Uchwała SN z dnia 3 marca 1989 r., sygn. III PZP 7/89

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora Prokuratury Generalnej PRL w sprawie z powództwa Stanisława S. przeciwko Instytutowi Celulozowo-Papierniczemu w Ł. o nagrodę jubileuszową i odprawę emerytalną po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 3 marca 1989 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi postanowieniem z dnia 30 maja 1988 r. VI Pr 42/88 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„a) Czy rozwiązanie umowy o pracę na podstawie porozumienia stron, w odniesieniu do pracownika, który w dacie rozwiązania stosunku pracy legitymował się stażem pracy uprawniającym do otrzymania emerytury, ale nie osiągnął wieku pozwalającego na przyznanie mu emerytury można – po osiągnięciu tego wieku i otrzymaniu emerytury – uznać za pozostające w związku z przejściem na emeryturę, jeżeli osoba ta w okresie między rozwiązaniem stosunku pracy a chwilą przyznania emerytury nie podjęła zatrudnienia w żadnym innym zakładzie pracy?