Organem właściwym do wydania decyzji w sprawach podatkowych w trybie art. 200 par. 2 Kpa jest podatkowa komisja odwoławcza, jeżeli ta komisja wydała decyzję w ostatniej instancji, a nie izba skarbowa.
Płatnik /art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111/ nie jest organem podatkowym w rozumieniu art. 1 Kpa, a czynności przez niego podejmowane w celu obliczenia i pobrania należności podatkowych od podatnika mają charakter jedynie czynności techniczno-rachunkowych, które nie wszczynają postępowania podatkowego w znaczeniu art. 61 Kpa.
W sytuacji, gdy skarżącemu nie towarzyszy zamiar powrotu do dotychczasowego miejsca pobytu stałego ocena czy przebywa on w innym lokalu z zamiarem stałego pobytu winna być dokonana z uwzględnieniem nie tylko subiektywnych przesłanek, lecz także obiektywnych kryteriów znajdujących oparcie w całokształcie okoliczności rozpatrywanej sprawy.
Wyczerpanie toku instancji, jako warunek dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego /art. 198 Kpa/, zachodzi także wówczas, gdy odwołanie od decyzji organu I instancji - w sprawie dotyczącej nakazu naprawy budynku stanowiącego współwłasność - złożył tylko jeden współwłaściciel, skargę do sądu administracyjnego natomiast skierował inny współwłaściciel, który się nie odwoływał.
Autor publikacji lub widowiska jest legitymowany do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego ostatecznej decyzji administracyjnej o zakazie rozpowszechniania publikacji lub widowiska w całości lub w części wydanej na podstawie art. 13 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./.
Garaże z mocy przepisów par. 10 ust. 3 i par. 156 ust. 4 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ zaliczone są do obiektów uciążliwych dla otoczenia, stąd też minimalną odległość ich usytuowania względem budynków mieszkalnych i innych budynków przeznaczonych
Obowiązek informowania strony przez organ administracji o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie jej praw i obowiązków /art. 9 Kpa/, ciąży na organach administracji państwowej zwłaszcza w sprawach, których okoliczności dają podstawę do wniosku, że strona pierwszy raz zetknęła się z takimi problemami faktycznymi i prawnymi.
1. W rozumieniu art. 4 pkt 1-4 ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową /Dz.U. nr 12 poz. 64/ zakazana jest każda działalność objęta przepisami ustawy, jeżeli sprzeciwia się prawu albo zagraża bezpieczeństwu, spokojowi lub porządkowi publicznemu. 2. Jeżeli wnioskodawca wykaże się należytymi kwalifikacjami zawodowymi i osobistymi, wymaganymi
1. Warunkiem przekazania sądowi powszechnemu sprawy o rozgraniczenie nieruchomości jest powstanie sporu co do ustalenia jej granic. 2. W razie sporu granicznego terenowy organ administracji państwowej nie może przekazywać sprawy sądowi powszechnemu bez uprzedniego nakłaniania stron do ugody.
Jeżeli skargę do sądu administracyjnego wniesiono za pośrednictwem organu innego niż organ administracji państwowej, który wydał zaskarżoną decyzję w ostatniej instancji, albo wprost do sądu administracyjnego/art. 200 par. 1 Kpa/, to dla zachowania terminu przewidzianego w art. 199 par. 1 Kpa miarodajna jest data nadania skargi przez organ niewłaściwy lub przez sąd administracyjny w urzędzie pocztowo-telekomunikacyjnym
Rejon Dróg Publicznych obowiązany jest do uzyskania zezwolenia terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego na usunięcie drzew rosnących w zarządzanym przez siebie pasie drogowym oraz do ponoszenia opłat z tytułu gospodarczego korzystania ze środowiska i wprowadzania w nim zmian.
Do wydania decyzji o zatwierdzeniu planu realizacyjnego i inwestycji nie jest konieczne, aby inwestor wykazał się prawem do dysponowania gruntami, na których inwestycja ma być realizowana.
Od decyzji organu administracji państwowej uchylającej decyzję organu I instancji i przekazującej sprawę do ponownego rozpatrzenia /art. 138 par. 2 Kpa/ nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
1. Decyzja organu administracji państwowej uchylająca albo zmieniająca ostateczną decyzję tego organu lub organu niższego stopnia albo stwierdzająca jej nieważność /art. 154, art. 155, art. 161-163 oraz art. 156 Kpa/, jak również decyzja wydana w ramach przepisów o wznowieniu postępowania przez organ pierwszej instancji /art. 150 par. 1 Kpa/ jest decyzją wydaną w pierwszej instancji. 2. Decyzja organu
W sprawach, gdzie nie ma dokumentów urzędowych o pobycie wnioskodawcy w więzieniu hitlerowskim i o przyczynach tego pobytu /czy był to pobyt ze względów politycznych, narodowościowych lub rasowych, czy pobyt z powodów kryminalnych/, a wniosek uzasadniony jest wyłącznie oświadczeniami świadków, należałoby każdorazowo przesłuchać tych świadków przez organ I instancji rozpoznający sprawę, wypytać ich
1. Podstawą zaskarżenia decyzji administracyjnych, czyli podstawą skargi sądowej, nie może być zarzut naruszenia zasad współżycia społecznego /art. 196 par. 1 Kpa/. 2. Art. 6 i art. 7 Kpa wykluczają stosowanie zasad współżycia społecznego w postępowaniu administracyjnym, tym bardziej, że zasady współżycia społecznego nie mogą stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnej i skargi sądowej, nie
Skoro zakaz rozpowszechniania publikacji może wynikać nie tylko z aktów stosowania prawa, o których mowa w art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./, lecz również bezpośrednio z innych przepisów prawa, to upoważnienie biblioteki naukowej, przewidziane w art. 16 ust. 3 tej ustawy, do sprowadzania i gromadzenia zagranicznych publikacji
1. Decyzje wydawane w granicach tak zwanego uznania administracyjnego nie są wyłączone spod obowiązku ich uzasadniania na zasadach ogólnych kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że z przepisów zawartych w ustawach odrębnych, wydanych przed wejściem tego kodeksu w życie, wynikała taka możliwość wyłącznie ze względu na bezpieczeństwo Państwa lub porządek publiczny. 2. Ani ustawa z dnia 31 stycznia
Jeżeli wydając decyzję organ administracji państwowej właściwy w sprawach cen, dysponując oceną jakości towaru dokonaną przez właściwy państwowy organ kontroli /Państwową Inspekcję Handlową/, nie uwzględnia odmiennej treści opinii rzeczoznawcy powołanego przez producenta towaru, ze względu na przeprowadzenie badania niezgodnie z zasadami ustalonymi dla tego badania w "Polskiej Normie", to z tego tylko
Artykuł 17 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ ma zastosowanie także do zdarzeń powstałych przed dniem 1 sierpnia 1974 r, to znaczy do ulepszeń lokalu dokonanych przez najemcę przed dniem wejścia w życie tej ustawy.
W sprawach dotyczących przyznania lub odmowy przyznania kart zaopatrzenia w mięso i jego przetwory skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest dopuszczalna w oparciu o art. 196 par. 2 pkt 8 in fine Kpa, który stanowi, że do sądu administracyjnego mogą być zaskarżane decyzje w sprawach m.in. obrotu surowcami, materiałami i wyrobami.
1. Zakaz rozpowszechniania publikacji może wynikać nie tylko z aktów stosowania prawa, o których mowa w art. 16 ust. 1, 2 ustawy o kontroli publikacji i widowisk, lecz również bezpośrednio z innych przepisów prawa. W związku z tym przewidziane w art. 16 ust. 3 tej ustawy upoważnienie biblioteki naukowej do sprowadzania i gromadzenia zagranicznych publikacji naruszających takie zakazy, działa bez względu
