Błędne pouczenie przez organ administracji o przysługującym stronie sposobie i terminie złożenia skargi nie przedłuża ustawowego terminu przewidzianego w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Może ono natomiast stanowić podstawę do przywrócenia terminu wniesienia skargi.
Stosownie do przepisów art. 149 par. 2 i art. 151 Kpa w takim postępowaniu rozstrzyganie ponowne o istocie sprawy może nastąpić dopiero wówczas, gdy w jego toku stwierdzone zostanie istnienie podstaw do uchylenia decyzji dotychczasowej, określonych w art. 145 par. 1 Kpa.
Przy błędnym sklasyfikowaniu gruntów istnieje możliwość zmiany wadliwej decyzji w trybie art. 155 Kpa.
Okoliczność, że po wydaniu zaskarżonej do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji z art. 138 par. 2 Kpa /od 1 stycznia 1998 r. - decyzji z art. 233 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa- Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ organ administracyjny I instancji wydał merytoryczną decyzję podatkową, co do której toczy się ponowne postępowanie odwoławcze, nie może wpływać na prawo strony
Ważnym interesem strony, o którym mowa w art. 73 par. 2 in fine Kpa, może być posiadanie uwierzytelnionych odpisów poszczególnych dokumentów z akt administracyjnych tak dla potrzeb prowadzonego postępowania w sprawie jak i w celu ich wykorzystania w innych postępowaniach prawnych. Obowiązek sporządzenia uwierzytelnionych odpisów i przesłania ich stronie lub jej pełnomocnikowi obciąża organ administracji
Wykreślenie wpisu o rejestracji rozprowadzania programów w sieciach kablowych z powodu utraty przez operatora uprawnień do używania urządzeń nadawczych i sieci telekomunikacyjnych, o którym mowa w art. 45 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34 ze zm./, następuje w drodze decyzji administracyjnej Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
Decyzja rozstrzygająca co do istoty sprawę, w której decyzją ostateczną postępowanie umorzono, jest nieważna /art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa/.
Przepisy prawa polskiego - poza wyjątkowym przypadkiem przewidzianym w art. 31 par. 2 Kpa /postanowienie o wszczęciu postępowania z urzędu na żądanie organizacji społecznej/ - nie przewidują wydania odrębnego rozstrzygnięcia w przedmiocie wszczęcia postępowania.
Dopuszczalność skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienia naczelnych i centralnych organów administracji państwowej, wydane w pierwszej instancji w trybie art. 106 Kpa, realizuje się tylko wówczas gdy strona uprzednio skorzystała z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa w związku z art. 144 Kpa i art. 34 ust. 1 i 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U
1. Udzielenie zdawkowej i wymijającej odpowiedzi na skargę może świadczyć o lekceważeniu skarżącego podmiotu, nawyku arbitralnego załatwiania spraw /bądź co wydaje się najbliższe prawdy/ braku rzeczowych argumentów będących odpowiedzią na zarzuty skargi. Praktyka ta pozostaje w oczywistej sprzeczności z dyspozycją art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U
Samorząd zawodowy występuje w roli organu współdziałającego z organem orzekającym w sprawach udzielania koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej, wydając opinię w formie postanowienia, na które służy zażalenie i skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Rolę samorządu zawodowego wyznacza w tym postępowaniu nie organ koncesyjny - przyznając lub odmawiając prawa strony czy występowania na
Przewidziany w art. 80 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ obowiązek zawiadomienia zobowiązanego zgodnie z art. 32 tej ustawy oraz doręczenia mu pozostałych dokumentów wymienionych w tym przepisie ma taki skutek prawny, iż organ egzekucyjny może prowadzić egzekucję z zajętego rachunku bankowego wyłącznie na pokrycie
Wniesienie przez gminę skargi do sądu administracyjnego na rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody nie jest uwarunkowane wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, przewidzianym w art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 ze zm.).
Postępowanie administracyjne podlega obowiązkowemu zawieszeniu, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji administracyjnej zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/.
Izba skarbowa, zmniejszając w decyzji, wydanej w trybie art. 155 Kpa, wysokość podatku określoną przez urząd skarbowy, nie jest władna rozstrzygać o wysokości odsetek od nadpłaty powstałej w wyniku wydania tejże decyzji.
Bezczynność polegająca na niedoręczeniu decyzji nie jest przypadkiem określonym w pkt 1-3 art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, gdyż nie miało miejsca niewydanie decyzji ani postanowienia. Nie jest jednak również przypadkiem określonym w pkt 4, gdyż doręczenie decyzji nie ma charakteru czynności dotyczącej przyznania stwierdzenia
a) czy art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30 ze zm./ zezwala organom Policji na odstąpienie od uzasadnienia postanowienia w przedmiocie opinii w sprawie wydania cudzoziemcowi karty stałego pobytu. b) w przypadku twierdzącej odpowiedzi na wyżej przedstawione pytanie to, czy okoliczności faktyczne stanowiące podstawę odmowy uzasadnienia postanowienia ze
