Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 2000 r., sygn. II SA 1301/99

W świetle przepisu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 maja 1995 r. o zmianie ustawy o łączności oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 60 poz. 310/ dostosowanie starego zezwolenia do obowiązującego nowego stanu prawnego może polegać na wydaniu nowego jego "tekstu jednolitego", do czego odnosi się pewna analogia do wydawania tekstów jednolitych w procesie tworzenia prawa. "Tekst jednolity" może polegać tylko na dostosowaniu starego zezwolenia do nowych wymogów, wynikających z nowego prawa, nowej terminologii itp. W nowym tekście powinno być zawarte formalne stwierdzenie, że traci ważność zezwolenie w brzmieniu sprzed jego dostosowania do nowych wymogów.

Uzyskanie zezwolenia na inne rodzaje usług telekomunikacyjnych niż na telefonię wymaga odrębnych wniosków i uczestniczenia, w ramach wszczętych postępowań, w nowych przetargach, przewidzianych przez obowiązujące przepisy o łączności, w których w ramach zasad konkurencji trzeba oferować lepsze warunki i wyższe opłaty niż inni uczestnicy przetargu.

Wysokość uzyskiwanych przez państwa europejskie opłat za zezwolenia na określone usługi telekomunikacyjne wskazuje na potencjalną, niesłychaną rentowność takiej działalności. Wynika stąd konieczność uzyskiwania kolejnych zezwoleń według bardzo ścisłych reguł obowiązującego porządku prawnego, a nie przy pomocy różnych zabiegów interpretacyjnych, wykraczających poza zakres rzeczowy otrzymanych już wcześniej zezwoleń. Nie można więc przy pomocy tychże zabiegów interpretacyjnych skutecznie twierdzić, że otrzymało się implicite zezwolenie także na usługi objęte ograniczeniami przepisu art. 16 ustawy o łączności w jego brzmieniu sprzed nowelizacji z dnia 12 maja 1995 r.