Wyrok NSA z dnia 24 lutego 1989 r., sygn. I SA 1104/88

1. Ani art. 72 Konstytucji, ani przepisy ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania /Dz.U. nr 32 poz. 160 ze zm./ nie zawierają zakazu prowadzenia za opłatą szkół przez osoby fizyczne.

2. Obowiązek zapewnienia bezpłatnej nauki przez Państwo nie oznacza zakazu otwierania szkół płatnych w ramach obowiązujących przepisów.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Anny i Marii J. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 lipca 1989 r. w przedmiocie odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie szkoły podstawowej i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od tego organu kwotę złotych dwa tysiące tytułem kosztów postępowania na rzecz skarżącej Anny J.

UZASADNIENIE

Anna J i Maria J. złożyły wniosek do Ministra Edukacji Narodowej o wydanie zezwolenia na prowadzenie przez nie w Krakowie na osiedlu "C." szkoły podstawowej - niepełnej, to jest od klasy 0 do III. W uzasadnieniu wniosku podały, że w osiedlu tym brak jest szkoły podstawowej, a w szkołach, do których uczęszczają dzieci z tego osiedla jest duże zagęszczenie: klasy liczą po 35 i więcej uczniów, a nauczanie prowadzone jest na dwóch zmianach. W pierwszym etapie działania ich szkoła przewidziana jest dla 30 uczniów /klasa 0 i dwie klasy I/. Funkcjonowałaby ona na zasadzie samofinansowania, to znaczy rodzice płaciliby czesne w wysokości wynikającej z rocznego preliminarza budżetowego. Szkoła działałaby na zasadach ustalonych przez Ministra Edukacji Narodowej i podlegałaby właściwemu kuratorowi. Do wniosku załączono statut szkoły, informację o nauczycielach, informację o budynku szkolnym i preliminarz budżetowy.