przez działalność pracownika naukowo-dydaktycznego w rozumieniu art. 132 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/, a w konsekwencji przez podstawowe obowiązki, o jakich mowa w art. 169 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy należy uznać nie tylko działalność dydaktyczną, jak to sugeruje skarżący ale również formy działalności publicznej. Inna interpretacja
1. Artykuł 92 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ może być stosowany jako podstawa prawna decyzji o skreśleniu z listy studentów tylko łącznie z konkretnym postanowieniem regulaminu studiów przewidującym takie działanie dziekana wydziału. 2. Zgoda dziekana wydziału na podjęcie dodatkowych studiów na innym kierunku nie jest decyzją administracyjną, lecz
Stosownie do art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ pracownikowi naukowo-dydaktycznemu służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego wyłącznie w sprawach dotyczących rozwiązania stosunku pracy nawiązanego w drodze mianowania. Tym samym nie jest dopuszczalna skarga na odmowę mianowania na stanowisko docenta w trybie art. 165 ust. 1 cyt
Dla zastosowania przepisu art. 171 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/, konieczne jest ustalenie: 1) że mianowany pracownik naukowo-dydaktyczny nie wywiązuje się ze swych obowiązków; - a) dydaktycznych lub - b) wychowawczych albo - c) naukowych oraz, że 2) to niewywiązywanie się z obowiązków jest takiego rodzaju lub o takim nasileniu, że kwalifikuje
Wykonywanie w ramach zastępczej służby poborowych czynności odpowiadających czynnościom pracowniczym, o jakich mowa w par. 5 ust. 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1986 r. w sprawie zasad i limitów przyjęć oraz zakresu egzaminu wstępnego na pierwszy rok studiów w Akademiach Medycznych w roku akademickim 1987/1988 /M.P. nr 35 poz. 274 ze zm./ nie jest świadczeniem
1. Właściwość organu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, wydanej na podstawie przepisu uchylonego na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, ustala się według art. 157 par. 1 Kpa. Równocześnie ze stwierdzeniem nieważności takiej decyzji, rozstrzygnięcie przez ten organ co do istoty sprawy może nastąpić tylko na wniosek strony, zawierający jej żądanie w tym zakresie /art. 87 ust. 3 ustawy
Terminy składania dokumentów uzasadniających przyznanie punktów dodatkowych, określone w załączniku nr 2 do zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1986 r. w sprawie zasad i limitów przyjęć oraz zakresu egzaminu wstępnego na pierwszy rok studiów w Akademiach Medycznych w roku akademickim 1987/1988 /M.P. nr 35 poz. 274 ze zm./ nie mają charakteru prekluzyjnego, lecz są terminami
Podanie do publicznej wiadomości warunków, które oprócz wyników egzaminu mogą mieć wpływ na dopuszczenie do odbywania studiów, w terminie krótszym niż określony w art. 84 ust. 8 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ stanowi okoliczność, która może mieć znaczenie prawne przy wydawaniu decyzji w sprawie przyjęcia na pierwszy rok studiów.
Do rozpatrywania sporów dotyczących wygaśnięcia stosunku pracy pracownika naukowo-dydaktycznego, nawiązanego na podstawie mianowania, właściwe są sądy pracy także wtedy, gdy wygaśnięcie stosunku pracy nastąpiło w razie porzucenia pracy.
Na decyzję dotyczącą stwierdzenia wygaśnięcia stosunku pracy z powodu upływu okresu, na jaki był zatrudniony mianowany pracownik naukowo-dydaktyczny, nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 170 pkt 6 w związku z art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym - Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201 ze zm./.
Przepisy par. 31 ust. 4 regulaminu studiów na Uniwersytecie Warszawskim nie pozwalają na domniemanie rezygnacji z kontynuowania studiów, lecz wymagają wyraźnego oświadczenia woli studenta.
Wykonywanie, poza podstawowymi obowiązkami wynikającymi z zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na stanowisku pielęgniarki, także czynności salowej, nie uprawnia do otrzymania punktów dodatkowych w oparciu o par. 5 ust. 1 pkt 3 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1986 r. w sprawie zasad i limitów przyjęć oraz zakresu egzaminu wstępnego na pierwszy rok studiów w Akademiach
W świetle par. 17 Ramowego Regulaminu Studiów w Akademiach Medycznych, stanowiącego załącznik do zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 stycznia 1986 r. w sprawie ramowego regulaminu w akademiach medycznych /Dz.Urz. MZiOS nr 3 poz. 8/, decyzja o skreśleniu z listy studentów w stosunku do studenta, który nie zaliczył roku studiów lub semestru, może być podjęta dopiero wówczas, gdy
Skoro warunkiem udzielenia zezwolenia na powtarzanie roku przez studenta pierwszego roku akademii medycznej jest brak zaliczenia z powodu obłożnej choroby, to odmowa przyznania urlopu zdrowotnego, o którym mowa w par. 21 Ramowego Regulaminu Studiów w Akademiach Medycznych, stanowiącego załącznik do zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 11 stycznia 1986 r. w sprawie ramowego regulaminu
Prowadzenie przez pracownika naukowo-dydaktycznego akademii medycznej działalności leczniczej określonej w art. 144 ust. 1 pkt 4 ustawy z 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym (j.t. Dz.U. 1985 r. nr 42, poz. 201) stanowi realizację obowiązku prowadzenia takiej działalności w ramach stosunku pracy łączącego nauczyciela akademickiego z daną akademią medyczną. Umowa o prowadzeniu takiej działalności nie
Placówki wypoczynku dla dzieci i młodzieży (sezonowe i placówki wczasowe) są placówkami opiekuńczo-wychowawczymi w rozumieniu art. 1 pkt 1 Karty Nauczyciela, zaś praca wychowawcy lub kierownika pedagogicznego na koloniach jest pracą nauczycielską, uprawniającą do dodatku określonego w art. 89 ust. 1 Karty Nauczyciela. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z wniosku Józefy P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
Zmiana warunków, które obok wyników egzaminu mogą mieć wpływ na dopuszczenie do odbywania studiów wyższych, musi być dokonana w trybie przepisanym dla ustanawiania tych warunków oraz podana do publicznej wiadomości w terminie określonym w art. 84 ust. 8 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /TJ. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/.
1. Ani art. 72 Konstytucji, ani przepisy ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania /Dz.U. nr 32 poz. 160 ze zm./ nie zawierają zakazu prowadzenia za opłatą szkół przez osoby fizyczne. 2. Obowiązek zapewnienia bezpłatnej nauki przez Państwo nie oznacza zakazu otwierania szkół płatnych w ramach obowiązujących przepisów.
1. Przepis par. 19 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zasad organizowania i finansowania praktycznej nauki zawodu oraz ponoszenia kosztów kształcenia przez zakłady pracy zatrudniające absolwentów szkół zawodowych /Dz.U. nr 52 poz. 268/ nie stanowi podstawy do zwrotu ze środków Państwowego Funduszu Aktywizacji Zawodowej wydatków poniesionych na finansowanie
1. Rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron przed osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego nie jest rozwiązaniem stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę w zakresie uprawnień pracownika do odprawy emerytalnej i nagrody jubileuszowej. 2. Do okresu pracy uprawniającego do nagrody jubileuszowej nie wlicza się okresu niezdolności pracownika do pracy z powodu choroby, przypadającego
Osoba, w stosunku do której nie została wydana decyzja właściwego organu szkoły wyższej o przyjęciu na studia /art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym - Dz.U. nr 14 poz. 113 ze zm./, nie nabywa uprawnień studenta, choćby została wpisana na listę studentów, była immatrykulowana i złożyła ślubowanie. Pozbawienie takiej osoby możliwości dalszego bezprawnego korzystania z uprawnień
Okresowe oceny wyników pracy naukowej, dydaktycznej, wychowawczej i organizacyjnej pracowników naukowo-dydaktycznych oraz oceny ich postawy obywatelskiej przeprowadzone na podstawie art. 133 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ nie są dokonywane w formie decyzji administracyjnych, dlatego nie przysługuje na nie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego
