Decyzja ustalająca kwalifikowaną pozycję rynkową dominującego operatora telekomunikacyjnego ma charakter deklaratoryjny, polegający na potwierdzeniu z mocą wsteczną jego znaczącej pozycji rynkowej na krajowym rynku świadczenia powszechnych usług telekomunikacyjnych w rozumieniu art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 73, poz. 852 ze zm.).
Art. 69 ust. 2 w związku z art. 34 ust. 2 pkt 3 Prawa telekomunikacyjnego określono zakres przetwarzania danych osobowych przez operatora, którego przy zawieraniu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie wolno rozszerzać.
W art. 69 ust. 2 w związku z art. 34 ust. 2 pkt 3 Prawa telekomunikacyjnego określono zakres przetwarzania danych osobowych przez operatora, którego przy zawieraniu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie wolno rozszerzać.
Kontrolę w trybie art. 57 od przeszukania w trybie art. 58 ustawy, odróżnia to, że kontrola prowadzona jest przy współdziałaniu, za zgodą i wiedzą kontrolowanego. W tym bowiem przypadku to kontrolowany udziela informacji, udostępnia księgi, dokumenty i nośniki informacji oraz lokale i środki transportu. Brak zgody lub współdziałania kontrolowanego, pomijając tego konsekwencje, uniemożliwia kontrolującemu
W przypadku nieudzielenia żądanych informacji Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów może nałożyć na przedsiębiorcę karę pieniężną.
Art. 69 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego zezwala na przetwarzanie danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną również w innych celach niż świadczenie usług abonenckich gdy jest to dopuszczalne na podstawie przepisów ustawowych. Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2003 r. sprawy ze skargi Spółki na decyzję Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych z dnia 8 czerwca 2001
Zainteresowani w sprawie (wnioskodawcy) mieli prawo domagać się ochrony swoich praw na gruncie ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów z uwagi na skutki jakie wywołały praktyki ograniczające konkurencję na terytorium RP ( art. 1 ust. 2 ustawy) oraz z uwagi na treść umowy międzynarodowej zawartej pomiędzy Królestwem Holandii i RP.
Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych nie wziął pod uwagę dopuszczalności przetwarzania danych osobowych, gdy zezwalają na nie przepisy prawa /art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych - Dz.U. nr 133 poz. 883 ze zm./. Art. 69 ust. 2 i art. 70 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo telekomunikacyjne /Dz.U. 2000 nr 73 poz. 852 ze zm./ określają jakie dane
Praktyka monopolistyczna polegająca na niedozwolonym podziale rynku według kryteriów podmiotowych wyodrębniona w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o przeciwdziałaniu (...) mieści się również, jako praktyka nienazwana, w otwartym katalogu indywidualnych praktyk ograniczających konkurencję poprzez nadużywanie pozycji dominującej na rynku właściwym, określonym w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie konkurencji
Sam brak zgody na budowę stacji telefonii komórkowej nie może być podstawą kwestionowania legalności czyli zgodności z prawem udzielonego pozwolenia, na budowę. Właściciel sąsiadującej nieruchomości nie może, nie wyrażając zgody na jej realizację, skutecznie przesądzić o negatywnym rozstrzygnięciu właściwego organu.
W świetle przepisu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 1995 r. o zmianie ustawy o łączności oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 60 poz. 310/ dostosowanie starego zezwolenia do obowiązującego nowego stanu prawnego może polegać na wydaniu nowego jego "tekstu jednolitego", do czego odnosi się pewna analogia do wydawania tekstów jednolitych w procesie tworzenia prawa. "Tekst jednolity" może polegać
1. Skoro przewody sieci telekomunikacyjnej uznane są wprost jako sieć uzbrojenia terenu to sieć telewizji kablowej jest fizycznie identyczna jak sieć telekomunikacyjna i służy także do przesyłania określonej formy informacji; nie ma zatem żadnych podstaw do uznania, że sieć telewizji kablowej nie stanowi uzbrojenia terenu. Budowa sieci telewizji kablowej wymaga zatem pozwolenia na budowę, a skoro taka
Działalność komitetów społecznych nie ma wpływu na obowiązujący stan prawny i na obowiązki spółdzielni, nałożone zaskarżoną decyzją.
1. Interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu /art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ przejawia się tym, że działa on bezpośrednio we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie uprawnienia lub zwolnienie z nałożonego obowiązku. Na rzecz innych osób mogą działać tylko: prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i niektóre
Zmiana celu urządzenia produkcji przemysłowej, o której mowa w par. 32 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 25 kwietnia 1986 r. w sprawie szczegółowych zasad wydawania zezwoleń na posiadanie, zakładanie i używanie amatorskich i doświadczalnych urządzeń radiowych, warunków ich używania oraz organów właściwych w tych sprawach /Dz.U. nr 19 poz. 99/, mającą na celu przystosowanie go do pracy w zakresach
Abonamentu telefonicznego nie można nabyć drogą spadkobrania, gdyż uprawnienie to nie ma charakteru prawa majątkowego.
Jeżeli wniosek abonenta o przeniesienie stacji telefonicznej nie może być uwzględniony z przyczyn technicznych /par. 8 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Łączności dnia 25 czerwca 1986 r. w sprawie ordynacji telekomunikacyjnej - Dz.U. nr 27 poz. 135/, urząd telekomunikacyjny obowiązany jest uwzględnić wniosek o przekazanie abonamentu telefonicznego pochodzący z kręgu podmiotów uprawnionych na mocy
Spory dotyczące zwrotu części opłat abonamentowych z tytułu nie wykonania umowy nie są sporami co do wymiaru opłat taryfowych, o których mowa w art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności /Dz.U. nr 54 poz. 275/ lecz należą do właściwości sądów powszechnych lub komisji arbitrażowych po wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego /art. 77 ust. 1 cyt. ustawy/.
Przekazanie abonamentu telefonicznego lub odmowa jego przekazania /par. 12 rozporządzenia Ministra Łączności dnia 25 czerwca 1986 r. w sprawie ordynacji telekomunikacyjnej - Dz.U. nr 27 poz. 135/ należy do usług łączności telekomunikacyjnej o charakterze powszechnym i powinno nastąpić w drodze decyzji administracyjnej /art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności - Dz.U. nr 54 poz.
W sprawie o przekazanie abonamentu telefonicznego na podstawie par. 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 23 czerwca 1986 r. w sprawie ordynacji telekomunikacyjnej /Dz.U. nr 27 poz. 135/ stroną postępowania w rozumieniu art. 28 Kpa jest nie tylko wnioskujący abonent, lecz także osoba, na której rzecz ma nastąpić przekazanie abonamentu.
1. W sprawie, w której stroną w sporze, dotyczącym wymiaru opłat za rozmowy telefoniczne - rozstrzyganym przez właściwy organ państwowej jednostki organizacyjnej "Polska Poczta, Telegraf i Telefon" /art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności - Dz.U. nr 54 poz. 275/ - jest abonent telefoniczny, a więc osoba nie mająca dostępu do urządzeń rejestrujących liczbę rozmów i mogąca przeciwstawić
Przepis par. 5 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 15 września 1985 r. w sprawie warunków i trybu rejestracji odbiorników radiowych i telewizyjnych /Dz.U. nr 46 poz. 236/ dotyczy wyłącznie takiego posiadacza odbiornika, który dysponuje książeczką radiofoniczną wystawioną na jego imię i nazwisko /par. 3 tego rozporządzenia/. Posiadacz, który nie dysponuje taką książeczką, a używa odbiornika poza
1. Decyzje wydawane w granicach tak zwanego uznania administracyjnego nie są wyłączone spod obowiązku ich uzasadniania na zasadach ogólnych kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że z przepisów zawartych w ustawach odrębnych, wydanych przed wejściem tego kodeksu w życie, wynikała taka możliwość wyłącznie ze względu na bezpieczeństwo Państwa lub porządek publiczny. 2. Ani ustawa z dnia 31 stycznia
